Η πρακτική της σεσηπυίας χοϊκότητος..

Απόσπασμα από τον μνημειώδη και παρρησιασμένο για τα τότε εκκλησιαστικά πράγματα επικήδειο λόγο, που εξεφωνήθη υπό του τότε Αρχιμ. Σεραφείμ Μεντζελοπούλου νυν Μητροπολίτου Πειραιώς, εις την ιστορική και πάνδημη νεκρώσιμη ακολουθία του αειμνήστου Μητροπολίτου Κονίτσης Σεβαστιανού, συγχρόνου Αγίου Ιεράρχου, προμάχου της ορθοδοξίας και αγωνιστού των δικαίων του γένους:

            «… Εισέρχεται εν τω Θεώ “Ο μισήσας τα έργα των Νικολαϊτών” (Αποκ. Β΄,6)…  Ο πανυπερτέλειος και καθαρός Θεός δεν αποδέχεται τον συμβιβασμόν με τα έργα της φαυλότητος και ασφαλώς δεν θεωρεί γνησίαν την επισκοπικήν διακονίαν που με την πρόφασιν της ειρηνεύσεως ή της ταπεινώσεως ανοίγει τον δίαυλον εις την πρακτικήν της σεσηπυίας  χοϊκότητος αδιαφορούσα διά την επέκεινα προοπτικήν και την αξιοπρέπειαν του τιμιωτάτου ανθρωπίνου προσώπου… Ο αποιχόμενος όμως τιμιώτατος και καθαρώτατος Επίσκοπος, ο μεγαλοφυώς υπερβάς τας αντινομίας του χοϊκού ημών περιβλήματος και του δερματίνου χιτώνος, ανεδείχθη “πιστός άχρι θανάτου” (Αποκ. Β΄,10) και ανένδοτος και ασυμβίβαστος τηρητής του αρχαίου ημών κάλλους και “της αγάπης της πρώτης” (Αποκ. Β΄,4)  

Σχόλιο:

Ακουέτωσαν ταύτα οι νεόκοποι – νεοταξικοί Αρχιερείς, που θυσιάζουν την ποιμαντική της θεώσεως και την ενδελέχεια του σωτηριολογικού έργου της Εκκλησίας, στο βωμό της πανσεξουαλικής ολιστικότητος και της αμνηστεύσεως των παθών της ατιμίας. Η παγκοσμιοποίηση, τους προσέδωσε, νέα κριτήρια ερμηνείας των Γραφών και τους υποσχέθηκε αναρρίχηση στις υψηλότερες καθέδρες των ιεραρχικών αναβαθμών… Έτσι, αδιαφορούν, λένε, για την νεο-σοδομική “έννομο” συνοίκηση και “κόπτονται” μόνο για την τεκνοθεσία, για να μην έρθει τελείως βαρύς και απρόσμενος στο λαό ο συσχηματισμός τους με το πνεύμα του Αντιχρίστου και η οξεία μετάλλαξη της αρχέγονης εκκλησιαστικής διδαχής… Δεν ξέρω αν δικαιούνται τον τίτλο των “Νικολαϊτών” γιατί εκείνοι υποστήριζαν μόνο τις ελεύθερες φυσιολογικές σχέσεις. Στα παρά φύσιν προχώρησαν τα έκγονά τους, οι “Βορβορίτες - Καρποκρατιανοί”! Οπότε, μάλλον “Βορβορίτες”, κοινώς “βοθρίτες”, δηλαδή “βρωμιάρηδες” κατά το κοινώς λεγόμενο, είναι ο καταλληλότερος τίτλος που ταιριάζει σε όσους αδιαφορούν για την διαστροφή της θεόπλαστης ανθρώπινης φύσης, με την σοφιστική δικαιολογία ότι ζούμε στην εποχή της “κρεβατοξέφρενης” ζωής και της ποικίλης ηδονικής αυτοδιάθεσης του ανθρώπου… Η “ελευθερία” του 21ου αιώνα τα υπαγορεύει αυτά, υποστηρίζουν… Αλήθεια; Τί μας λέτε; Συσχηματίζεται η Εκκλησία ποτέ με το πνεύμα του κόσμου τούτου; Και ναι μεν ο καθένας μπορεί να ζει όπως νομίζει, όμως η Εκκλησία έχει βασικό καθήκον να υποδεικνύει στον άνθρωπο κάθε εποχής, πώς διασώζεται το κατά φύσιν, να διερμηνεύει τις ολέθριες επιπτώσεις του παρά φύσιν και να διασαφηνίζει την μεθοδολογία, βάσει της οποίας στοχοποιείται και επιτυγχάνεται το υπέρ φύσιν, ήτοι η θέωση του ανθρώπου… Ειδικά όταν διασαλεύονται οι σταθερές αρχές της κοινωνίας και οι απαράβατοι οντολογικοί όροι που εννοιολογούν τον άνθρωπο ως δημιούργημα “κατ’ εικόνα” και “καθ’ ομοίωσιν” Θεού, τότε η Εκκλησία έχει ανυπόστολο καθήκον να κηρύξει ιερή επανάσταση και να προφυλάξει το πλήρωμά της από τις ολέθριες επιπτώσεις της βδελυρής αυτής αντινομίας και σατανικής επιβουλής… Διαφορετικά ακυρώνουν τους Αγίους Πατέρες στα πλαίσια της μεταπατερικής “ροζουλής” αγαπολογίας και εν προκειμένω τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο που εξονόμασε

«ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΖΥΓΟΥΣ»

+ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: «… Όταν έρχονται σε μένα ζευγάρια που είναι καλοί χριστιανοί, τους συμβουλεύω πριν από κάθε συνεύρεση να προσεύχονται μαζί στο Θεό. Μόνο έτσι απαλλάσσονται από τις προσβολές των δαιμόνων. Ξέρεις…Τα δαιμόνια έρχονται κατά την διάρκεια της ερωτικής πράξης και βασανίζουνε τους ανθρώπους… Τα βρωμερά δαιμόνια της πορνείας φταίνε που κάποιοι άνθρωποι κατά την διάρκεια της ερωτικής συνεύρεσης μεταμορφώνονται, βγαίνουν εκτός εαυτού και δεν ξέρουνε τί ζητάνε και τί κάνουνε, σε σημείο που και οι ίδιοι δεν αναγνωρίζουνε τον εαυτό τους». 

Από το βιβλίο «Ο ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ» Α΄ Τόμος, σελ. 111 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΙΟΠΑΥΛΙΤΙΚΟ ΙΕΡΟ ΚΕΛΛΙ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ:

Ίσως αναρωτηθεί κάποιος και δικαίως, γιατί ενεργούν τόσο βάναυσα τα πειρασμικά πνεύματα εκείνη την ώρα; Η ερωτική συνεύρεση ανδρός και γυναικός δεν είναι ευλογημένη μέσα στον τίμιο γάμο; Δεν έχει καρπό την τεκνογονία; Δεν ενώνει τους δύο συμπληρωματικά σε ένα σώμα, σε μια ενιαία και αρμονική ψυχοσωματική ολότητα; Δεν έχει προοπτική την θέωση; Βεβαιότατα όλα αυτά! Πλην, όμως, ο τρόπος αυτός ενώσεως και συνυπάρξεως ανδρός και γυναικός προέκυψε μετά την πτώση των πρωτοπλάστων. Δεν ήταν αρχική χορηγία του Θεού. Δεν είναι προηγούμενο αλλά επόμενο θέλημά Του, συνέπεια της ανθρώπινης αποστασίας. Η ηδονή στο νου ήταν η πρώτη προικοδότηση του Δημιουργού στον άνθρωπο. Έβλεπε μέσα από την καρδιά την δόξα του Θεού, ετέρπετο πνευματικά και ορμούσε αυτεξουσίως προς τα άνω για να γευθεί και νέες εκπλήξεις χάριτος… Έπειτα, πέρασε η ηδονή από τον οφθαλμό της ψυχής (νου) στο σώμα και γυρεύει εκτόνωση στις αισθησιακές απολαύσεις και κυρίως στις ισχυρότερες τούτων. Τις γενετήσιες. Η ηδονή από απαθής και πνευματική μετεβλήθη σε εμπαθής και χοϊκή. Ο Θεός οικονόμησε αυτό το μεταπτωτικό δεδομένο ως κινητήρια δύναμη για την ένωση των δύο φύλων και την αναπαραγωγή του ανθρωπίνου γένους. Το ευλόγησε μέσα στα πλαίσια του τιμίου γάμου και το ονόμασε «μεταπτωτικό κατά φύσιν». Έθεσε, όμως, και κανόνες στη λειτουργία του γενετήσιου ενστίκτου, ώστε να μην εκφυλίζει τον άνθρωπο επειδή είναι εμπαθές αλλά να τον συγκρατεί στα πλαίσια της σωφροσύνης και να τον βοηθά στην προοδευτική αναγωγή της ηδονής από την σάρκα στο νου, όπως ήταν πριν την πτώση… Τότε ο γάμος οδηγεί στην θέωση, όπως λένε ξερά και σύγχρονοι νεοπατερικοί «Θεολόγοι», «μη νοούντες μήτε ά λέγουσι, μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται». Αυτό για να γίνει, απαιτείται άσκηση και ακραιφνής φυσιολογική – συμπληρωματική αγάπη στα πλαίσια της νόμιμης συζυγίας. Αυτός είναι από θεολογικής πλευράς ο άγιος γάμος!

Ως μεταπτωτική, όμως, η σαρκική ένωση των συζύγων «ου παντάπασιν εκτός αμαρτίας εστίν, δια την εμπαθή ηδονήν» όπως επεξηγεί ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Για παράδειγμα ο προφητάναξ Δαβίδ δεν ήταν καρπός παράνομου σχέσεως αλλά τονίζει στον 50ό ψαλμό: «Ιδού

Η πορνεία άραγε αποτελεί «καταξιωμένο εμπόριο του σέξ;»

Από το Βιβλίο «ΨΥΧΟΦΕΛΕΙΣ ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ» του Αγίου Αναστασίου του Σιναΐτου, σελ. 337-338:

ΕΡΩΤΗΣΗ 85η

- Για ποιόν λόγο ενώ η πορνεία έχει μεγαλύτερη αμαρτία από την βλασφημία των αιρετικών, όταν επιστρέψουν και οι δύο σε μετάνοια, τον μεν αιρετικόν η Εκκλησία τον δέχεται αμέσως, σε κοινωνία, ενώ τον πόρνο τον αφορίζει από την Εκκλησία για κάποιο χρονικό διάστημα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

- Επειδή η μεν πορνεία είναι εκούσια, ενώ το αμάρτημα του αιρετικού οφείλεται σε άγνοια. Η διάκριση αυτή γίνεται με σκοπό και τους αιρετικούς να τους κάνει προθυμότερους στο να επιστρέψουν, και τους πόρνους, να τους κάνει άτολμους προς την αμαρτία. 

Όσιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης, 7ος αιών

ΣΧΟΛΙΟ: Το ακούνε αυτό κάποιοι την Κρήτη; Δεν νομίζουμε όλο το κρητικό ιερατείο να έχει «ομοήθεια» και «ομοθεσία» με τον κόπανο που κοπανίζει ανελέητα εσχάτως την ορθόδοξη διδασκαλία. Παρά την ένοχη σιωπή, γνωρίζουμε πως διαθέτει λαμπρό κλήρο ακόμη η Κρήτη. Προωθούνται, βέβαια, όσοι αντικαθιστούν, την Πατερική Θεολογία που δεν βολεύει, με την Ψυχολογία, που είναι ξέφρενη στην παροχή αισθησιασμού και αποτελεί «την παρηγοριά των αθέων» όπως έλεγε ο Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ. Βέβαια, το χειρότερο που εκστομίστηκε

Η παιδαγωγική του Αγίου Πορφυρίου

+ ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ: «Το παιδάκι που κυοφορείται μέσα στην γυναίκα, αντιλαμβάνεται και προσλαμβάνει τα πάντα…καλά και κακά. Αυτά θα επηρεάσουν την μετέπειτα εξέλιξή του. Για να είναι τα παιδιά σας άρτια, ολοκληρωμένα ψυχικά και σωματικά να προσέχετε τα παρακάτω:

Α) Απαλλάξετε την κυτταρική σας μνήμη από κάθε αμάρτημα του παρελθόντος* πριν συλληφθεί το παιδί. Όσα πράττουμε, αποθηκεύονται σε ένα «σκληρό δίσκο» μέσα στον οργανισμό μας, που λέγεται κυτταρική μνήμη. Αυτά δεν σβήνουν παρά μόνο με την σωστή εξομολόγηση. Τότε κατεβαίνει η χάρις του Αγίου Πνεύματος και τα κάνει όλα πάστρα. Αν έχουμε ανεξομολόγητα αμαρτήματα, τότε αυτά διαβιβάζονται μέσω του γενετικού υλικού στο παιδί και θα τα εκδηλώσει αργότερα. Η ψυχή αφήνει τις «σφραγίδες» της πάνω στους θύλακες του βιολογικού DNA…αυτά μεταδίδονται σαν δυνατές ροπές σε κάθε έμβρυο που συλλαμβάνεται.

Β) Προσέχετε την ημέρα και τον τρόπο συλλήψεως. Παίζουν καθοριστικό ρόλο αυτά. Όλα πρέπει να είναι φυσιολογικά και αξιοπρεπή. Να προσεύχεσθε πριν την διαδικασία, να λιβανίζετε εκείνη την ημέρα, να ενθουσιάζεσθε και μετά να συνέρχεσθε σαν ζευγάρι. Χωρίς να καταργείται εκείνη την ώρα η σωματική σχέση, συνεύρεση, ηδονή, παίρνει και ένα πνευματικό χαρακτήρα η πράξη εκείνης της στιγμής. Το βιολογικό ανάγεται σε άλλη σφαίρα. Επιστατεί στην όλη διαδικασία η χάρις του Θεού. Αν συλληφθεί παιδί, μέσα στο μικρό μικρό αυτό σπόρο που λέγεται άνθρωπος, περικλείεται και η θεία χάρις. Οπότε μπαίνουν γερά θεμέλια στην ψυχοσωματική υπόσταση του παιδιού. Η στιγμή εκείνη καθορίζει σημαντικά τί είδους παιδί θα γεννήσετε. Αν γίνει κάτι παρά φύσιν (ανώμαλο), φεύγει λόγω της ακαθαρσίας το Άγιον Πνεύμα. Οπότε η όλη διαδικασία μπλοκάρεται από το πειρασμικόν πνεύμα, του οποίου τα ζοφερά μικρόβια θα πάνε οπωσδήποτε στο παιδί. 

 Αργότερα θα τα εκδηλώσει αυτά ως ομοφυλοφιλική τάση και ποικίλη απόκλιση από την φυσιολογική οδό! Υπεύθυνοι βέβαια θα είναι οι γονείς με τις παλαιές ανεξομολόγητες αμαρτίες τους που αφήνουν τα ίχνη τους, τις «σφραγίδες» τους πάνω στο βιολογικό DNA και μεταδίδονται σαν εμπαθείς ροπές όπως προαναφέραμε. Αυτό λέγεται πνευματικό γονιδίωμα. Είναι η κατ’ εξοχήν «προίκα» των γονέων και γενικά της γενεαλογικής προέλευσης σε κάθε παιδί που συλλαμβάνεται. Αυτά μεταδίδονται με το γενετικό υλικό που είναι σημαδεμένο από αυτά τα ίχνη και με τους ανώμαλους τρόπους της ώρας της γονιμοποίησης που είναι καθοριστική για κάθε άνθρωπο…έτσι δίδονται οι ομοφυλοφιλικές ροπές στο έμβρυο που προκύπτει από την συνεύρεσή τους…

Το προσκύνημα στον Καζαντζάκη

Η Λεβεντογέννα Κρήτη κάποτε έβγαζε Αγίους και ήρωες. Είχαν αείποτε έντονο θυμικό οι Κρήτες και όταν το μεταποίησε ο Απόστολος Παύλος με το μπόλι του Ευαγγελίου, στράφηκε σε άλλη θετική κατεύθυνση. Έγινε από κατακόρυφη φθίνουσα πορεία, ταχύτατη ανοδική ορμή «προς τα τελειότερα και θυμηδέστερα»… Τώρα, τελευταία, βέβαια ήκιστα η Μεγαλόνησος ακολουθεί το λαμπρό παρελθόν της. Τα δείγματα της εκκλησιαστικής εκκοσμίκευσης είναι πολυπληθέστερα στην επικράτειά της, αναλογικά με τα άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας.

Αλλοιώθηκε το απολυτίκιο του πνευματικού πατέρα του νησιού Αποστόλου Τίτου που αιώνες επικρατούσε, μόνο και μόνο για να αρέσει στους αγαπολόγους - «εκσυγχρονιστές». Λένε ότι ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης ο υμνογράφος το συνέταξε. «Διορθώθηκε» από τους σύγχρονους ομολόγους του (ως προς την Αρχιερωσύνη και μόνο) και προσαρμόσθηκε στα σύγχρονα «πιστεύω». Στις καινούργιες αντιλήψεις της μεταπατερικής συλλογιστικής… Βέβαια και από πλευράς συντακτικής δεν στέκει. Δεν συντάσσεται εμπρόθετο ρήμα με εμπρόθετο προσδιορισμό στην Αττική διάλεκτο. Υπάρχει σπανιότατα στην γλώσσα της Αγίας Γραφής αλλά γενικά αποφεύγεται. Το ορθό θα ήταν «ως ουν ταύτην εισήξας τω φωτί του Κυρίου». Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα που χάνονται κάτω από την σκιά άλλων βαρύτερων ατοπημάτων…

Τώρα, φθάσαμε στο σημείο να γονατίζουμε μπροστά στον τάφο του Καζαντζάκη!!! Δικαιούται βέβαια κάθε ορθόδοξος κεκοιμημένος τις ευχές της Εκκλησίας. Αρκεί να διακρατούσε μέσα του «την βεβαίαν πίστην» ανεξάρτητα από την ποιότητα της επίγειας διαδρομής του. Άλλωστε αμαρτωλοί είμαστε όλοι, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Υβριστές, ασεβείς και αρνητές όμως δεν είμαστε όλοι. «Σοι μόνω ημάρτομεν αλλά και σοι μόνω λατρεύομεν». 

 

Το ερώτημα είναι: Ο Καζαντζάκης τί ήταν;

Απλούστατα: ο κορυφαίος αρνητής και υβριστής του Θεανθρώπου τους τελευταίους τουλάχιστον αιώνες! Έκανε φανταστική επαγωγική προώθηση των δικών του ψεκτών και βδελυκτών παθών, στο Πανάχραντο πρόσωπο του Κυρίου μας! Διαμόρφωσε ένα «Χριστό» όπως τον βόλευε. Όπως θα τον ήθελε ο ίδιος. Νεστοριανιστής πέρα για πέρα και όχι μόνο… Τουλάχιστον ο αιρετικός Νεστόριος κάτι πίστευε από Θεότητα στο Χριστό έστω εφαπτόμενη με την ανθρώπινη φύση, αν και μη υποστατικά ενωμένη με αυτήν. Ο Καζαντζάκης θεωρούσε ότι ήταν ένας κοινός άνθρωπος με ανεπτυγμένο το αίσθημα της δικαιοσύνης και κάποιες, ίσως, υπερφυσικές ικανότητες. Πολλοί λένε ότι ετοίμαζε και δική του θρησκεία… Το σίγουρο είναι ότι εντάσσεται στους Αντιχρίστους, διότι αρνήθηκε «τον Πατέρα και τον Υιόν» σύμφωνα με τα αλάνθαστα αξιολογικά κριτήρια που μας εφοδίασε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Ο πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης για τα Ιερατικά συνέδρια

«…Δεν πηγαίνω ποτέ σε Ιερατικά συνέδρια ως ομιλητής. Διαπίστωσα ότι οι εκασταχού Μητροπολίτες πλην ενίων εξαιρέσεων, με βλοσυρότητα Σουλτάνων προσπαθούν να κατατρομοκρατήσουν τους Ιερείς, κυρίως αυτούς που σέβονται την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση και να επιβάλλουν την αθεολόγητη ιδεοληψία τους, τον αδογμάτιστο κοινωνισμό τους ή ακόμη και τα πάθη της ατιμίας τους… Με τέχνη και τρομοκρατία προσπαθούν να τα επιβάλλουν και αυτά…

Οι γαστρίμαργοι λένε: <Δεν βλάπτουν τα φαγητά και τα ποτά! Τα εξερχόμενα βλάπτουν>. Φανερή η Δεσποτική σοφιστεία στην παρερμηνεία του Ευαγγελίου. Σε όλο το μεγαλείο της!

Οι ηθικιστές λένε: <Δράση θέλει ο Χριστός>. Εννοείται ποιμαντική δράση, χωρίς αγώνα εσωτερικής κατάστασης. Δράση, δράση…Βράση, βράση… Και στο τέλος εξατμίζονται όλα και μένει άδεια η κατσαρόλα.

Οι αμοραλιστές, εκεί να ακούσετε φωνές…<Δεν ασχολείται ο Θεός με το πώς λειτουργούν οι γενετήσιες ορμές μας αλλά με την καρδιά μας>. <Καλά, είπα σε κάποιον, ακρωτηριασμένοι θα μπούμε στη Βασιλεία του Θεού; Τα γεννητικά όργανα, δεν συντονίζονται λειτουργικά με την καρδιά; Αν είναι καθαρή η καρδιά, όλος ο άνθρωπος έχει την άκτιστη Χάρη του Θεού διότι δεν εκφεύγει λειτουργικά από την αρχή και το ατέλεστον τέλος της υποστάσεως, δηλαδή το κατ’ εικόνα και το καθ’ ομοίωσιν του Αρχετύπου Συνανάρχου Λόγου. Στα ευαίσθητα σημεία του σώματος δεν πηγαίνει η Θεία Κοινωνία; Δεν θεούται όλος ο άνθρωπος; Υπάρχουν σημεία που επικρατεί ο Χριστός και άλλα που διαφεντεύει ο διάβολος; Τί είδους πίστη έχετε; Τί δυαλισμό εισάγετε στην Εκκλησία;>

- <Μα εσείς, απάντησε με κομμένη ανάσα, είστε ενάντια στην ηθική. Πώς τα λέτε αυτά;>

- <Στη στείρα ηθική της επιφάνειας του εξήγησα. Όχι στην ψυχοσωματική ηθική του βάθους που στην ορθόδοξη γλώσσα λέγεται Ασκητική>.

Κατάπιε την γλώσσα του ο τυραννίσκος…

Άλλος με κόλλημα στα λεφτά: <θέλω λεφτά για να κάνω έργο>. Βαρέθηκαν οι παπάδες του να ακούνε για λεφτά, επιχειρήσεις, επενδύσεις, ιδρύματα, οικονομικά προγράμματα… Αυτά τα βαπτίζει <έργο>, <διαποίμανση>! Χρειάζονται και αυτά σε ένα βαθμό αλλά δεν είναι αυτά το ποιμαντικό έργο… Άλλος βρίζει τους Αγίους. Είπε κάποιος: <επιβάλλω να οικοδομούν Ναούς επ’ ονόματι των Αγίων των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Τους νεώτερους δεν τους εμπιστεύομαι>. Δεν ήθελε την Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου και τον Άγιο Νεκτάριο. Και ποιος είσαι εσύ που νομίζεις πως το εγκόλπιό σου λειτουργεί σωστά, όταν δεν έχεις εγκολπωθεί με νοερά προσευχή το φρόνημα των θεουμένων μέσα στην καρδιά; Τότε μπορείς να ξεχωρίζεις απλανώς. Τώρα συγχύζεις… Τί το φοράς αυτό το στρογγυλό στο στήθος πάνω στην καρδιά; Δεν έμαθες ποτέ ότι ο «έσω άνθρωπος τοις έξωθεν σχήμασι διατυπούται;» Εσύ τί νομίζεις άσχετε; Το εγκόλπιό σου, πρέπει να ξέρεις, που το λανσάρεις επιδεικτικά ως έμβλημα εξουσίας, έχει μία συνάρτηση με το βαθύτερο φρόνημά σου. Με το ήθος της καρδιάς σου. Γι’ αυτό το φοράς στο στήθος σου. Αντανακλά προς τα έξω «τον φερόμενον εν τη καρδία». Αν δεν το ξέρεις και το φοράς για να λιτανεύεις μια Κολωνακιώτικη εκκλησιαστική αριστοκρατία ως δείγμα ποικίλης υπεροχής, είσαι ένας μασκαρεμένος απατεωνίσκος, που εκμεταλλεύεσαι την Αποστολική εξουσία αλλά μισείς την Αποστολική αξία… Τελείς μυστήρια αλλά δεν θεραπεύεις ψυχές. Απεναντίας διαφθείρεις περισσότερο τις ήδη πάσχουσες και αρρωσταίνεις και τα υγιή μέλη της Εκκλησίας. Είσαι επικίνδυνος. Έπρεπε να είσαι στις τάξεις των κατηχουμένων. Το εγκόλπιο στο στήθος σημαίνει: «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Βέβαια, αν και είναι ανούσια τα εξωτερικά δείγματα χωρίς καρδιακή συνάρτηση, υποστηρίζω ακράδαντα, ότι πρέπει να διατηρηθεί το ορθόδοξο σχήμα περιβολής των κληρικών στην Ελλάδα. Είναι το μόνο που απομένει να θυμίζει ότι είναι θεραπευτές και φοράνε και ειδική ιατρική ποδιά που μαρτυρεί την ιδιότητά τους αυτή… 

π.Ιωάννης Ρωμανίδης 2.3.1927 - 1.11.2001

Ο άλλος φωστήρας λέει σε πανορθόδοξες διασκέψεις (το επέβαλε αργότερα στο Μπαλαμάντ):

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για τα παρά φύση αμαρτήματα

«Αυτούς τους παθιασμένους με παρά φύση (ανώμαλες) πράξεις εγώ τους λέγω πως είναι χειρότεροι απ’ τους δολοφόνους, γιατί είναι καλύτερο να πεθάνει κανείς παρά να ζει και να προσβάλλεται έτσι. Ο δολοφόνος απέσπασε την ψυχή απ’ το σώμα, ενώ αυτός κατέστρεψε την ψυχή μαζί με το σώμα. Κι όποιο αμάρτημα κι αν πεις, δεν θα πεις κανένα ίσο με την παρανομία αυτή… Ατιμωτικότερο ακόμη είναι να ζητούν οι γυναίκες αυτές τις παρά φύση επαφές, οι οποίες πρέπει να ντρέπονται πιο πολύ από τους άνδρες γι’ αυτά τα αίσχη..(Έχουν πιο ενισχυμένη την ντροπή μέσα τους). Είναι βέβαια πολλοί που δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και εφευρίσκουν επιχειρήματα για να υποστηρίξουν την ατίμωση αυτή. Όπως για παράδειγμα: εφ’ όσον δεν ενοχλώ κανέναν και ευχαριστιέμαι να κάνω αυτήν την πράξη, τί ενδιαφέρει τους άλλους τί κάνω στο κρεβάτι μου και με κατηγορούν ότι είμαι άθλιος και βρωμερός; Μήπως σκότωσα κανέναν; Μήπως έκλεψα; Μήπως συκοφάντησα; Μήπως πρόσβαλα κάποιον; Βέβαια, κάνω κάτι που εσύ διαφωνείς μαζί μου και έχεις διαφορετική άποψη. Γιατί όμως εγώ να το στερηθώ, επειδή εσύ έχεις άλλη γνώμη;

Σου απαντώ αμέσως, αγαπητέ μου. Ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει και να συμπεριφέρεται με τον τρόπο που του αρέσει. Εγώ όμως, ως πνευματικός πατέρας, για να προστατέψω τους χριστιανούς, δηλαδή τα παιδιά μου, όχι μόνο πρέπει να λέω την αλήθεια του Ευαγγελίου, αλλά με αυστηρότητα θα μιλήσω και όχι με χάδια, αλλά και πυρακτωμένο μαχαίρι θα βάλω στην πληγή προκειμένου να θεραπεύσω το πάθος. Μάθε επίσης ότι με το να μην έχεις κάνει κάποια άλλα σοβαρά αμαρτήματα πέρα της παρά φύση συνουσίας, αυτό δεν σε δικαιώνει ενώπιον του Θεού. Ο καθένας μας, μας λέει ο Απόστολος Παύλος, είναι δούλος στο αμάρτημα που τον έχει αλυσοδέσει. Άλλος είναι δούλος και αιχμάλωτος στο ένα αμάρτημα, άλλος είναι δούλος και αιχμάλωτος σε άλλο αμάρτημα. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (Αντιόχεια Συρίας 349 μ.Χ. - Κόμανα Πόντου  407 μ.Χ.)