Τη σήμερον εορτάζουμε πανηγυρικά και ευφρόσυνα την ιερή μνήμη του νεο-ιερομάρτυρος Αγίου Φιλουμένου του Αγιοταφίτη εκ Κύπρου.
Το στολίδι της Αγιοταφικής αδελφότητας που έζησε νηπτικά και ασκητικά εν τω κόσμω στην Αγία Σιών και ανεδείχθη όντως όσιος Γέροντας και κατόπιν και Μάρτυρας της Αγίας μας Πίστεως.
Τι να πεις και τι να γράψεις για τον αδαμάντινο Άγιο Φιλούμενο;
Για τη νήψη και τη νοερά προσευχή του που ζώντας ακόμα επιτελούσε θαύματα;
Για την αγάπη του στο πλάσμα του Θεού που παρά τις απειλές να τον σκοτώσουν νουθετούσε εβραίους και μουσουλμάνους με πατρική στοργή;
Για την ταπείνωση του που μουρμούριζε συνέχεια πως θα σωθώ;
Για την σταθερότητα και υπακοή του στην Αγιοταφική αδελφότητα που όπου τον έστειλε πήγε με το ''να είναι ευλογημένο''. Μια υπακοή που άσκησε εώς θανάτου;
Για τους άγιους λογισμούς της διανοίας και καρδίας του που προδίδονταν από την πάνσεμνη και αγιαστική ζωή του;
Το μίσος των δολοφόνων του, φανατικών ραβίνων εβραίων, πνίγηκε στα πελάγη της απέραντης εν Χριστώ αγάπης μιμούμενος τον Πρώτο και Έναν της όντως Αγάπης τον Κύριο μας.
Που τώρα τα αίματα, που τώρα οι δαιμονικές κραυγές των δολοφόνων, που τώρα η κακία τους, που τώρα ο θόρυβος και οι παμπόνηροι σχεδιασμοί τους να εξουδετερώσουν τον Γέροντα;
Πέρασαν, έφυγαν και ανέτειλε, από την πρώτη κιόλα στιγμή, το φως εκ του Φωτός, με πρώτο σημάδι την ακαμψία του, δεύτερο ότι ο ίδιος κίνησε τα μέλη του για να τον ντύσουν οι πατέρες για την κηδεία του και μετά πόσα και πόσα ακόμη...
Η στιγμή του θανάτου σου υπήρξε Θρίαμβος. Νίκησε τα σκότη, έφριξε ο Άδης.
Νόμισε ότι σου έκλεισε το στόμα της ομολογίας και χωρίς να το θέλει ο αεί σκοτισμένος στο άνοιξε Αιώνια.
Όλη η θριαμβεύουσα εκκλησία, όλοι εμείς οι στρατευόμενοι, η στρατευόμενη Εκκλησία, από την πρώτη στιγμή σε μεγαλύνουμε...
Ύμνοι, απολυτίκια, μεγαλυνάρια, έτι κι έτι από το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου 1979 έως σήμερα κι από σήμερα έως τους αιώνας των Αιώνων.
Φως εκ Φωτός που δείχνει ότι το μαρτύριο της συνειδήσεως και μετά του αίματος είναι ο θρίαμβος, η ασκούμενη πάντοτε όντως αγάπη που κάνει θρύψαλα τις μηχανές του εχθρού.
Διότι θυσιάστηκες για τον Έναν και όποιος αγαπάει λίγο δίνει λίγο, όποιος αγαπάει πολύ δίνει πολύ και όποιος αγαπάει άμετρα δίνει το πολυτιμότερο για τον Έναν, το αίμα του.
Έτι κι έτι Άγιε Γέροντα Φιλούμενε, χόρευε στον χορό των Οσίων και Μεγαλομαρτύρων.
Έτι κι έτι...εις τους Αιώνας των Αιώνων.
Επιμέλεια: α.α.κ. (29.11.2019)
Το στολίδι της Αγιοταφικής αδελφότητας που έζησε νηπτικά και ασκητικά εν τω κόσμω στην Αγία Σιών και ανεδείχθη όντως όσιος Γέροντας και κατόπιν και Μάρτυρας της Αγίας μας Πίστεως.
Τι να πεις και τι να γράψεις για τον αδαμάντινο Άγιο Φιλούμενο;
Για τη νήψη και τη νοερά προσευχή του που ζώντας ακόμα επιτελούσε θαύματα;
Για την αγάπη του στο πλάσμα του Θεού που παρά τις απειλές να τον σκοτώσουν νουθετούσε εβραίους και μουσουλμάνους με πατρική στοργή;
Για την ταπείνωση του που μουρμούριζε συνέχεια πως θα σωθώ;
Για την σταθερότητα και υπακοή του στην Αγιοταφική αδελφότητα που όπου τον έστειλε πήγε με το ''να είναι ευλογημένο''. Μια υπακοή που άσκησε εώς θανάτου;
Για τους άγιους λογισμούς της διανοίας και καρδίας του που προδίδονταν από την πάνσεμνη και αγιαστική ζωή του;
Που τώρα τα αίματα, που τώρα οι δαιμονικές κραυγές των δολοφόνων, που τώρα η κακία τους, που τώρα ο θόρυβος και οι παμπόνηροι σχεδιασμοί τους να εξουδετερώσουν τον Γέροντα;
Πέρασαν, έφυγαν και ανέτειλε, από την πρώτη κιόλα στιγμή, το φως εκ του Φωτός, με πρώτο σημάδι την ακαμψία του, δεύτερο ότι ο ίδιος κίνησε τα μέλη του για να τον ντύσουν οι πατέρες για την κηδεία του και μετά πόσα και πόσα ακόμη...
Η στιγμή του θανάτου σου υπήρξε Θρίαμβος. Νίκησε τα σκότη, έφριξε ο Άδης.
Νόμισε ότι σου έκλεισε το στόμα της ομολογίας και χωρίς να το θέλει ο αεί σκοτισμένος στο άνοιξε Αιώνια.
Όλη η θριαμβεύουσα εκκλησία, όλοι εμείς οι στρατευόμενοι, η στρατευόμενη Εκκλησία, από την πρώτη στιγμή σε μεγαλύνουμε...
 |
| το ιερό και χαριτόβρυτο λείψανο του Αγίου Φιλουμένου όταν ήτο στην Πατριαρχική Σχολή της Σιών |
Φως εκ Φωτός που δείχνει ότι το μαρτύριο της συνειδήσεως και μετά του αίματος είναι ο θρίαμβος, η ασκούμενη πάντοτε όντως αγάπη που κάνει θρύψαλα τις μηχανές του εχθρού.
Διότι θυσιάστηκες για τον Έναν και όποιος αγαπάει λίγο δίνει λίγο, όποιος αγαπάει πολύ δίνει πολύ και όποιος αγαπάει άμετρα δίνει το πολυτιμότερο για τον Έναν, το αίμα του.
Έτι κι έτι Άγιε Γέροντα Φιλούμενε, χόρευε στον χορό των Οσίων και Μεγαλομαρτύρων.
Έτι κι έτι...εις τους Αιώνας των Αιώνων.
Επιμέλεια: α.α.κ. (29.11.2019)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου