Όταν ο Παύλος Μελάς πήγε στην Μακεδονία συνάντησε -όπως ο ίδιος γράφει σε επιστολές του προς την σύζυγό του Ναταλία Μελά- χωριά ολόκληρα Ελλήνων να μιλούν ένα τοπικό σλαβικό ιδίωμα. Μέριμνα βέβαια του Παύλου Μελά ήταν να επισκέπτεται τα κατά τόπους σχολεία, να γνωρίζει τους δασκάλους και να τους ενισχύει ηθικά και οικονομικά στο να προωθούν την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας. Σημειώνουμε βέβαια ό,τι οι Έλληνες που μιλούσαν το τοπικό αυτό ιδίωμα ήταν και ένιωθαν κατά πάντα Έλληνες.
Σε αυτό το γεγονός θέλουν να βασιστούν οι αποδομητές της αλήθειας και της ιστορίας καθώς και οι προωθούντες την συμφωνία των Πρεσπών (ή αλλιώς συμφωνία της παράγκας) για να ισχυριστούν πως υπήρχε ''μακεδονική'' γλώσσα. Η αλήθεια όμως και τα ιστορικά γεγονότα τους ξεγυμνώνουν.
Χρήση του γεωγραφικού όρου ''Μακεδονία'' με έννοια εθνική από τους Σλάβους
Στόχος του Γιουγκοσλαβικού κομμουνιστικού κόμματος ήταν να χρησιμοποιηθεί -μετά το 1945- για πρώτη φορά ο γεωγραφικός όρος ''Μακεδονία'' με έννοια εθνική. Ξαναβαπτίστηκαν λοιπόν οι Σλάβοι κάτοικοι της ''Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας'' εθνικά ως Μακεδόνες και αποτέλεσαν τη μακεδονική εθνότητα, ισότιμη μέσα στο γιουγκοσλαβικό κράτος με τη σερβική, κροατική, σλοβενική. Η ενέργεια βέβαια αυτή υπέκρυπτε έναν συγκεκριμένο πολιτικό στόχο, το να αποκόψει δηλαδή τις φιλοβουλγαρικές τάσεις ενός σημαντικού τμήματος του πληθυσμού.
Όπως αναφέρει ο ιστορικός Ε. Κωφός στην μελέτη του ''Η Μακεδονία στη Γιουγκοσλαβική ιστοριογραφία'' έπρεπε -για να αναγνωρισθεί η νέα εθνότητα- να υπάρξει χωριστή κρατική υπόσταση, ιδιαίτερη γλώσσα, ανεξάρτητη Εκκλησία και ιστορική παράδοση. Αυτά τα συστατικά ενός έθνους άρχισε να δημιουργεί το μεταπολεμικό καθεστώς της Γιουγκοσλαβίας. Από το 1945 άρχισε να οικοδομείται ένα έθνος που στηρίζεται σε αναλήθειες και είναι έξω από κάθε ιστορική πραγματικότητα.
| Ο θώρακας από την χρυσοποίκιλτη πανοπλία του Φιλίππου του Β' |
Το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα
Με την σύσταση της ''Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας'' στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας δημιουργήθηκαν οι απαραίτητοι κρατικοί φορείς: ''Μακεδονική'' κυβέρνηση, ''Μακεδονική'' Γραμματεία Εξωτερικής Πολιτικής και Εθνικής Άμυνας. Το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα που ήταν γνωστό και το οποίο προήλθε από βουλγαρικές λέξεις με προσθήκες τουρκικών, ελληνικών, αλβανικών και βλάχικων λέξεων, υπέστη ''επιστημονική'' επεξεργασία και το 1945 ονομάστηκε ''Μακεδονική'' γλώσσα.
Οι σπουδαιότεροι λόγοι που συντέλεσαν στη διαμόρφωση του σλαβικού αυτού ιδιώματος ανάγονται στη Βυζαντινή περίοδο, όταν αριθμός Βουλγάρων αιχμαλώτων μεταφέρθηκε για δουλειά στα μεγάλα αγροκτήματα των βυζαντινών τιμαριούχων. Με την επακολουθήσασα τουρκοκρατία πολλοί άποροι Σλάβοι λόγω έλλειψης ουσιαστικών συνόρων στην ελληνική χερσόνησο μετακινήθηκαν για δουλειά στις βόρειες περιοχές του ελληνικού χώρου.
Το πρόβλημα της συννενόησής τους λύθηκε με την χρησιμοποίηση λέξεων ελληνικών, βουλγαρικών, τουρκικών, αλβανικών και βλάχικων. Αποτέλεσε αυτό κοινό μέσο συννενόησης όλων. Ο ελληνικός δε πληθυσμός αναγκαζόταν να χρησιμοποιήσει το ιδίωμα αυτό για συννενόηση αλλά και για ν' αποφεύγει το μίσος των τούρκων, καθώς και το παιδομάζωμα από τους Τούρκους, που γινόταν κυρίως για Ελληνόπουλα. Οι Έλληνες όμως διατήρησαν τον εθνισμό τους. Οι Βούλγαροι αργότερα χρησιμοποίησαν το ιδίωμα αυτό για τους στόχους τους και το πλούτισαν. Το Γιουγκοσλαβικό σύνταγμα για πρώτη φορά το αναγνώρισε τότε ως επίσημη γλώσσα ισότιμη με την σερβοκροατική και τη σλοβενική.
Επιμέλεια: Κάρανος Μακεδόνας (23.5.2019)
Βιβλιογραφία / Πηγές / Σύνδεσμοι:
-''Η Μακεδονία στη Γιουγκοσλαβική ιστοριογραφία'' Ε.Κωφός
-''Η πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας'' Νικόλαος Κ. Μάρτης, Εκδόσεις Παιδεία/Μάλλιαρης-Παιδεία Α.Ε., Αθήνα, 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου