Ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος

Κατά τον Δούκαν: ''...ο αυτοκράτωρ βλέπων ακατάσχετον την ορμήν των υπερβαινόντων τα τείχη πολεμίων και τους περί αυτών μαχητάς πάντας πίπτοντας εφώνησεν : ''Ουκ έστι τις των χριστιανών του λαβείν την κεφαλήν απ' εμού;'' 

Και εν τω άμα έλαβε πληγή εν τω προσώπω, και απέδωκε μεν την πληγήν ευθύς ο αυτοκράτωρ αλλά συγχρόνως πληγείς και κατά τα νώτα καιρίως έπεσεν..''

Ότε ο αυτοκράτωρ εφθέγξατο τους τελευταίους εκείνους λόγους αυτού: ''ην μονώτατος απολειφθείς''.

Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος

Ο Φραντζής εκτενέστερον αφηγούμενος τα κατά τας τελευταίας στιγμάς του βασιλέως λέγει: 

''Ως ουν είδεν ο δυστυχής βασιλεύς και αυθέντης μου, δακρυχέων επαρακάλει τον Θεόν και τους στρατιώτας ίνα μεγαλοψυχήσωσι προέτρεπε, και ουκ ην συνδρομής και βοηθείας ελπίς ουδεμία. Ο δε τον ίππον κεντήσας δραμών έφθασεν ένθα το πλήθος των ασεβών ήρχετο, και ώσπερ ο Σαμψών επί τους αλλοφύλους εποίει, και τους ασεβείς εν τη πρώτη συμπλοκή εκ των τειχών απεκρήμνισεν, ως ιδείν θαύμα ξένον τους εντυχόντας και βλέποντας. Βρυχώμενο, ως λέων και την ρομφαίαν εσπασμένην έχων εν τη δεξιά πολλούς απέσφαξε και το αίμα ποταμηδόν εκ των ποδών και των χειρών αυτού έρρεε.''

Ο αυτοκράτωρ και οι περί αυτόν πάντες ως λέοντες μαχόμενοι ήρωες Θεόφιλος Παλαιολόγος ο ''ως τις αετός μετά ονύχων και στόματος τους εναντίους κατακόπτων'' και ο ''υπέρ τον Αχιλλέα πονήσας Ισπανός Δον Φραγκίσκος Τολέδος απεκτάνθησαν πλησίον της Πύλης του Αγίου Ρωμανού''.

***

...αλλά τα περί της ταφής ταύτης δεν ήτο δυνατόν να ώσι γνωστά έξω των τειχών της Πόλεως, αφού μάλιστα την επαύριον ή την τρίτην της Αλώσεως ημέραν πάντες οι εν τιμή κρατούμενοι αιχμάλωτοι απεκεφαλίσθησαν μετά του Νοταρά. Ικανόν χρόνον μετά την Άλωσιν επεκράτει τις φήμη εν τω ελληνικώ λαό ότι ο αυτοκράτωρ είχε φύγει ή ότι έζη κεκρυμμένος μη αποκλειομένης και της περί θανάτου φήμης, ο πόθος δε και η ελπίς επερρώνυον ιδίως τα περί διατηρήσεως του αυτοκράτωρος φήμας. 

Εντεύθεν δε και ο ποιητής του ''Θρήνου της Κωνσταντινουπόλεως'' ...επανειλημμένην ποιείται αποστροφήν προς τον Κωνσταντίνον ερωτών: 

Ω Κωνσταντίνε Βασιλεύ, Δραγάζη το 'πινόμι,

Ειπέ μου που ευρίσκεσαι; εχάθης ή εκρύβης;

Ω Κωνσταντίνε Βασιλεύ, τι νάναι από 'σένα; 

Λέγουν ότι απέθανες επάνω στο σπαθί σου. 

Ήκουσα πάλι να λέγουσι και είσαι κεκρυμμένος.

Υπό χειρός τε πανσθενούς δεξιάς της του Κυρίου.

Μακάρι νάσαι ζωντανός σαν είσαι αποθαμένος.  

Επιμέλεια: Λουκάς Νοταράς (26.5.2019) 


Βιβλιογραφία / Πηγές:


-''Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, Πολιορκία και Άλωσις Κωνσταντινουπόλεως'', G. Schlumberger.
-''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου