Οι αμετανόητοι ενώπιον Θεού και ανθρώπων

Το χωριουδάκι κοντά στους Μολάους, στη Μάνη. Κόσμος καλός, φτωχός, μεροκαματιάρης, πιστός, φιλόξενος.

Δυο εξαιρέσεις μέσα στο χωριό ο Δημάς και η Ανθή. Ο Δημάς γέρος, παράξενος, όλους τους καταριότανε, τους πείραζε, τους πίκραινε, τσιγγούνης, δεν έδινε του αγγέλου του νερό. Μια νύχτα πέθανε με φοβερά σημεία. Φανήκανε στο χωριό μαυροφορεμένοι καβαλαραίοι πάνω σε μαύρα άλογα, πίσω τους, από τις ουρές των αλόγων, κρεμόντουσαν και σερνόντουσαν αλυσίδες. Τον βρήκανε ξεψυχισμένο, κατάμαυρο, οι συγγενείς και οι συγχωριανοί του τον θάψανε. Τα δαιμονικά σημεία συνεχίστηκαν για δέκα ημέρες περίπου.

Απέναντι από το χωριό μια αγιασμένη γριούλα ασκήτρια-κοσμοκαλόγρια φωτίστηκε από τον Χριστό μας και συμβούλεψε τον παπά και τον πρόεδρο του χωριού. ‘’Ο μπαρμπά-Δημάς δυστυχώς κολάσθηκε και για τα κακά που 'κανε τόσα χρόνια οι δαίμονες είχαν εξουσία να κάνουν πολλά κακά στο χωριό τουλάχιστον για ένα μήνα. Γκαστρωμένες, λεχώνες και μωρουδέλια στείλτε τα σε κοντοχωριανούς και συγγενείς στα γύρω χωριά. Όλοι σαράντα ημέρες νηστεία-προσευχή και εξομολόγηση και μεταλαβιά να σβήσει σιγά-σιγά το κακό’’. Υπάκουσαν οι χριστιανοί απόλυτα γιατί φοβήθηκαν. Έτσι σταδιακά ηρέμησαν όλα.

Το ίδιο αμετανόητη δυστυχώς ήτανε και η γριά η Ανθή. Καταρούσα, κακιά και μάγισσα. Όταν πέθανε και την θάψανε, τις νύχτες έβγαινε και βρικολάκιαζε και σκαρφάλωνε σαν κατσούλα-γάτα τις στέγες των καλυβιών του χωριού και στα δέντρα. Τρείς φορές την θάψανε σε διαφορετικά μέρη και η γη την ξέρναγε την καημένη. Στο τέλος αποκάμνανε οι χωριάτες και την σκεπάσανε με βαριές πέτρες και έτσι δεν ξαναφάνηκε. 

 

Ένας μορφωμένος παπάς έδωσε την εξήγηση: ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, δεν θυμόταν που ο παππούλης, γράφει ότι ο διάβολος σε πολύ αμαρτωλές ψυχές, και πολύ σπάνια, παίρνει άδεια από τον Χριστό να μπαίνει μέσα στο σώμα του κολασμένου και να το κάνει για να κάνει κακό. Κάτι σαν ζόμπι δηλαδή. Αυτά είναι οι βρικόλακες ή βουρβούλακες. Άλλες φορές ο διάβολος παίρνει την μορφή του κολασμένου και παρουσιάζεται σαν το φάντασμά του για να πανικοβάλλει τον κόσμο. Τέτοια σημάδια έχουν οι πύργοι, και τα κάστρα και οι ερημιές μερικές φορές σ’ όλο τον κόσμο. 

 

*διήγηση από το πόνημα του μοναχού Ιωάννη ''Η ζωή διδάσκει τον Χριστό'', Αθήναι, 2017.