"Ουκ εάλω η ρίζα, ουκ εάλω το φως! Ενυπάρχει στο φως η ψυχή σου, στη ρίζα το σώμα σου. Ουκ εάλω η βασιλεύουσα ψυχή των Ελλήνων"
Νικηφόρος Βρεττάκος
Το 1453 χάσαμε την Πατρίδα μας, σώσαμε όμως την Πίστη και την Ψυχή μας.
Για Αιώνες ήμασταν οι κοσμοκράτορες της Γης. Από την Ουράνια Υπερδύναμη ζητάγαμε και παίρναμε την δύναμη να στεκόμαστε βράχοι στις αναρίθμητες επιθέσεις.
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μόλις έγινε Χριστιανική ξεκίνησε να δέχεται επιθέσεις από όλες τις πλευρές του Ορίζοντα, λες και οι διάφορες βαρβαρικές εθνότητες ήταν συνεννοημένες μεταξύ τους ή λες και κάποιος τις έσπρωξε προς την Κωνσταντινούπολη.
Όποιος είναι του Χριστού δέχεται άλλον πόλεμο από αυτόν που δεν είναι.
 |
| Ο Ναός της του Θεού Σοφίας στην Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη |
Τα χρόνια πριν το 1453 το Γένος μας άρχισε να χάνει τον Αόρατο Πόλεμο κατά της αμαρτίας. Άρχισε να υποχωρεί έναντι της Πίστης και έφτασε στο σημείο να διαπραγματεύεται με τους αντίχριστους της Δύσης την προδοσία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης.
Είμαστε πρώτα Χριστιανοί και μετά Έλληνες. Όποιος διαχρονικά το ακύρωσε αυτό, έχασε και τα δύο.
Το 1453 η Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη δεν ήταν η Αγία Πόλη των Ελλήνων, άλλα ό,τι είναι και σήμερα η νεοελληνική Πατρίδα μας. Οι αναθυμιάσεις από την αμαρτία έφτασαν ως τον Ουρανό και αφού απορρίψαμε τον Θεό μείναμε μόνοι με τις δικές μας αδύναμες δυνάμεις μπροστά σε ένα ρυπαρό και ανελέητο εχθρό.
Στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού πέσαμε ηρωικά μαχόμενοι ξεπλένοντας με το αίμα μας τις αμαρτίες της φυλής μας.
Το αξημέρωτο βράδυ της σκλαβιάς που ακολούθησε, οι σφαγές, οι ταπεινώσεις και ο αβάσταχτος πόνος δεν μας εξαφάνισαν από το πρόσωπο της Γης, αφού οι σταυρωμένοι Έλληνες θυμόντουσαν πάντα, παίρνοντας κουράγιο, ότι όποιος είναι του Χριστού πρέπει να είναι πάντα έτοιμος να ακολουθήσει τον Κύριο και στον Γολγοθά.
Μέσα από το δρεπάνι του θανάτου, την φωτιά του δυνάστη και τους πέτρινους αιώνες, μείναμε λίγοι αλλά μείναμε Χριστιανοί. Ατσαλωμένοι με σθένος στην Αγία Πίστη μας επαναστατήσαμε και ελευθερωθήκαμε.
Σήμερα που η αμαρτία πάλι δυνάμωσε και οι Δυτικοί εχθροί μας επέβαλαν και στην Πατρίδα μας τα Σόδομα και το τρόπο ζωής τους, θα πρέπει να πιάσουμε πάλι τα άρματα. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, η μάχη του 1453 δεν επαναλαμβάνεται, απλά ΔΕΝ τελείωσε ποτέ. Συνεχίζεται σήμερα και σε Πνευματικό αλλά και κοσμικό επίπεδο. Ο στόχος είναι πάντα ένας και ξεκινά πάντα από μέσα μας. Όταν νικήσουμε το σκοτεινό εγώ μας, θα ατενίσουμε την αληθινή Πατρίδα μας, η οποία δημιούργησε και την Πόλη των Ονείρων μας. Την Κωνσταντινούπολη και την Αγιά Σοφιά, την οποία ποτέ δεν χάσαμε πραγματικά, αφού το Πνεύμα και η ουσία της είναι πάντα δίπλα μας σε κάθε ενορία, σε κάθε Άγιο Δισκοπότηρο που μας προσμένει. Αυτή την Αγιά Σοφιά δεν μας την πήρανε ποτέ και για αυτό πότε δεν χορταίνουν να μας μισούν και να μας πολεμούν οι εχθροί του Χριστού.
Η Πόλις εάλω, οι ψυχές ποτέ... Το 1453 χάσαμε την Πατρίδα μας, σώσαμε όμως την Πίστη μας και αυτή η Πίστη μας θα μας οδηγήσει ξανά εκεί που όλοι οι δρόμοι οδηγούν και καταλήγουν. Στο Άγιο Δισκοπότηρο της Αγιάς Σοφιάς Αμήν!
Γιώργος Θαλάσσης
Είμαστε πρώτα Χριστιανοί και μετά Έλληνες. Όποιος διαχρονικά το ακύρωσε αυτό, έχασε και τα δύο.
Το 1453 η Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη δεν ήταν η Αγία Πόλη των Ελλήνων, άλλα ό,τι είναι και σήμερα η νεοελληνική Πατρίδα μας. Οι αναθυμιάσεις από την αμαρτία έφτασαν ως τον Ουρανό και αφού απορρίψαμε τον Θεό μείναμε μόνοι με τις δικές μας αδύναμες δυνάμεις μπροστά σε ένα ρυπαρό και ανελέητο εχθρό.
Στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού πέσαμε ηρωικά μαχόμενοι ξεπλένοντας με το αίμα μας τις αμαρτίες της φυλής μας.
Το αξημέρωτο βράδυ της σκλαβιάς που ακολούθησε, οι σφαγές, οι ταπεινώσεις και ο αβάσταχτος πόνος δεν μας εξαφάνισαν από το πρόσωπο της Γης, αφού οι σταυρωμένοι Έλληνες θυμόντουσαν πάντα, παίρνοντας κουράγιο, ότι όποιος είναι του Χριστού πρέπει να είναι πάντα έτοιμος να ακολουθήσει τον Κύριο και στον Γολγοθά.
Μέσα από το δρεπάνι του θανάτου, την φωτιά του δυνάστη και τους πέτρινους αιώνες, μείναμε λίγοι αλλά μείναμε Χριστιανοί. Ατσαλωμένοι με σθένος στην Αγία Πίστη μας επαναστατήσαμε και ελευθερωθήκαμε.
Σήμερα που η αμαρτία πάλι δυνάμωσε και οι Δυτικοί εχθροί μας επέβαλαν και στην Πατρίδα μας τα Σόδομα και το τρόπο ζωής τους, θα πρέπει να πιάσουμε πάλι τα άρματα. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, η μάχη του 1453 δεν επαναλαμβάνεται, απλά ΔΕΝ τελείωσε ποτέ. Συνεχίζεται σήμερα και σε Πνευματικό αλλά και κοσμικό επίπεδο. Ο στόχος είναι πάντα ένας και ξεκινά πάντα από μέσα μας. Όταν νικήσουμε το σκοτεινό εγώ μας, θα ατενίσουμε την αληθινή Πατρίδα μας, η οποία δημιούργησε και την Πόλη των Ονείρων μας. Την Κωνσταντινούπολη και την Αγιά Σοφιά, την οποία ποτέ δεν χάσαμε πραγματικά, αφού το Πνεύμα και η ουσία της είναι πάντα δίπλα μας σε κάθε ενορία, σε κάθε Άγιο Δισκοπότηρο που μας προσμένει. Αυτή την Αγιά Σοφιά δεν μας την πήρανε ποτέ και για αυτό πότε δεν χορταίνουν να μας μισούν και να μας πολεμούν οι εχθροί του Χριστού.
Η Πόλις εάλω, οι ψυχές ποτέ... Το 1453 χάσαμε την Πατρίδα μας, σώσαμε όμως την Πίστη μας και αυτή η Πίστη μας θα μας οδηγήσει ξανά εκεί που όλοι οι δρόμοι οδηγούν και καταλήγουν. Στο Άγιο Δισκοπότηρο της Αγιάς Σοφιάς Αμήν!
Γιώργος Θαλάσσης
Παρήγορο το κείμενο, παρακινητικό κι αυτοκριτικό επίσης. Χωρεί δε αντίλογο, όπως όλα, πλην των Αρχών.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Είμαστε πρώτα Χριστιανοί και μετά Έλληνες. Όποιος διαχρονικά το ακύρωσε αυτό, έχασε και τα δύο.» αναφέρεται. Προτιμώ να προσεγγιστεί διαφορετικά!
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ενανθρωπιζόμενος δεν γεννήθηκε Έλληνας ούτε επέλεξε την ελληνική γλώσσα κατά τη σύντομη επίγεια παρουσία του. Η διδασκαλία του δεν έγινε κατανοητή από τους απροετοίμαστους ανθρώπους και η διασπορά της αντιμετώπιζε ταυτόχρονα σημαντικές αλλοιώσεις. Η Ελληνική γλώσσα φρονώ πως δεν επιλέχτηκε ως η πλέον διαδεδομένη αλλά ως η μόνη ορθόδοξη γλώσσα, μέσω της οποίας θα μπορούσε να αποδοθεί ορθότερα η Χριστιανική πίστη κι επίσης ο πιστός να εμβαθύνει σ’ αυτήν και να αλλοτριωθεί εξ αυτής προκειμένου να προοδεύσει από την κατ’ εικόνα κατάσταση στην οφειλόμενη ομοίωση με τον Κύριο.
Έτσι, χωρίς να μετρά ιδιαίτερα για τον πράγματι πιστό, με φυσικά μέτρα, χρονικά, ο Ελληνισμός προηγήθηκε του Χριστιανισμού και υιοθετήθηκε από κείνους που αντιλήφθηκαν βαθύτερα τη θεία διδασκαλία, προκειμένου να κατακτάται η πίστη αυτή ασφαλέστερα, γρηγορότερα και ν’ αντέχει στις παρερμηνεύσεις και τον εκφυλισμό.
Η σχέση έτσι και η σύνθεση του Ελληνοχριστιανισμού σε μιά έννοια έχει καταστεί άρρηκτη! Η Χριστιανική πίστη είναι δυσπρόσιτη χωρίς την ελληνική γλώσσα και η ιδιότητα του Έλληνα είναι ίσως επιρρεπής σε παρακμή χωρίς την Χριστιανική πίστη, η οποία υιοθέτησε πέραν της ελληνικής γλώσσας, ό,τι ευγενέστερο είχε προηγηθεί της έλευσης του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού…