Τη σήμερον εορτάζουμε πανηγυρικά και ευφρόσυνα την ιερή μνήμη του νεο-ιερομάρτυρος Αγίου Φιλουμένου του Αγιοταφίτη εκ Κύπρου.
Το στολίδι της Αγιοταφικής αδελφότητας που έζησε νηπτικά και ασκητικά εν τω κόσμω στην Αγία Σιών και ανεδείχθη όντως όσιος Γέροντας και κατόπιν και Μάρτυρας της Αγίας μας Πίστεως.
Τι να πεις και τι να γράψεις για τον αδαμάντινο Άγιο Φιλούμενο;
Για τη νήψη και τη νοερά προσευχή του που ζώντας ακόμα επιτελούσε θαύματα;
Για την αγάπη του στο πλάσμα του Θεού που παρά τις απειλές να τον σκοτώσουν νουθετούσε εβραίους και μουσουλμάνους με πατρική στοργή;
Για την ταπείνωση του που μουρμούριζε συνέχεια πως θα σωθώ;
Για την σταθερότητα και υπακοή του στην Αγιοταφική αδελφότητα που όπου τον έστειλε πήγε με το ''να είναι ευλογημένο''. Μια υπακοή που άσκησε εώς θανάτου;
Για τους άγιους λογισμούς της διανοίας και καρδίας του που προδίδονταν από την πάνσεμνη και αγιαστική ζωή του;
Το μίσος των δολοφόνων του, φανατικών ραβίνων εβραίων, πνίγηκε στα πελάγη της απέραντης εν Χριστώ αγάπης μιμούμενος τον Πρώτο και Έναν της όντως Αγάπης τον Κύριο μας.
Που τώρα τα αίματα, που τώρα οι δαιμονικές κραυγές των δολοφόνων, που τώρα η κακία τους, που τώρα ο θόρυβος και οι παμπόνηροι σχεδιασμοί τους να εξουδετερώσουν τον Γέροντα;
Πέρασαν, έφυγαν και ανέτειλε, από την πρώτη κιόλα στιγμή, το φως εκ του Φωτός, με πρώτο σημάδι την ακαμψία του, δεύτερο ότι ο ίδιος κίνησε τα μέλη του για να τον ντύσουν οι πατέρες για την κηδεία του και μετά πόσα και πόσα ακόμη...
Το στολίδι της Αγιοταφικής αδελφότητας που έζησε νηπτικά και ασκητικά εν τω κόσμω στην Αγία Σιών και ανεδείχθη όντως όσιος Γέροντας και κατόπιν και Μάρτυρας της Αγίας μας Πίστεως.
Τι να πεις και τι να γράψεις για τον αδαμάντινο Άγιο Φιλούμενο;
Για τη νήψη και τη νοερά προσευχή του που ζώντας ακόμα επιτελούσε θαύματα;
Για την αγάπη του στο πλάσμα του Θεού που παρά τις απειλές να τον σκοτώσουν νουθετούσε εβραίους και μουσουλμάνους με πατρική στοργή;
Για την ταπείνωση του που μουρμούριζε συνέχεια πως θα σωθώ;
Για την σταθερότητα και υπακοή του στην Αγιοταφική αδελφότητα που όπου τον έστειλε πήγε με το ''να είναι ευλογημένο''. Μια υπακοή που άσκησε εώς θανάτου;
Για τους άγιους λογισμούς της διανοίας και καρδίας του που προδίδονταν από την πάνσεμνη και αγιαστική ζωή του;
Το μίσος των δολοφόνων του, φανατικών ραβίνων εβραίων, πνίγηκε στα πελάγη της απέραντης εν Χριστώ αγάπης μιμούμενος τον Πρώτο και Έναν της όντως Αγάπης τον Κύριο μας.
Που τώρα τα αίματα, που τώρα οι δαιμονικές κραυγές των δολοφόνων, που τώρα η κακία τους, που τώρα ο θόρυβος και οι παμπόνηροι σχεδιασμοί τους να εξουδετερώσουν τον Γέροντα;
Πέρασαν, έφυγαν και ανέτειλε, από την πρώτη κιόλα στιγμή, το φως εκ του Φωτός, με πρώτο σημάδι την ακαμψία του, δεύτερο ότι ο ίδιος κίνησε τα μέλη του για να τον ντύσουν οι πατέρες για την κηδεία του και μετά πόσα και πόσα ακόμη...