Λόγος περί ομοφυλοφιλίας - θεματικής εβδομάδας έμφυλων ταυτοτήτων και σχέδιο νόμου για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου

 Τα τυχόν λάθη δικά μου, τα ελάχιστα ίσως σωστά του Χριστού μας.

Τα αίτια της ομοφυλοφιλίας (homosexuality) είναι πολλά και ψυχοσωματικά.

Σύμφωνα με σύγχρονους άγιους (Άγιος Πορφύριος ο Αγιορείτης, Γέροντας Αναστάσιος της ιεράς μονής Κουδουμά στην Κρήτη και άλλους) ο κάθε άνθρωπος ορίζεται σαν ψυχοσωματική οντότητα (30% σωματική και 70% ψυχική). Η σωματική ανθρώπινη διάσταση αφορά την γονιδιακή κληρονομικότητα των προγόνων μας (κυτταρική μνήμη, D.N.A.). Και η σύγχρονη Γενετική μοριακή βιολογία παραδέχεται αυτό που οι Ορθόδοξοι Άγιοι Πατέρες ονομάζουν σωματικά αδιάβλητα (=ακατηγόρητα) πάθη, που κληρονομούνται από τους προγόνους στους απογόνους μέσω D.N.A.

Η χαρτογράφηση του ανθρώπινου D.N.A. που ολοκληρώθηκε σχεδόν απόλυτα, από το 1995-2005 μ.Χ. κατέπληξε όλον τον κόσμο γιατί επιβεβαίωσε ότι τα 24.000 (περίπου) ανθρώπινα γονίδια, που κληρονομούμε άκοντες (=μη θέλοντες) από τις αλλεπάλληλές γενιές των φυσικών μας προγόνων ευθύνονται αμεσότατα για τις ροπές που έχουμε σε γήρας, θάνατο σωματικό, πάθη, διάφορες αρρώστιες (σχεδόν όλες τις αρρώστιες) όλων των σωματικών ανθρωπίνων συστημάτων: κυκλοφορικό, νευρικό, γενετικό κλπ). Μέσα σε αυτές τις κληρονομούμενες γενετικές ροπές, συμπεριλαμβάνονται και τάσεις για εγκληματική και αντικοινωνική παραβατικότητα (ροπή  για έγκλημα, για βία, για αλκοολισμό, ναρκωτικά και σεξουαλική διαστροφή). 

Θυμάμαι χαρακτηριστικά, που γεννήθηκαν δυο δίδυμα ετεροζυγωτικά (διαφορετικό ωάριο και σπερματοζωάριο) αγοράκια στην γειτονιά μου –μέσα στην δεκαετία του 1960-1970. Το ένα αγοράκι έγινε υπέρ-γυναικάς και το άλλο το αδελφάκι του ασυναίσθητα ‘’ενστικτωδώς’’ έβαζε ‘’χέρι’’ σε άλλα αγοράκια και εξελίχθηκε σε μεγάλο ομοφυλόφιλο. Και οι δυο μάλιστα ζουν ακόμη και είναι και ευλαβέστατοι και ορθοδοξότατοι, δηλαδή αμαρτωλοί μεν αλλά ασυμβίβαστοι και αγωνιζόμενοι μετανοούντες δε.

Κάθε ένας μας, σίγουρα, έχει παρόμοιες εμπειρίες στο οικογενειακό ή το οικείο περιβάλλον του! Στην τραγική περίπτωση των δυο ετεροζυγωτικών δίδυμων αγοριών υπήρχαν από ‘’γεννησιμιού’’ τους και ορμονικές διαφορές. Το ομοφυλόφιλο αγοράκι είχε ελάχιστη αδρεναλίνη και τεστοστερόνη και περισσότερα οιστρογόνα (γυναικείες ορμόνες). Εδώ, ολοφάνερα, έχουμε κληρονομημένη γενετική ανωμαλία που ο Χριστός επιτρέπει για λόγους που ξέρει Αυτός[1]. Επίσης, όπως μας έλεγε ο Άγιος Πορφύριος ο Αγιορείτης στο Μήλεσι, όλα τα αγοράκια και τα κοριτσάκια κάπου στην αρχή της εφηβείας τους (περίπου από 11-13 ετών) και για ένα εξάμηνο, περίπου, έχουν μια μικρή αύξηση των αντιθέτων του φύλου τους ορμονών για να ομορφαίνουν (τα αγοράκια μικρή αύξηση οιστρογόνων – τα κοριτσάκια μικρή αύξηση αδρεναλίνης και τεστοστερόνης).

Σε εκείνη ακριβώς την προσωρινή σωματική ‘’φάση’’ τα ταγκαλάκια (οι δαίμονες) πολεμούν εντονότατα τους αθώους και απονήρευτους έφηβους με πονηρούς λογισμούς

Κορωνοϊός και Ορθόδοξη προσέγγιση - ο όλεθρος των παρά φύσιν σαρκικών αμαρτημάτων και των εκτρώσεων

 Ο covid-19 είτε ‘’φυσικός’’, είτε δημιουργημένος σε ‘’πονηρά’’ βιοτεχνολογικά εργαστήρια μάς αναγκάζει σαν ορθοδόξους χριστιανούς να τον αντιμετωπίσουμε Αγιοπνευματικά. Μας οδηγεί σε καλοπροαίρετη θεοδικεία, δηλαδή αναρωτιόμαστε γιατί ο Χριστός μας επιτρέπει να βιώνουμε βάσανα και πειρασμούς κατά την επίγεια ζωή μας.

Όλοι μας ξέρουμε από την θεόπνευστη ζωή και θεολογία μας –σαν ορθόδοξοι χριστιανοί- ό,τι μεταπτωτικά –δηλαδή από τότε που αρχίσαμε συνειδητά να αρνιόμαστε στον Αγιοτριαδικό Θεό μας να μάς αγιοποιεί και σοφοποιεί πάσχουμε όλοι μας τις ίδιες ακριβώς ψυχοσωματικές συνέπειες αυτής της απόλυτα ευσυνείδητης ελεύθερης άρνησης.

Ας είμαστε ειλικρινείς: το ίδιο προπατορικό αμάρτημα το επαναλαμβάνουμε σταθερότατα στην καθημερινή μας επίγεια ζωή. Η Αγία Τριάδα εδώ και 13,8 δις χρόνια συνέχει και συγκροτεί και εξελίσσει όλο το άλογο υλικό Συμπάν, άμεσα με την Άκτιστη Θεία Ενέργεια Της χωρίς Φυσικούς Νόμους. Έτσι τα λεγόμενα φυσικά φαινόμενα είναι θεϊκά ενεργήματα. Ο πατήρ δια του Λόγου (προ και μετά την σάρκωσή Του) εν Αγίω Πνεύματι, με την Αγιοτριαδική Άκτιστη Θεία Ενέργεια Του μέσα από σεισμούς, λοιμούς, καταποντισμούς, πυρκαγιές και λοιπά νομιζόμενα από μας ‘’φυσικά κακά’’ κινεί-λειτουργεί άμεσα την ‘’μηχανή’’ του αλόγου υλικού Σύμπαντος- δηλαδή το σύνολο όλων των υλικών quanta (=πακέτων ενεργείας) που το συγκροτούν (το άλογο υλικό σύμπαν). Εξαίρεση αποτελούν μόνο τα λογικά Του κτίσματα Άγγελοι και Άνθρωποι. Ο Θεός συνέχει και συγκροτεί την ουσία των φύσεών μας –γιατί κάθε θείο κτίσμα λογικό ή όχι είναι υλικό σε σύγκριση με τον μόνο αυθύπαρκτο και άυλο Αγιοτριαδικό μας Θεό. Η εξαίρεση έγκειται ό,τι σαν λογικά θεία κτίσματα (πνεύματα οι Άγγελοι, ψυχοσωματικοί οι Άνθρωποι) έχουμε σχέση ελεύθερη με τον Θεό μας διαπροσωπική, θετική ή αρνητική. Θετική όταν τον αφήνουμε να μας αγιοποιεί και σοφοποιεί, αρνητική όταν του το αρνιόμαστε, πάντα συνειδητά και ελεύθερα.

Αν εμείς οι επίγειοι ψυχοσωματικοί, μεταπτωτικοί Άνθρωποι δεν αμαρτάναμε αμετανόητα –όπως προπεριγράψαμε τότε ο Θεός μας θα μάς φώτιζε και δόξαζε εξελίσσιμα, καθημερινά, αδιάκοπα. Μόνο τότε θα βιώναμε όλα τα θεία ενεργήματα –που ακροθιγώς αναφέραμε- χωρίς να υποφέρουμε ψυχοσωματικά από όσα τώρα μας φαίνονται κακά. Αυτό μάς το επιβεβαιώνουν στην πράξη όλοι οι επίγειοι Άγιοι μας όταν κατά την επίγεια ζωή τους ζούσαν ενίοτε εμπειρίες Θεοδωρήτου Δοξασμού. Αυτό συνέβαινε και πριν την σάρκωση του Λόγου (π.Χ.) και μετά την σάρκωση του Λόγου (μ.Χ.) Τρανά και ελαχιστότατα δειγματοληπτικά παραδείγματα: Τον 6^ο π.Χ. αιώνα τα τρία εβραιόπουλα παρέμειναν άκαυστα ριγμένα από τον Ναβουχοδονώσορα μέσα σε φοβερότατο πυρ. Τον ίδιο αιώνα ο Δανιήλ παίζει με φοβερά λιοντάρια σαν με γατάκια μέσα στον λάκκο των λεόντων, που τον έριξε ‘’τιμωρητικά’’ ο Ναβουχοδοωώσορ.  

    Μετά Χριστόν από τον 1^ο μ.Χ. αιώνα ως σήμερα τον 21^ον μ.Χ. αιώνα οι ιερομάρτυρες και οσιομάρτυρες Ορθόδοξοι Άγιοι – δοξασμένοι από τον Χριστό μας, αντέχουν φρικτότατα ψυχοσωματικά μαρτύρια και θανάτους σωματικούς με υπομονή, συγχωρητικότητα, ταπείνωση, αγάπη όλα σε αγιοπνευματική αναμάρτητη ποιότητα.

Οι υποκινητές των λογισμών που μάς οδηγούν στην πλάνη

Κύριοι υποκινητές των αμαρτωλών λογισμών μας είναι οι Δαίμονες διότι μάς μισούν παράφορα. Οι Δαίμονες μάς προτρέπουν δια φανταστικών λογισμών και εικόνων στο να ικανοποιούμε τα αμαρτωλά μας πάθη, που ακροθιγώς προαναφέραμε. Απώτερος δαιμονικός σκοπός είναι να αμαρτάνουμε δια βίου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να απωθούμε συνεχώς την Θεία Χάρη, για να μην ελεγχόμεθα από αυτή -την Θεία Χάρη- συνειδησιακά. Έτσι, σταδιακά, πορωνόμαστε τόσο πολύ, που στο τέλος της επίγειας ζωής μας να μισούμε τόσο πολύ Χριστό, Θεοτόκο, Αγίους και αγιασμό, που να αρνιόμαστε -μεταθανάτια και αιώνια- να μας αγιάζει ο Χριστός και να βιώνουμε την Άκτιστη Θεία Του ενέργεια σαν κόλαση (φωτιά, σκοτάδι, βάσανο, μοναξιά κλπ) – και όχι σαν αγιοποιό και σοφοποιό -αιώνια και εξελικτικά- Παράδεισο φωτός, αγάπης κλπ.

 Με τους δαιμονικούς λογισμούς, οι Δαίμονες μάς προτρέπουν να ζούμε σε διάφορες κοινωνικές, θρησκευτικές, φιλοσοφικές, πολιτικές δομές που συνιστούν και συντηρούν την αμετανόητη αμαρτωλότητα, που ακροθιγώς προαναφέραμε. Τέτοιες δομές είναι οι θρησκείες. Είναι δυο ειδών: οι ετεροδοξίες (αιρέσεις χριστιανικές) και οι αλλοδοξίες (μη

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής (1889-1970), ο Γέροντας της Πάτμου

Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου η οποία συνεδρίασε υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου αποφάσισε την Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018 την αγιοκατάταξη του Γέροντος της Πάτμου Αμφιλοχίου Μακρή (1889-1970).

***

Η επί γης ζωή του Αγίου Γέροντος Αμφιλοχίου Μακρή

Ο Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής γεννήθηκε το 1889 στη νήσο Πάτμο. Οι γονείς του Εμμανουήλ και Ειρήνη ήταν άνθρωποι ευσεβείς. Η Πάτμος έφερε βαρειά πνευματική κληρονομιά –αποστολική, οσιακή, μαρτυρική- όσο ίσως κανένα άλλο νησί του Αιγαίου. Σε αυτό το περιβάλλον με την πλούσια πνευματική και λατρευτική ζωή ανατράφηκε ο Όσιος. Ήταν η αγία παράδοση όπως την έφερε ο Όσιος Χριστόδουλος από το Λάτρος σαν συνέχεια της παρουσίας του Ηγαπημένου μαθητή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

Παιδικά και νεανικά χρόνια

Τα παιδικά του χρόνια πέρασε εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Σύμφωνα με μαρτυρία τον πρώτο και δεύτερο χρόνο της ζωής του δεν θέλησε να θηλάσει Μεγάλη Παρασκευή. Σε ηλικία 17 ετών έβαλε μετάνοια στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Το 1911 επισκέφτηκε το Άγιον Όρος, σαγηνεύτηκε από την ευλάβεια των αγιορειτών πατέρων και έμαθε να κάνει εργόχειρο ώστε να πορίζεται τα προς το ζην. Έμεινε γι’ αυτό αρκετό καιρό στο κελί του Γέροντος Δανιήλ του Κατουνακιώτη. Το 1913 στη Μονή του Θεολόγου τον προτείνουν να χειροτονηθεί διάκονος. Δέχεται βάζοντας ως όρο ότι δεν θα ιερολογεί Μυστήρια, γάμους, βαπτίσια κλπ εκτός ιεράς μονής μένοντας πιστός στην παράδοση των Αγίων Κολλυβάδων. Τελικά η χειροτονία δεν πραγματοποιήθηκε και ο Γέροντας πήγε σε συγγενείς του στην Αλεξάνδρεια και κατόπιν στους Αγίους Τόπους όπου και προσκύνησε τα Πανάγια και ιερά προσκυνήματα. 

ο Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής (1889-1970)

Η κουρά του εις μοναχόν

Γυρίζοντας στη Νήσο Πάτμο παραμένει κοντά στον Γέροντα Μακάριο Αντωνιάδη, Σάμιο στην καταγωγή και απόγονο της μεγάλης οικογένειας των Κολλυβάδων. Τον Μάρτιο του 1913 εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός από τον Γέροντα Μακάριο. Λόγω της άσκησής του (χίλιες μετάνοιες με ελάχιστη τροφή) και ενός κρυολογήματος αναγκάζεται να επισκεφτεί την Σμύρνη. Η Σμύρνη ήταν τότε το Κέντρο της περιοχής εφόσον τα Δωδεκάνησα ήταν ακόμη τουρκοκρατούμενα. Εκεί ο Γέροντας βιώνει το εξής περιστατικό: Μόλις αποβιβάζεται στην Σμύρνη βλέπει τις παραλίες γεμάτες ανθρώπους άσεμνα ενδεδυμένους που απροκάλυπτα ασελγούσαν. Ρωτάει αν είναι Τούρκοι ή Ρωμηοί. Του απαντούν: ‘’Έλληνες και μάλιστα χριστιανοί’’. Ο Γέροντας συγκλονίζεται και με βεβαρημένη καρδία περιφέρεται στην Σμύρνη για να εντοπίσει τον ιατρό. Ξαφνικά εμφανίζεται ενώπιον του ένας Γέροντας κληρικός και του λέγει: ‘’Αμφιλόχιε, μη λυπήσαι. Θα έρθει εποχή, που η φωτιά θα τα κάψει όλα όσα βλέπεις. Θα μπει από την μια μεριά της πόλης και θα βγει στην άλλη’’. Σε λίγα χρόνια η πρόρρηση θα γίνει τραγική πραγματικότητα.

Η μετάνοια του κυρ-Αλέκου την εσχάτη ώρα

Ανδρόγυνο ο κυρ-Αλέκος και η κυρά-Καίτη, παντρεμένοι το 1920 περίπου. Κατοχή-εμφύλιος-φτώχεια κάργα και των γονέων. Η κυρά-Καίτη ευλαβέστατη, προσευχή, εξομολόγηση, θεία κοινωνία κλπ. Ο κυρ-Αλέκος φανατικός άθεος, κομμουνιστής αλλά πολύ δίκαιος, ελεήμων, φιλάνθρωπος. Ήξερε από φτώχεια, στέρηση, κατατρεγμό. Συμπονούσε και βοήθαγε όσους μπόραγε. Φθάσανε και οι δυο, τα’ αντρόγυνο γύρω στα 1995. Ο κυρ-Αλέκος βαριά αρρώστια, κατάκοιτος, ετοιμοθάνατος. Η κυρά-Καίτη λαμπάδα δίπλα του, διακονούσε, έκλαιγε, προσευχότανε. Παιδιά και εγγόνια είχανε τη ζωή τους, τις μέριμνές τους, σπουργιτάκια περνάγανε αστραπή από τους γέρους και φεύγανε. Η κυρά-Καίτη παρακάλαγε τον άνδρα της ‘’να φέρουμε άνδρα μου τον παπά της ενορίας να εξομολογηθείς, να κοινωνήσεις μη φύγεις σαν άψυχο ζώο για την άλλη ζωή και κολασθείς. Τίποτε ο μπάρμπας, την σιχτήραγε και την απειλούσε: ‘’Μη φέρεις παππά στο σπίτι μας γιατί θα σας αμολήσω από το μπαλκόνι, εσένα, τον παπά και τα λιβανιστήρια σας’’.

Μια νύχτα ανοιξιάτικη ψιθύριζε κατατρομαγμένος ο μπάρμπας την κυρά του. ‘’Τρέχα Καίτη, φοβάμαι. Τι θέλεις άντρα μου τα’ αποκρίθηκε αλαφιασμένη εκείνη. Να Μωρσή, της απάντησε αυτός πανικόβλητος. Δεν βλέπεις αυτόν τον αγριεμένο αράπη, τον δίμετρο που με κοιτάει άγρια και γελάει; Ποιος είναι; Πως μπήκε στο σπίτι μας; Τι θέλει; Η γυναίκα δεν είδε κανέναν άλλο, σταυροκοπήθηκε φωτίστηκε, κατάλαβε: ‘’Άντρα μου στο ορκίζομαι όπου θες δεν βλέπω κανένα άλλο. Είμαι σίγουρη ότι είναι ο διάβολος και ήλθε ο κακούργος να σ’ αρπάξει να σε κολάσει. 

Αστραπιαία ο κυρ-Αλέκος συνήλθε, κατάλαβε και της είπε: Σε πιστεύω -άμανες υπάρχει ο διάβολος- υπάρχει και ο Χριστός και παράδεισος και κόλαση. Πήγαινε γρήγορα μόλις ξημερώσει και φέρε τον παπά, όποιον βρεις στην ενορία, να με ξομολογήσει και να με κοινωνήσει. ‘’Κατουρήθηκε’’ από φόβο και χαρά η Γριά. Μόλις ξημέρωσε πήγε στην ενορία,