‘’Μεταπατερική θεολογία και ζωή και σχετικές αντορθόδοξες ακρότητες’’ – Προβληματικοί γονείς = προβληματικά παιδιά (Α' μέρος)

Μας πληροφορούν οι θεοφόροι Άγιοι της Ορθοδόξου εκκλησίας μας (άνδρες, γυναίκες, έγγαμοι, άγαμοι, ιερείς, μοναχοί, λαϊκοί) ό,τι ο Νους μας, (δηλαδή το ‘’μάτι’’ της ψυχής μας, και όχι η διάνοια μας), μεταπτωτικά, διαχέεται, διασκορπίζεται σε λογισμούς, φαντασίες και αισθήσεις. Μαζί με το ‘’Νου’’ συμπαρασύρεται όλη η ψυχοσωματική μας οντότητα και αμαρτάνει δηλαδή ικανοποιεί τα αμαρτωλά της πάθη, τα λεγόμενα διαβλητά (=κατηγορητέα), όπως φιληδονία, φιλαργυρία, φιλοδοξία, κακία, μνησικακία, φθόνος, μοχθηρία κλπ.

Κύριοι υποκινητές των αμαρτωλών λογισμών μας είναι οι Δαίμονες διότι μάς μισούν παράφορα. Οι Δαίμονες μάς προτρέπουν δια φανταστικών λογισμών και εικόνων στο να ικανοποιούμε τα αμαρτωλά μας πάθη, που ακροθιγώς προαναφέραμε. Απώτερος δαιμονικός σκοπός είναι να αμαρτάνουμε δια βίου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να απωθούμε συνεχώς την Θεία Χάρη, για να μην ελεγχόμεθα από αυτή -την Θεία Χάρη- συνειδησιακά. Έτσι, σταδιακά, πορωνόμαστε τόσο πολύ, που στο τέλος της επίγειας ζωής μας να μισούμε τόσο πολύ Χριστό, Θεοτόκο, Αγίους και αγιασμό, που να αρνιόμαστε -μεταθανάτια και αιώνια- να μας αγιάζει ο Χριστός και να βιώνουμε την Άκτιστη Θεία Του ενέργεια σαν κόλαση (φωτιά, σκοτάδι, βάσανο, μοναξιά κλπ) – και όχι σαν αγιοποιό και σοφοποιό -αιώνια και εξελικτικά- Παράδεισο φωτός, αγάπης κλπ.

Με τους δαιμονικούς λογισμούς, οι Δαίμονες μάς προτρέπουν να ζούμε σε διάφορες κοινωνικές, θρησκευτικές, φιλοσοφικές, πολιτικές δομές που συνιστούν και συντηρούν την αμετανόητη αμαρτωλότητα, που ακροθιγώς προαναφέραμε. Τέτοιες δομές είναι οι θρησκείες. Είναι δυο ειδών: οι ετεροδοξίες (αιρέσεις χριστιανικές) και οι αλλοδοξίες (μη χριστιανικές ομολογίες όπως Βουδισμός, Ισλαμισμός, Σαμανισμός, Μαγεία, Νέα Εποχή, Μασονισμός, Θεοσοφία κλπ.)

Τέτοιες αμετανόητες αμαρτωλότατες δομές –τρόποι ζωής- υπάρχουν και μέσα στον ορθόδοξο εκκλησιαστικό χώρο. Επειδή μοιάζουν, στο ήθος τους με τις αιρέσεις λέγονται υπαρξιακές αιρέσεις. Λέγονται έτσι διότι όταν τις ζούμε αυτές διατηρούμε εξωτερικά την ορθόδοξη δογματική και λατρευτική ζωή μας, αλλά χωρίς να το υποψιαζόμαστε έχουμε ήθος (=σχέση με τον Θεό και τους συνανθρώπους μας) αντορθόδοξο, αιρετικό. Αυτές οι ‘’υπαρξιακές αιρέσεις’’ βιώνονται, συνειδητά ή ασυνείδητα, από τον 1^ο αιώνα μ.Χ. και, δυστυχώς, θα βιώνονται μέχρι την Β’ παρουσία του Χριστού μας. 

Κατά τις αλλεπάλληλες, αλληλο-διαδεχόμενες, ιστορικές περιόδους ενίοτε αλλάζουν όνομα αλλά ηθικά παραμένουν το ίδιο ζημιογόνες. Συγχωρείστε με, να τις ομαδοποιήσω συνοπτικά σε τρείς:

Α. Την μεταπατερική θεολογία και ζωή (Νικολαϊτισμός, Νέο-Νικολαϊτσιμός, Βορβορισμός, Νέο-Βορβορισμός) Β. την ψευδο-προφητολαγνεία (φωτισμένοι-ες, απολυτρωτικές Σχολές- τύπου Ζολώτα κλπ Γ. Ηθικισμός-ευσεβισμός (φαρισαϊσμός) Από αυτές τις δαιμονοκίνητες ‘’υπαρξιακές αιρέσεις’’ κινδυνεύουμε όλοι μας ανεξαιρέτως, λόγω της νηπιακής ορθόδοξης πνευματικότητάς μας.

Ξεκινάμε από την Μεταπατερική θεολογία και ζωή. Ισχύει αδιακόπως από τον 1^ο αιώνα μ.Χ. Μέχρι τα μέσα του 20^ου αιώνα λεγόταν Νικολαϊτισμός. Από το 1950 μ.Χ. και εντεύθεν λέγεται Νέο-Νικολαϊτισμός. Μεταπατερικότητα (=αντίθετη από τους Αγίους Θεοφόρους ορθοδόξους Πατέρες και Μητέρες μας). Βασίζεται δογματικά στον
πονηρότατο δαιμονικό λογισμό, ό,τι η ικανοποίηση, εκ μέρους των ορθοδόξων πιστών, των σαρκικών τους παθών (εντός ή εκτός ορθοδόξου γάμου) βοηθά, συνιστά μορφή ζωής που μάς οδηγεί, δήθεν στην αγιότητα! Στην ήπια μορφή της ο Νέο-Νικολαϊτσιμός προτείνει κατά φύσιν σαρκικές σχέσεις, εντός ή εκτός ορθοδόξου γάμου. Θεωρεί αμαρτία μόνον την κατ’ επάγγελμα πορνεία, την μοιχεία, τον σεξουαλικό ετερόφυλο βιασμό, παρά φύσιν σαρκικές ετερόφυλες σχέσεις (πρωκτικός έρωτας, στοματικός, αλληλοετερόφυλος αυνανισμός κλπ). Στην μέση μορφή της, επιτρέπει τα παρά φύσιν σαρκικά αμαρτήματα που προαναφέραμε. Στην ακραία μορφή της, που λέγεται και Βορβορισμός ή Νέο-Βορβορισμός, επιτρέπει και τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις (σοδομισμός, λεσβιακός έρωτας κλπ)

Να τονίσουμε ό,τι στη μέση μορφή -το προαναφέραμε- οι παρά φύσιν σαρκικές ετεροφυλόφιλες σχέσεις (πρωκτικός έρωτας, αλληλό-αυνανισμός, στοματικός έρωτας) συνιστούν κεκαλυμμένες ομοφυλοφιλικές σχέσεις με τη μορφή, δήθεν ετεροφυλόφιλων

σαρκικών σχέσεων. Όλες αυτές οι μορφές Νικολαϊτισμού και Βορβορισμού είναι ηθικά αντορθόδοξες. Όχι με την έννοια του ηθικισμού, αλλά διότι αλλοιώνουν ψυχοσωματικά τους ανθρώπους. Ειδικά για τους εγγάμους υφίσταται αλλοίωση του σωματικού και ψυχικού DNA. Η αλλοίωση αυτή περνά σαν μόλυνση, μέσω της γενετικής κληρονομικότητας στα παιδιά των συζύγων (εγγάμων ή αγάμων). Αυτό το επιβεβαιώνει και η σύγχρονη γενετική επιστήμη. Πως;

Γνωρίζουμε όλοι ότι από το 1990 μ.Χ. έως το 2000 μ.Χ. (περίπου) καταγράφηκε από διεθνές επιστημονικό team το ανθρώπινο γονιδίωμα[1] (πυρηνικό και υποχονδριακό DNA), το οποίο περιέχει συνολικά 23.000-25.000 γονίδια. Από αυτά τα 900 κληροδοτούν στις επόμενες γενιές, στα παιδιά μας, καλές και κακές ροπές. Αυτή η κληρονομικότητα, καλή ή κακή, συμβάλλει στην ανάπτυξη του 30% της όλης μας ψυχοσωματικής οντότητας. Το υπόλοιπο 70% είναι επίκτητο[2], δηλαδή εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο αν θα αξιοποιήσει θετικά ή αρνητικά την κληρονομικότητά του. Αυτό στην ορθόδοξη πνευματικότητα μεταφράζεται σαν ορθόδοξη ασκησομυστηριακή ζωή ή σαν αμετανόητη αμαρτωλότητα- με τις τραγικότερες αιώνιες συνέπειες- που προαναφέραμε.

Αναφέρουμε προς επίρρωση το κλασσικό παράδειγμα: Αν ο Αδόλφος Χίτλερ (1890-1945 μ.Χ.) είχε έναν ομοζυγωτό (από το ίδιο γονιμοποιημένο ωάριο) δίδυμο αδελφό θα είχαν αμφότεροι την αυτή σχεδόν –κατά 99,99% γονιδιακή κληρονομικότητα- δηλαδή τις ίδιες γενετικά κληρονομημένες καλές ή κακές ροπές. Με την θεοδώρητη όμως ψυχική ελευθερία τους θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τρεις διαφορετικές επίγειες και αιώνιες επιλογές: 1^ον Να γίνουν και οι δυο τους αιώνια αγιαζόμενοι, 2^ον Να γίνουν και οι δυο τους αιώνια κολαζόμενοι, 3^ον Να αγιασθεί ο ένας και να κολασθεί ο άλλος. Δυστυχώς για τον ίδιο -και όλους μας- ο Αδόλφος επέλεξε να αυτοκολάζεται αιώνια, πωρωμένα, αμετανόητα (μακάρι να τον αδικώ).

Με το ακραίο αυτό παράδειγμα υπενθυμίζω σε όλους μας (εγγάμους και αγάμους, ιερείς, μοναχούς, λαϊκούς) ό,τι η τυχόν αμετανόητη –κατ’ επιλογήν μας- αμαρτωλότητα μας έχει αμεσότατες επιδράσεις και συνέπειες –κληροδοτούμενες ή επίκτητες (κατ’ επιλογήν) σε επίγειο και αιώνιο, τοπικό (επίγειο) και πανσυμπαντικό επίπεδο. Η αμετανόητη αμαρτωλότητα μας μολύνει σαν κακή αρρώστια ή σαν κακή ενέργεια (πείτε το, όπως θέλετε) κάθε ευπρόσβλητο στην μολυσματική μας ψυχοσωματική-ασθένεια αμαρτωλότητα, λογικό ή άλογο πλάσμα. (Λογικό εννοώ τους συνανθρώπους μας –ζώντες ή κολαζομένους- και άλογο κάθε ζώο, φυτό, ή ‘’άψυχο’’ σύνολο υλικών quanta. Υπαινίσσομαι την γνωστή σε όλους μας οικολογική επίγεια καταστροφή. Η ‘’λοιμική’’ υπερμεταδοτική ψυχοσωματική ασθένεια (αμετανόητη αμαρτωλότητα μας) θα μπορούσε να μολύνει –υποθετικά, θεωρητικά μιλάμε– κάθε συνάνθρωπό μας έστω κι αν αυτός κατοικούσε σαν εξωγήινος στην άλλη ‘’άκρη’’ του υλικού αλόγου Σύμπαντος, δηλαδή δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας. Γι’ αυτό οι ορθόδοξοι άγιοι μας από τον 1^ο μ.Χ. αιώνα, μέχρι Β’ Παρουσίας του Χριστού μας, μάς προτρέπουν ταπεινά, αγαπητικά, υπομονετικά να αφήνουμε τον Χριστό μας να μας αγιοποιεί και σοφοποιεί από την επίγεια ζωή μας και αιώνια, αδιάκοπα, εξελικτικά.

Ο τρόπος του Αγιασμού είναι κοινός για όλους τους Αγίους Ανθρώπους όλων των αιώνων, ανεξαιρέτως: Τηρούμε θεληματικά με υπακοή στον ορθόδοξο πνευματικό μας όλες τις ορθόδοξες άγιες εντολές και πάλι με την ίδια υπακοή συμμετέχουμε στην παγκόσμια (επίγεια και επουράνια) αδιάκοπη πανσυμπαντική ορθόδοξη θεία λειτουργία, από οποιαδήποτε ‘’γωνία’’ του υλικού αλόγου Σύμπαντος, κατοικοεδρεύουμε, υποθετικά μιλάμε. Στην ορθόδοξη Θεία λειτουργία που προαναφέραμε, ο Θεάνθρωπος Χριστός μας εδώ και 2.000 περίπου χρόνια, δηλαδή από την ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ του 33 μ.Χ. και αιώνια αγιοποιεί και σοφοποιεί δια της Θεοτόκου και με Αυτήν όλους τους Αγίους Αγγέλους και Ανθρώπους, που δέχονται την αιώνια κλήση Του για αγιασμό.

Τι είναι η ορθόδοξη αυτή Θεία Λειτουργία; Μια οικογένεια. ‘’Πατέρας’’ και ‘’σύζυγος’’ ο Θεάνθρωπος Χριστός μας. ‘’Σύζυγός’’ Του, Μητέρα Του και μανούλα μας η Υπεραγία Θεοτόκος, η Παναγία μας. ‘’Παιδιά’’ τους (κυήματα μέσα στην ‘’μήτρα’’ της Θεοτόκου) δηλαδή την ορθόδοξη εκκλησία μας, όλοι εμείς τα αδελφάκια μεταξύ μας Άγιοι, Άγγελοι και Άγιοι Άνθρωποι (ζώντες και κεκοιμημένοι). Όσο ζούμε την επίγεια ζωή μας μπορούμε ελεύθερα να επιλέξουμε, να ‘’αυτό-εκτρωθούμε’’ (=να αποβάλλουμε την ψυχοσωματική μας οντότητα) μέσα από την ‘’μήτρα’’ της Παναγίας μας, δηλαδή της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Το έκτρωμα ‘’σαπίζει’’ και ‘’διαλύεται’’. ‘’Έκτρωση’’ θεωρείται η αμετανόητη αμαρτωλότητα ημών των ορθοδόξων πιστών ή η εκούσια ένταξή μας σε μια διαμονοκίνητη αμετανόητης αμαρτωλότητας θρησκευτική-κοινωνική δομή (ετεροδοξία-αίρεση ή αλλοδοξία–μη χριστιανική θρησκεία, αθεΐα κλπ). Σε όλες αυτές τις εκούσιες ‘’εκτρώσεις’’ μάς προτρέπουν όσο ζούμε οι Δαίμονες γιατί μας μισούν και θέλουν να καταλήξουμε αιώνια αυτοκολαζόμενοι, πωρωμένοι, αμετανόητοι, όπως είναι και οι ίδιοι εδώ και 13,8 δις χρόνια[3]. (Υπενθυμίζουμε ό,τι οι Δαίμονες βιώνουν αυτή την αμετανόητη αυτοκόλαση πριν ακόμη ο Αγιοτριαδικός μας Θεός δημιουργήσει το άλογο υλικό Σύμπαν δηλαδή πριν το Bing Bang).

Να υπενθυμίσουμε συνοπτικότατα, ότι η Υπεραγία Θεοτόκος είναι αειπάρθενος δηλαδή αναμάρτητη και αγιαζόμενη ψυχοσωματικά από άκρας συλλήψεως της και αιώνια αδιάκοπα και εξελικτικά. Μελετήστε το πόνημα του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου ‘’Θεομητορικές εορτές’’[4] και σχετικά δογματικά κείμενα των Αγίων Μαξίμου Ομολογητού, Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Αγίου Νικολάου Καβάσιλα κ.ο.κ. Επίσης, το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης ‘’ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ’’[5] (του Βασιλέα Σολομώντα) περιγράφει αυτόν τον αιώνιο Ορθόδοξο Γάμο μεταξύ Νυμφίου Θεανθρώπου Χριστού και της Νύμφης Αυτού Υπεραγίας Θεοτόκου. Να θυμηθούμε επίσης ότι αυτό το μυστήριο της ορθόδοξης θείας λειτουργίας που προπεριγράψαμε είναι εφαρμογή –εν χρόνω- του ‘’σχεδίου’’ του Αγιοτριαδικού Θεού για την Αγιοποίηση και Σοφοποίηση όσων Αγγέλων και Ανθρώπων ΕΛΕΥΘΕΡΑ το επιθυμούν. Αυτό το Αγιοτριαδικό σχέδιο θα ετίθετο σε εφαρμογή οπωσδήποτε είτε ‘’έπεφταν’’ είτε όχι μερικά λογικά κτίσματα του Θεού Άγγελοι (Δαίμονες) και Άνθρωποι. Αυτό το σχέδιο λέγεται ΘΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και περιλαμβάνει δυνάμει, όλα τα λογικά θεία πλάσματα άπτωτα (Άγιοι Άγγελοι) και πεπτωκότα (Δαίμονες και αμετανόητοι ή μετανοούντες αμαρτωλοί άνθρωποι). 

(θα ολοκληρωθεί με το Β' μέρος)

μοναχός Ιωάννης 

---

[1] Συνεργάστηκαν διεθνώς επιστήμονες: βιολόγοι, χημικοί, ιατροί κλπ για την αποκωδικοποίησή του. Πρώτη σχετική δημοσίευση τον Φεβρουάριο του 2001 από το Human Genome Project. Η ολοκλήρωση του έργου της αλληλουχίας του ανθρώπινου γονιδιώματος δημοσιεύτηκε στο Completion of the Human Genome Project Sequence το 2004.

Το ανθρώπινο γονιδίωμα ήταν το πρώτο από όλα τα σπονδυλωτά του οποίου ολοκληρώθηκε η αλληλουχία. Μέχρι το 2012, έχει ολοκληρωθεί η αλληλουχία σε χιλιάδες ανθρώπινα γονιδιώματα και σε πολλά περισσότερα έχει χαρτογραφηθεί σε χαμηλότερα επίπεδα ανάλυσης. Τον Ιούνιο του 2016, ανακοινώθηκε επίσημα το (Human Genome Project - Write ή HGP-Write), ένα σχέδιο σύνθεσης του ανθρώπινου γονιδιώματος.

Για περισσότερα βλέπε για το ανθρώπινο γονιδίωμα στην Wikipedia.  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%BF_%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%AF%CF%89%CE%BC%CE%B1

[2] Βλέπε περισσότερα: ‘’Λόγος περί ομοφυλοφιλίας - θεματικής εβδομάδας έμφυλων ταυτοτήτων και σχέδιο νόμου για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου’’, μοναχού Ιωάννη, μονογραφία, Ιούνιος 2017. Εδώ: http://makkavaios.blogspot.com/2017/06/blog-post_18.html

[3] Στο συγκεκριμένο η Αστροφυσική επιστήμη και η Ορθόδοξη Θεολογία ταυτίζονται, διότι και ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (1906-1991) διαβεβαίωνε –σύμφωνα με προσωπική μαρτυρία πνευματικού του τέκνου-  ό,τι ο Αγιοτριαδικός Θεός εδημιούργησε το άλογο, υλικό σύμπαν, πριν από, λίγο λιγότερο, από 15 δισεκατομμύρια χρόνια.

[4] Βλέπε: ‘’Θεομητορικές εορτές’’ (Τα ιστορικά και θεολογικά της Υπεραγίας Θεοτόκου), Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), 2016

[5] Βλέπε σε ηλεκτρονική μορφή το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης ‘’Άσμα Ασμάτων’’ εδώ: κι εδώ