Στις 23 Μαΐου 1996 αποκεφαλίστηκε ο Ευγένιος Ροντιόνωφ.
Ο νεομάρτυρας Ευγένιος γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1977 στο χωριό Κουρίλοβο στην περιοχή της πόλεως Παντόλσκ, κοντά στην Μόσχα. Το όνομα της μητέρας του ήταν Βασίλιεβνα. Ήταν το μοναδικό παιδί της, το οποίο βαπτίστηκε ορθόδοξος Χριστιανός στην παιδική του ηλικία. Το 1989 η γιαγιά του τον πήρε και πήγαν στην εκκλησία για να εξομολογηθεί πρώτη φορά και να κοινωνήσει των Αχράντων μυστηρίων. Ο ιερέας παρατήρησε ό,τι ο νεαρός Ευγένιος δεν φορούσε σταυρό και του πρόσφερε έναν. Ο Ευγένιος τον πέρασε σε ένα χονδρό κορδόνι και δεν τον έβγαλε ποτέ από πάνω του. Γυρίζοντας σπίτι του, η μητέρα του του είπε να τον βγάλει διότι τα παιδιά στο σχολείο θα τον κοροίδευαν. Ο Ευγένιος δεν απάντησε στην μητέρα του αλλά ούτε την υπάκουσε.
 |
| ο νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ (+1996) φώτο |
Το 1994 τελείωσε τις μαθητικές του υποχρεώσεις και ξεκίνησε να εργάζεται ως επιπλοποϊός. Στις 25 Ιουνίου του 1995 παρουσιάσθηκε στον Ρωσικό στρατό και μετά την βασική του εκπαίδευση τοποθετήθηκε -στις 13 Ιανουαρίου 1996- στα συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας-Ηγκουερίνας. Στις 13 Φεβρουαρίου 1996 η στρατιωτική διοίκηση έστειλε τέσσερις στρατιώτες, μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο, να κάνουν ελέγχους σε έναν δρόμο. Η οργάνωση της αποστολής δεν ήταν καλή. Στο σημείο δεν υπήρχε φωτισμός, ούτε επιπλέον μέτρα ασφαλείας σε περίπτωση επεισοδίου. Από τον συγκεκριμένο δρόμο περνούσαν συχνά Τσετσένοι όπου μετέφεραν όπλα, ναρκωτικά και αιχμαλώτους. Στις 3 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα πέρασε ένα ασθενοφόρο. Οι στρατιώτες το σταμάτησαν για έλεγχο, ωστόσο από μέσα πετάχθηκαν περισσότεροι από 10 τσετσένοι βαρειά οπλισμένοι. Συνέλαβαν τους τέσσερις Ρώσους και έφυγαν. Στις 4 ήλθε η επόμενη βάρδια και βλέποντας ό,τι απουσίαζαν οι συναδελφοί τους κατάλαβαν αμέσως τι είχε γίνει.
Ο Ρωσικός στρατός, λίγες ημέρες μετά, ειδοποίησε την μητέρα του Ευγενίου και των λοιπών ό,τι αγνοείται η τύχη τους. Η μητέρα του Ευγενίου κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για εξαφάνιση αλλά για αιχμαλωσία διότι οι Τσετσένοι κρατούν τα θύματά τους ώστε να αποσπάσουν λύτρα. Με κίνδυνο της ζωής της πήγε στην πόλη Χαγκαλά και μετά από πολλές προσπάθειες συναντήθηκε με αρχηγούς αντάρτικων τσετσένικων ομάδων. Οι Τσετσένοι της είπαν ότι ο υιός της ζούσε και προσπάθησαν να καταλάβουν πόσα λύτρα μπορούσαν να αποσπάσουν. Όταν κατάλαβαν ότι δεν θα κέρδιζαν πολλά αποφάσισαν να σκοτώσουν τον Ευγένιο.
Η αιχμαλωσία του Ευγενίου κράτησε 100 ημέρες. Από την πρώτη ημέρα οι μουσουλμάνοι Τσετσένοι προσπάθησαν να τον κάμψουν να βγάλει τον σταυρό που φορούσε και να αρνηθεί την πίστη του. Κατόπιν να τον κάνουν δήμιο και φονιά των Ρώσων συναιχμαλώτων του. Ο 19χρονος Ευγένιος παρά τα πάμπολλα βασανιστήρια, τους ξυλοδαρμούς, τις απειλές και τις υποσχέσεις ότι θα ζήσει αν βγάλει τον Σταυρό του -με την Χάρη του Χριστού- δεν κάμφθηκε. Αργότερα ο ίδιος ο αρχηγός των τσετσένων ανταρτών θα πει στην μητέρα του: ''εάν ο υιός σου γινόταν σαν ένας από εμάς, δεν θα τον αδικούσαμε''.
Στις 23 Μαΐου του 1996 (10 Μαΐου με το παλαιό Ρωσικό ημερολόγιο), ημέρα των γενεθλίων του, οδήγησαν στην εκτέλεση τους συναιχμαλώτους του Ρώσους στρατιώτες. Κατόπιν, για τελευταία φορά πρότειναν στον Ευγένιο να βγάλει τον Σταυρό του λέγοντάς του: ''ορκιζόμαστε στον Αλλάχ ότι θα ζήσεις''. Ο Ευγένιος αρνήθηκε να το κάνει. Οι μουσουλμάνοι Τσετσένοι έσφαξαν τον μάρτυρα Ευγένιο και τον αποκεφάλισαν χωρίς όμως να του βγάλουν τον Σταυρό. Τον έθαψαν χωρίς το κεφάλι αλλά με τον Σταυρό.
Η μητέρα του βρήκε το νεομάρτυρα, πλέον, υιό της μετά από εννέα μήνες. Οι Τσετσένοι ζήτησαν 4.000 δολάρια για να της δώσουν το λείψανό του, της έδωσαν βιντεοκασέτα με το μαρτύριο του και της διηγήθηκαν οι ίδιοι τα βασανιστήρια του. Η μητέρα του, πούλησε το διαμέρισμά της και κινητή περιουσία για να πληρώσει τα λύτρα στους Τσετσένους και να μεταφέρει το λείψανό του πίσω στο χωριό τους.
Μόλις ο πατέρας του έμαθε, το τι συνέβη στον υιό του, πήγε στον τάφο του παιδιού του κι έκλαιγε γοερώς για ώρες μέχρι που ξεψύχησε από ανακοπή καρδιάς. Τον έλεγχε η συνείδησή του κι έλεγε μέσα του:
-Εγώ να κάνω τόσα αμαρτήματα (έκανε άσωτη ζωή), να χωρίσω με την μητέρα του και να έχω τέτοιον υιό, που δεν τον αξίζω! Αξίζει να ζω;
Λέγει ο Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα: ''Η τιμή είναι ανωτέρα της ζωής ασυγκρίτως. Τι να την κάνω τη ζωή, άμα χάσω την τιμή μου;''
Οι δήμιοι του Αγίου Νεομάρτυρα Ευγένιου Ροντιόνωφ αλληλοσκοτώθηκαν 3 χρόνια και 3 μήνες αργότερα σε εμφύλιες διαμάχες στην Τσετσενία.
Επιμέλεια: Φιοντόρ (23.5.2019)
Υστερόγραφο: Λίγο πριν πεθάνει ο Ευγένιος έστειλε σ΄εκείνην που τον γέννησε και την οποία αγαπούσε σαν το φως των ματιών του, με την ευκαιρία των γενεθλίων της ένα γράμμα και ένα ποίημα με τους ακόλουθους στίχους:
Χρόνια πολλά,αγαπημένη μου μανουλίτσα,
σήμερα γιορτάζεις,αλλά δυστυχώς,
δε μπορώ να σ'αγκαλιάσω,επειδή να,
η μοίρα με πήρε τόσο μακριά.
Σου εύχομαι χρόνια πολλά και υγεία,
να μείνεις πάντα νέα και όμορφη,
όπου κι αν είμαι τίποτα δε μας χωρίζει
σύντομα θα έρθω σπίτι
Από τα βάθη της ψυχής μου θα ήθελα
ότι πιο πολύτιμο και ότι επιθυμείς να έχεις
και εκατόν χρόνων να είσαι
για μένα ποτέ δεν θα γεράσεις
Πηγές / Σύνδεσμοι:
-βίντεο στο οποίο μιλάει η μητέρα του Αγίου Νεομάρτυρα: -https://www.youtube.com/watch?v=DvraTF_YVC8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου