‘’Μεταπατερική θεολογία και ζωή και σχετικές αντορθόδοξες ακρότητες’’ – Προβληματικοί γονείς = προβληματικά παιδιά (Β' μέρος)

(συνέχεια από το Α' μέρος)

Τούτο διότι ο Αγιοτριαδικός μας Θεός προ ή μετά την ενανθρώπιση του (δια του δευτέρου Αγιοτριαδικού προσώπου του Υιού και Λόγου του Θεού Πατρός) αγαπά αδιάκοπα, αιώνια, ακριβώς το ίδιο, άτρεπτα όλα ανεξαιρέτως τα λογικά (Αγγέλους, δαίμονες, αγιαζομένους, κολαζομένους ανθρώπους) και άλογα δημιουργήματά Του. Δεν εκδικείται ή τιμωρεί κανένα λογικό Του πλάσμα, άνθρωπο ή δαίμονα. Σέβεται όμως την Θεοδώρητη ελευθερία των λογικών Του δημιουργημάτων (Αγγέλων και Ανθρώπων) γι’ αυτό τα καλεί αιώνια, αδιάκοπα να τα αγιοποιήσει ΌΛΑ, χωρίς εξαίρεση και όσα δέχονται την κλήση Του τα αγιοποιεί. Όσα την αρνούνται –Δαίμονες- και αμετανόητοι άνθρωποι, δυστυχώς γι’ αυτούς αυτοκολάζονται. Τούτο γιατί ο Θεάνθρωπος, εδώ και 2000 χρόνια Χριστός στέλνει σε όλους την ίδια ακριβώς αγαπητική, ταπεινή, τέλεια, Άκτιστη Θεία Του ενέργεια που οι Θεούμενοι Άγιοι βιώνουν σαν Άκτιστο Φως. Κι επειδή ο Χριστός μας είναι σαν Θεάνθρωπος, απεριόριστος και πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, εντός και εκτός κάθε λογικής και άλογης δημιουργίας Του, δεν δύναται κανένα απολύτως λογικό Του πλάσμα να μην βιώνει το Άκτιστο Φως Του –είτε το ζουν- αμετανόητοι όντες- σαν αυτοκόλαση –είτε το ζουν- αγιαζόμενοι όντες σαν παράδεισο.

Αυτά όλα που προείπαμε περί κληρονομικότητας, μετανοούσης αγιοποιήσεως και αμετανόητης αυτοκολάσεως και κληρονομικής και επίκτητης-επαγωγικής, λοιμικής μεταδοτικότητος της ψυχοσωματικής μας αμαρτωλότητος σαν κακή μολυσματική μεταδοτική ‘’νόσος’’-ενέργεια δίνουν απάντηση- συνιστούν απάντηση- στο θέμα: Προβληματικοί γονείς = προβληματικά παιδιά.

Κληρονομικά ή επίκτητα μεταδίδουμε κάθε ένας μας αμετανόητη αμαρτωλότητα στα παιδιά μας, στους συνανθρώπους μας, παντού. Αλληλομολύνουμε και αλληλομολυνόμαστε. Η αμετανόητη αμαρτωλότητα μας, μολύνει κάθε ‘’ψυχικό’’ ή ‘’σωματικό’’ μας γονίδιο. Θεραπεία του ψυχοσωματικού μας αμαρτωλού-υπερμολυσματικού γονιδιώματος, συντελείται όταν συμμετέχουμε ψυχοσωματικά στην ορθόδοξη ασκησομυστηριακή ζωή.

Θα τρομάζαμε αν συνειδητοποιούσαμε πόσο κακοποιούμε ψυχοσωματικά τους συνανθρώπους μας κληρονομικά και επίκτητα, όπως συνοπτικά προπεριγράψαμε! Να μερικά παραδείγματα που μπορούν να αφορούν παιδιά μας, συγγενείς μας, φίλους μας, οικείους, συνανθρώπους μας, γενικά. Αφορούν συνολικά πάνω στη Γη μας, περίπου 400 εκατομμύρια περιπτώσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε δυο-τρεις γνωστές μας περιπτώσεις αλλάζοντας τα ονόματα για να μην εκθέσουμε συγκεκριμένα πρόσωπα:

Ο Λάκης έχει κάνει δυο απόπειρες αυτοκτονίας. Είναι 17 ετών και θέλει να αυτοκτονήσει για να εκδικηθεί –πονέσει- τους γονείς του, που είναι στα πρόθυρα χωρισμού. Για τον ίδιο λόγο η Νταίζη ‘’αυτοκτονεί’’ σταδιακά επιλέγοντας τη νευρική ανορεξία. Ο Σίμος ξενυχτάει στο διαδίκτυο 14 ώρες την ημέρα. Η Άσπα παίρνει για τους ίδιους λόγους με τα προηγούμενα παιδιά, ναρκωτικά. Ο Μήτσος έχει μπλέξει με αναρχικούς και ‘’παλεύει’’ με το ‘’σύστημα’’ γιατί έτσι ‘’παλεύει’’ με τους γονείς του, και τους ζητά με τον λαθεμένο αυτό τρόπο να αγαπιούνται μεταξύ τους για να του χαρίσουν την οικογενειακή του θαλπωρή, αγάπη και ευτυχία που τόσο βάναυσα, εγωιστικά, αλόγιστα τού στερούν. 

Ρωτήστε οποιονδήποτε κοινωνικό λειτουργό, καθηγητή μέσης ή Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, ψυχολόγο, νευρολόγο, ψυχίατρο. Θα σάς διαβεβαιώσει
για 400 εκατομμύρια παρόμοιες περιπτώσεις πάνω στη Γη μας. Εφαρμόζεται λοιπόν, απόλυτα, το Θεόπνευστο: ‘’Αμαρτίες γονέων παιδεύουν τα τέκνα τους’’, μέχρι –χωρίς υπερβολή- ‘’7^ης γενεάς’’[1].

Μέσα σε όλες τις προλεγόμενες αμαρτωλότητές μας υπενθυμίζουμε σε όλους μας και τον ηθικισμό μας, τον Φαρισαϊσμό μας. Με δυο λόγια εφαρμόζουμε, πολλές φορές, όλοι μας την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου. Συγκεκριμένα κάθε άγιος ορθόδοξος επίγειος άνθρωπος λαμβάνει από τον Χριστό μας το χάρισμα να νιώθει ο αμαρτωλότερος των συνανθρώπων του, σε σημείο που να αισθάνεται ό,τι με την αμετανόητη αμαρτωλότητα του μολύνει, άμεσα, είναι ηθικά υπεύθυνος, ηθικός αυτουργός, αμεσότατος για την αμαρτωλότητα τού κάθε συνανθρώπου του. Είναι αυτό που έγινε το 1985 με έναν κεκοιμημένο τώρα, 90-χρονο τότε, Αγιορείτη μοναχό, πρώην μπασκεμπολίστα. Μου είπε: ‘’ό,τι ισχύει το 98-1-1: δηλαδή 98% ευθύνομαι εγώ για τις αμαρτίες όλου του κόσμου, 1% οι Δαίμονες που μάς προτρέπουν να αμαρτήσουμε και 1% ο κάθε συνάνθρωπός μας που επιλέγει θεληματικά να αμαρτάνει αμετανόητα. Μέσα στο τελευταίο 1% υπάγεται 30% ο σωματικός γενετικός κληρονομικός παράγοντας και το 70% ο ψυχικός θεληματικά αμετανόητος ψυχικός παράγοντας –όσα προαναφέραμε-. Έτσι τα βλέπει ο Θεοφώτιστος μετανοών ‘’τελώνης’’ κάθε ιστορικής εποχής.

Ο αμετανόητος αμαρτωλός νιώθει φαρισαίος. Ουσιαστικά- σαν μη αγιαζόμενος- μεταθέτει, πειθόμενος σε δαιμονοκίνητους Φαρισαϊκούς λογισμούς- την ευθύνη για την αμαρτωλότητα μέσα του και γύρω του, στους συνανθρώπους του, κατακρίνοντας τους, κατηγορώντας τους, καταλαλώντας τους. Έτσι του φταίνε οι κυβερνώντες, ο Αντίχριστος, οι Μασόνοι, οι Νεοεποχήτες, οι σκοτεινές δυνάμεις κ.ο.κ.. κυρίως αυτοί και ελάχιστα ή καθόλου ο ίδιος[2]. Έτσι κινδυνεύει να πεθάνει πωρωμένος, αθεράπευτος, αμετανόητος, παναμαρτωλότατος, αυτοκολαζόμενος, μισώντας επίγεια και αιώνια Χριστό και συνανθρώπους του. Φρίκη, αμετανόητης, Φαρισαϊκής, εγωϊστικότατης Αυτοκόλασης.

Γι’ αυτό οι Άγιοι μας, μάς καλούν δια των Αγίων πνευματικών μας σε ορθόδοξη, τελωνική, ψυχοσωματική μετάνοια. Γι’ αυτό φωνάζουν, παρεξηγούνται, θεωρούνται από πολλούς από εμάς, κακοί και παλαβοί, κομπλεξικοί, πεινασμένοι σεξουαλικά κλπ. Τέτοια Φαρισαϊκή αμετανόητη στάση δεν κρατούν μόνον οι ηθικιστές-Φαρισαίοι κάθε ιστορικής εποχής. Στον ίδιο ρυθμό βρίζουν αμετανόητα τους σύγχρονους ομολογητές της Ορθοδοξίας (όπως πρόσφατα είχαμε την περίπτωση του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου εις την Κύπρο) οι αμοραλιστές (=ανήθικοι), μεταπατερικοί (=αντίθετοι στο φρόνημα των ορθοδόξων Αγίων Πατέρων). Αυτοί οι μεταπατερικοί, θεωρούν –μερικοί εξ΄αυτών)- φυσικά και όχι μεταπτωτικά, τα σαρκικά πάθη, την φιληδονία μεταξύ ετεροφυλόφιλων και ομοφυλοφίλων. Επικροτούν τα παρά φύσιν σαρκικά αμαρτήματα μέσα στον ορθόδοξο γάμο (πρωκτικό, στοματικό sex κλπ) τα οποία συνιστούν συγκεκαλυμμένη ομοφυλοφιλία μεταξύ ανδρογύνων.

Όλα αυτά τα παρά φύσιν σαρκικά αμαρτήματα εντός και κυρίως εκτός ορθοδόξου γάμου δαιμονοποιούν από τώρα, στην επίγεια ζωή, τους ανθρώπους. Πολύ χειρότερα αποτελέσματα, επίγεια και αιώνια έχουν οι ομοφυλόφιλες σχέσεις.

[Συστήνουμε να μελετήσετε κάποια από τα παρακάτω πονήματα και άρθρα, που ελέγχουν και ανασκευάζουν τις δαιμονικές πλάνες των μεταπατερικών ψευδο-θεολογούντων: 1. ‘’Ο Νικολαϊτικός Ερωτισμός των Νεορθοδόξων - (με θεωρητικόν τον κ. Χρήστο Γιανναρά)’’, εκδόσεις Ορθοδόξου Τύπου, Αθήνα 1989. 2. ‘’Εν Χριστώ Αγάπη ή Μεταπατερική Αγαπολογία; Ο Άγιος Πορφύριος απαντά…’’, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτη, Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Εδέσσης, 2018  3. Σειρά άρθρων και συνεντεύξεων έχουμε από  τους Μητροπολίτη Μόρφου κο Νεόφυτο,  αρχιμ. Φωτίου Ιωακείμ (πρωτοσυγκέλου ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου)[3], αρχιμ. Αντωνίου Φραγκάκη (ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας)[4]

Μακάρι, εύχομαι ολόψυχα ο Χριστός μας δια και με την Θεοτόκο να μάς αγιοποιεί και σοφοποιεί όλους μας μεταπατερικούς και μη, Φαρισαίους και Τελώνες. Όπως θέλει με την παναγάπη Του και την πανσοφία Του, κυριολεκτικά θέλουμε, δεν θέλουμε. Όσο για τους καλοπροαίρετους αλλά δίκαιους και ευσυνείδητους ετεροδόξους και αλλοδόξους, εύχομαι ο Χριστός μας με τρόπο που γνωρίζει, στην πανσοφία του να τους βαπτίσει όλους τους ορθοδόξους κατά την επίγεια ή έστω και αιώνια ζωή του και να μας αγιάζει όλους αιώνια. Αμήν Γένοιτο.  

Συγχωρέστε με, τα λάθη δικά μου. Τα καλά του Χριστού μας.

Μοναχός Ιωάννης

Τέλος και τω Θεό Δόξα.

Υστερόγραφο: Λησμόνησα, συγχωρέστε με, να συμπληρώσω κάτι σημαντικό. Ο Μητροπολίτης Μόρφου κος Νεόφυτος κατηγορείται από πολλούς σαν προφητολάγνος και ψευδοφωτισμένος –τύπου Ζολώτα. Καμία σχέση με πλανεμένους ψευδοπροφήτες: ορθοδόξους, ετεροδόξους (πεντηκοστιανούς) και αλλοδόξους (μάντεις, σαμάνους, βουδιστές, πνευματιστές κλπ) δεν έχει ο εν λόγω ιεράρχης της Εκκλησίας της Κύπρου

Ο Μητροπολίτης Μόρφου κος Νεόφυτος υπενθυμίζει σε όλους μας προφητείες γνησίων ορθοδόξων Αγίων, που σαν αγιοποιούμενοι και σοφοποιούμενοι είχαν και γνήσιο και απλανές Προφητικό Χριστοδώρητο χάρισμα. Αυτά μάς ωφελούν γιατί μάς υπομνηματίζουν ό,τι ο Χριστός μας παρεμβαίνει δυναμικά στην μεταπτωτική μας ιστορία. Επιτρέπει να αμαρτήσουμε τόσο όσο να διδαχθούμε από τις πτώσεις μας και να μας κατευθύνει, τουλάχιστον τους καλοπροαιρέτους να καταλάβουμε τις συνέπειες, τα επίχειρα, της αμετανόητης αμαρτωλότητας μας, της αποτυχίας να σωθούμε από μόνοι μας δια των διαφόρων ουμανισμών μας και να στραφούμε σε Αυτόν ως μόνον Θεραπευτή αγιοποιό και σοφοποιό των ψυχοσωματικών οντοτήτων μας.

Ας ανατρέξουμε στην ιστορία του επίγειου μεταπτωτικού πολιτισμού μας, σε όλα τα επίπεδα (θρησκευτικό, κοινωνικό, πολιτικό, φιλοσοφικό κ.ο.κ.). Που μας οδηγούν όλοι οι ουμανισμοί μας; Σε αμετανόητες επίγειες και αιώνιες μικρότερες ή μεγαλύτερες κολάσεις. Ζούμε στον 21^ο αιώνα. Πόσο τυχεροί είμαστε! Πόσα μας δίδαξε ο 20^ος αιώνας, ο μόλις προηγούμενος. Δοκιμάσαμε όλων των ειδών τους ουμανισμούς: Νιτσεϊσμό, Παπισμό, Προτεσταντισμό, Σταλινισμό, Κομμουνισμό, Φασισμό, Ναζισμό, Αναρχοκομμουνισμό – τα πάντα όλα. Τι κερδίσαμε; Διακόσια εκατομμύρια νεκρούς, πολέμους, αρρώστιες, πείνα, καπιταλισμό, παγκοσμιοποίηση, ανεργία, απελπισία, αυτοκτονίες, ψυχολογικά προβλήματα, υπαρξιακά κενά, stress, άγχος κλπ.

Ποια η λύση για όλα αυτά; Η ορθόδοξη μετάνοια. Ακόμη και με τους πιο καλοπροαίρετους ουμανισμούς, κοινοβουλευτική δημοκρατία κλπ γινόμαστε μόνον εξωτερικά καλύτεροι, ‘’καλοί καγαθοί πολίτες’’ ναι, Άγιοι όχι, καλυτερεύουμε μόνο εξωτερικά, ηθικιστικά. Μέσα μας μένουμε τάφοι κεκονιαμένοι-ευπρεπείς εξωτερικά, γεμάτοι σαπίλα και σκουλήκια δηλαδή, αμετανόητη αμαρτωλότητα, εσωτερικά. Μόνον ο Χριστός μπορεί να μάς αλλάζει οντολογικά μέσα και έξω, ψυχοσωματικά. Ας Τον αφήσουμε να το κάνει συμμετέχοντες στην ορθόδοξη ασκησομυστηριακή ζωή. Αμήν. Γένοιτο.

---

[1] «…εγώ  ειμι  Κύριος  ο  Θεός  σου,Θεός  ζηλωτής,αποδιδούς  αμαρτίας   πατέρων   επί  τέκνα  επί  τρίτην  και  τετάρτην   γενεάν  τοις  μισούσι  με.  και  ποιών  έλεος  εις  χιλιάδας  τοις  αγαπώσί  με  και  τοις φυλάσσουσι  τα  προστάγματά  μου.» (Δευτ. ε’, 9-10)

[2] Οι ‘’σκοτεινές δυνάμεις’’ εμποδίζονται από τον Χριστό να μας βλάψουν όταν μετανοούμε ψυχοσωματικά συμμετέχοντας στην ορθόδοξη ασκησομυστηριακή ζωή.

[3] Βλέπε εδώ: http://www.immorfou.org.cy/newsvarious-articles/1880-ap1819.html

[4] Βλέπε εδώ: http://www.immorfou.org.cy/newsvarious-articles/1886-ant8819.html