‘’…η γαρ δύναμις Μου εν ασθενεία τελειούται…’’ Κορινθίους (12:9)

Στα Κάτω Πετράλωνα ζει σήμερα μια θεότυφλη κοπέλα η Φανούλα 36 ετών, γεννημένη το 1981. 

 

Η ιστορία της εξηγεί και διδάσκει πολλά:

Μοναχοκόρη και μοναχοπαίδι, μοσχοαναθρεμμένη και πανέξυπνη και υγιέστατη. Σπούδασε μαθηματικά και αγάπησε και παντρεύτηκε κάποιον συμφοιτητή της, εξαίρετο και καλότατο παλληκάρι. 

Στα είκοσι τρία της, ξαφνικά τυφλώθηκε. Τα πεθερικά της πιέζανε τον γιό τους να χωρίσει την ‘’στραβή’’. Εκείνος αρνήθηκε κάτι τέτοιο σαν μεγάλη αμαρτία. Παιδάκια δεν κάνανε και αυτή θεότυφλη αλλά ευλαβέστατη και ορθοδοξότατη. Ο Χριστός μας της έδωσε χαρίσματα με την σέσουλα. 

Περί μεταφοράς Αγίων Λειψάνων από τους παπικούς στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας

Ταπεινές σκέψεις (συγχωρέστε με για τα τυχόν λάθη)

Έχει παρατηρηθεί η συνήθεια οι παπικοί να στέλνουν στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας Άγια Λείψανα (κατά άλλους γνήσια κατά άλλους πλαστά). Αυτή η κίνηση έχει ενταθεί κυρίως από το 1950 μ.Χ. μέχρι σήμερα (τελευταίο περιστατικό τεμάχιο Λειψάνου της Αγίας Ελένης με τεμάχιο Τιμίου Ξύλου από την Λατινική Μητρόπολη της Βενετίας προς τον ορθόδοξο ιερό ναό της Αγίας Βαρβάρας στο Αιγάλεω της Αττικής).

Για την ιστορία του πράγματος ν’ αναφέρουμε λίγα: Όταν στην πρώιμη εκχριστιανισμένη Ορθόδοξη Βυζαντινή Αυτοκρατορία (δηλαδή μετά το 325 μ.Χ.) άρχισαν να κτίζονται σε Δυτική και Ανατολική Ευρώπη ορθόδοξοι Χριστιανικοί ναοί και μοναστήρια (από την Αγγλία έως την Συρία και από τον Δούναβη μέχρι τα Ιεροσόλυμα και Βόρεια Αφρική) άρχισε και η διακίνηση και τιμή και προσκύνηση Αγίων Λειψάνων σε Ανατολή και Δύση σε Μοναστήρια και ναούς της τότε πανορθόδοξης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μετά το σχίσμα της Αιρετικής παπικής ‘’εκκλησίας’’ το 1.054 μ.Χ., η παπική ‘’εκκλησία’’ κυρίως από το 1.250 μ.Χ. και εντεύθεν ανέπτυξε την Ιησουήτικη ΟΥΝΙΑ και μια άτυπη ‘’βιομηχανία’’ κατασκευής ‘’αγίων λειψάνων’’.

Εικόνες αντι-ορθόδοξες και επομένως λυπηρές

Υπενθυμίζουμε ότι όταν οι Σταυροφόροι το 1204 μ.Χ. κατέλαβαν και λεηλάτησαν την Κωνσταντινούπολη έκλεψαν πολλά Άγια Λείψανα και τα μετέφεραν στην παπική Αυλή από όπου διανεμήθησαν τα Κωνσταντινουπολίτικα ορθόδοξα Άγια Λείψανα στην παπική επικράτεια. Βέβαια, τα περισσότερα φυλάσσονται ακόμη στα υπόγεια του Βατικανού.

Ο Κύριος μας συγχωρεί την φρικτή έκτρωση στην μετανοούσα μάνα

Επίσης η ορθόδοξη εκκλησία[1] σαν φιλόστοργη μάνα δέχεται την μετάνοια του αμαρτωλού παιδιού της. Αν γονείς ή μια μάνα έγγαμη ή άγαμη έχει προχωρήσει σε έκτρωση και προγεύεται από τούτη την ζωή σαν κόλαση τον απείρως καλό Χριστό μας, ο Χριστός μας την δέχεται να μετανοήσει και την συγχωρεί!

Χωρίς να δεχόμαστε τους δαιμονικούς λογισμούς της απόγνωσης ας καταφεύγουμε σε κανονικό ιερέα ορθόδοξο εξομολόγο. Ο Χριστός δι’ αυτού θα μας σβήσει για πάντα το φρικωδέστατο αμάρτημα της έκτρωσης και θα μας θεραπεύσει σταδιακά, θα μας αγιοποιήσει την εμπαθή μας αμαρτωλότατη ψυχούλα για να μας προετοιμάσει να τον ζούμε αιώνια σαν Παράδεισο[2]. 

 

Πολλοί άγιοι πνευματικοί σαν τον αγιασμένο Ρωσοπόντιο Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη[3] (1901-1959), τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο (1930-1989), τον Άγιο Πορφύριο τον

Απόλυτη ψυχοσωματική οντότητα το έμβρυο αμέσως μετά την σύλληψή του

 Πάντως η ορθόδοξη εκκλησία μας είναι σαφέστατη, ξεκάθαρη και απόλυτη! Παραδέχεται και αναγνωρίζει σαν απόλυτη ψυχοσωματική οντότητα κάθε άνθρωπο  από την ώρα της συλλήψεως του, της μίτωσης που λένε οι γιατροί, της ένωσης των δυο DNA του σπερματοζωαρίου και του ωαρίου. Ρωτήστε κάθε έγκυρο γιατρό, θα σας διαβεβαιώσει ό,τι αμέσως μετά την μίτωση στο κύημα- έμβρυο αναπτύσσονται ομάδες κυττάρων: το εξώδερμα, το μεσόδερμα και το εσώδερμα. 

Αυτές οι ομάδες αποτελούνται από τα λεγόμενα βλαστοκύτταρα. Από κάθε ομάδα βλαστοκυττάρων αρχίζουν και αναπτύσσονται σωματικά όργανα και συστήματα, για παράδειγμα από το εξώδερμα αναπτύσσονται σταδιακά η σπονδυλική στήλη, ο εγκέφαλος, το

Λόγος περί εκτρώσεων

Ο πασίγνωστος άγιος και πολύ μορφωμένος, μακαριστός Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989) διηγείτο από την μεγάλη του εξομολογητική ποιμαντική πείρα το εξής:

‘’Κάποτε μια μητέρα ενός επτάχρονου –περίπου- αγοριού έμεινε έγκυος για δεύτερη φορά. Βασανίστηκε από δαιμονόπληκτους λογισμούς να κάνει έκτρωση. Τηλεφώνησε στον γυναικολόγο της, πνευματικοπαίδι του π. Επιφανίου και της ανακοίνωσε τον προβληματισμό της να ‘’ρίξει’’ το παιδάκι που κυοφορούσε. Ο γυναικολόγος της φωτίσθηκε αστραπιαία από τον Χριστό μας και της συνέτισε με τον ακόλουθο τρόπο:

Δέχομαι, της είπε από το τηλέφωνο, να σου κάνω την άμβλωση που θέλεις με μια προϋπόθεση, θα έλθεις αύριο το πρωί στο ιατρείο μου μαζί με το πρώτο σου παιδί, με το αγοράκι σου.  Έκπληκτη η μάνα συμφώνησε.

Την άλλη ημέρα έγκυος και πρώτο παιδί πιστοί στο ραντεβού με τον γυναικολόγο για την έκτρωση. Τότε ο ευλαβής χειρουργός-γυναικολόγος απαίτησε από τη μάνα να μπει μέσα στο χειρουργείο μαζί με το ανήλικο αγοράκι της και να ξαπλώσει στο χειρουργικό τραπέζι για την επέμβαση-φόνο.

Μετά ο γυναικολόγος έκανε μια καταπληκτική κίνηση. Πήρε ένα νυστέρι, αγκάλιασε το ανήλικο πρώτο παιδί της έγκυού και προσποιήθηκε ότι πάει να του κόψει τον λαιμό με το νυστέρι. Έντρομη και πανικόβλητη η έγκυος μάνα μπροστά στον επικείμενο θάνατο του αθώου γιού της έβαλε τις φωνές και κάλεσε σε βοήθεια. Μπροστά στον απόλυτα δικαιολογημένο πανικό της ο γυναικολόγος χαμογέλασε, χάιδεψε το αγοράκι της, την καθησύχασε, πέταξε από τα χέρια του το νυστέρι, και της είπε: ‘’Τρόμαξες, απόλυτα δικαιολογημένα, όταν προσποιήθηκα ότι θα σου δολοφονούσα το αθώο μικρό σου πρώτο παιδάκι. Μπράβο! Γιατί όμως είσαι έτοιμη να δεχθείς να σου σφάξω το δεύτερο σου αθώο παιδάκι που κυοφορείς εδώ και δυόμιση μήνες;’’.

Απάντησε κάπως ήρεμα η μάνα και έγκυος: ‘’Το πρώτο παιδί έχει ήδη γεννηθεί και μεγαλώσει, είναι ολόκληρο επτάχρονο αγόρι’’. 

Τότε της απάντησε ο θεοφώτιστος γυναικολόγος: ‘’Μάθε ό,τι και το δεύτερο παιδάκι που κυοφορείς εδώ και δυόμιση μήνες είναι από την σύλληψή του πλήρης άνθρωπος με ψυχή,

Η ελεήμων πόρνη…

Μια πόρνη είχε ‘’σπίτι’’ κοντά στον Άγιο Διονύσιο στο λιμάνι του Πειραιά. Είχε και μια κόρη πολύ όμορφη-ζωγραφιά.

Η πόρνη ήταν πολύ ελεήμων και λυπησιάρα και στα χρόνια της κατοχής 1940-1943 έζησε με την δουλειά της πολλά φτωχά πεινασμένα παιδάκια από βέβαιο θάνατο. Γύρω στο 1980 παραγερασμένη και ετοιμοθάνατη ξέπεσε στα χέρια της κόρης της, που την περιποιόταν με στοργή και υπομονή.

Οσία Μαρία η Αιγυπτία

Ο αγιασμός διώκει τα ταγκαλάκια

Ο Γέροντας Σωφρόνιος ο Ζαχάρωφ του Έσσεξ της Αγγλίας, όταν τους δωρήθηκε ένα παλιό κτιριακό συγκρότημα με μεγάλο κτήμα στο Έσσεξ και το μετέβαλαν σε ορθόδοξο Μοναστήρι, τους παρουσιαζόντουσαν φαντάσματα, δαιμονικοί κρότοι κλπ. Τότε ο π. Σωφρόνιος καθαγίασε με αγιασμό όλο τον χώρο και τα ταγκαλάκια, οι δαίμονες, εξαφανίστηκαν.

 

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ (22 Σεπτεμβρίου 1896 - 11 Ιουλίου 1993) Ρώσος Ορθόδοξος Ιερομόναχος

*από το πόνημα του μοναχού Ιωάννη ''Η ζωή διδάσκει τον Χριστό'', Αθήναι 2017  

 

Αγιοκατάταξη του Οσίου Βησσαρίωνα του Αγαθωνίτου προχώρησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο

Συνῆλθε σήμερον, 14ην τ.μ. Ἰουνίου 2022, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, καθ᾿ ἥν:

κατόπιν σχετικῶν ἐκθέσεων τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς, κατέταξεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς κατ᾿ Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν νέον Ἱερομάρτυρα Ἀνανίαν, Ἀρχιεπίσκοπον Λακεδαιμονίας, καί τόν μακαριστόν Ἱερομόναχον Βησσαρίωνα (Κορκολιάκον), ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγάθωνος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος.

Ο βίος του

Ο νέος Όσιος της Εκκλησίας μας Βησσαρίων (Κορκολιάκος), ο Αγαθωνίτης, γεννήθηκε στο Πεταλίδι Μεσσηνίας το έτος 1908, όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ανδρέας. Στα 18 του χρόνια πήγε στην Καλαμάτα, όπου συνδέθηκε με πνευματικούς ανθρώπους και αποφάσισε να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Έγινε Μοναχός και πήρε το όνομα Βησσαρίων. Έπειτα χειροτονήθηκε Διάκονος, Ιερέας και έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου.

Ανώτερες σπουδές του ήταν το Σχολαρχείο. Ωστόσο η συνεχής μελέτη των ιερών βιβλίων, των κειμένων της Εκκλησίας μας, των βιβλίων του αναλογίου, είχαν κάνει τον π. Βησσαρίωνα άνθρωπο ευρύτατα και βαθύτατα μορφωμένο θεολογικά.

Γεμάτος πνευματικά εφόδια το έτος 1935, ύστερα από πρόσκληση του επίσης Μεσσήνιου Μητροπολίτη Καρδίτσας Ιεζεκιήλ, ο π. Βησσαρίων πήγε στην Καρδίτσα, όπου αφοσιώθηκε στο έργο της διακονίας του Κυρίου μας. Εκεί ασκήθηκε στο έργο της φιλανθρωπίας και μέσα σε αυτό ανάλωσε ολόκληρη τη ζωή του σε σημείο που ευρισκόμενος στο Νοσοκομείο «Σωτηρία», λίγο πριν το θάνατό του, να ρωτάει από το κρεβάτι του πόνου με ακαταπόνητη έγνοια για τα παιδιά, τους φτωχούς, για τα πράγματα της Εκκλησίας και της κοινωνίας.

Ανέλαβε πολλές και δύσκολες αποστολές. Μεταξύ αυτών έπαιξε σημαντικό ρόλο στη γερμανική κατοχή, κατά την οποία αναφέρεται ότι βοήθησε πολλούς πατριώτες και έσωσε με προσωπικές παρεμβάσεις του παιδιά που είχαν συλλάβει οι Γερμανοί.

Το ιερό λείψανο του Οσίου Βησσαρίωνος στην Ιερά Μονή Αγάθωνος

Οι αμετανόητοι ενώπιον Θεού και ανθρώπων

Το χωριουδάκι κοντά στους Μολάους, στη Μάνη. Κόσμος καλός, φτωχός, μεροκαματιάρης, πιστός, φιλόξενος.

Δυο εξαιρέσεις μέσα στο χωριό ο Δημάς και η Ανθή. Ο Δημάς γέρος, παράξενος, όλους τους καταριότανε, τους πείραζε, τους πίκραινε, τσιγγούνης, δεν έδινε του αγγέλου του νερό. Μια νύχτα πέθανε με φοβερά σημεία. Φανήκανε στο χωριό μαυροφορεμένοι καβαλαραίοι πάνω σε μαύρα άλογα, πίσω τους, από τις ουρές των αλόγων, κρεμόντουσαν και σερνόντουσαν αλυσίδες. Τον βρήκανε ξεψυχισμένο, κατάμαυρο, οι συγγενείς και οι συγχωριανοί του τον θάψανε. Τα δαιμονικά σημεία συνεχίστηκαν για δέκα ημέρες περίπου.

Απέναντι από το χωριό μια αγιασμένη γριούλα ασκήτρια-κοσμοκαλόγρια φωτίστηκε από τον Χριστό μας και συμβούλεψε τον παπά και τον πρόεδρο του χωριού. ‘’Ο μπαρμπά-Δημάς δυστυχώς κολάσθηκε και για τα κακά που 'κανε τόσα χρόνια οι δαίμονες είχαν εξουσία να κάνουν πολλά κακά στο χωριό τουλάχιστον για ένα μήνα. Γκαστρωμένες, λεχώνες και μωρουδέλια στείλτε τα σε κοντοχωριανούς και συγγενείς στα γύρω χωριά. Όλοι σαράντα ημέρες νηστεία-προσευχή και εξομολόγηση και μεταλαβιά να σβήσει σιγά-σιγά το κακό’’. Υπάκουσαν οι χριστιανοί απόλυτα γιατί φοβήθηκαν. Έτσι σταδιακά ηρέμησαν όλα.

Το ίδιο αμετανόητη δυστυχώς ήτανε και η γριά η Ανθή. Καταρούσα, κακιά και μάγισσα. Όταν πέθανε και την θάψανε, τις νύχτες έβγαινε και βρικολάκιαζε και σκαρφάλωνε σαν κατσούλα-γάτα τις στέγες των καλυβιών του χωριού και στα δέντρα. Τρείς φορές την θάψανε σε διαφορετικά μέρη και η γη την ξέρναγε την καημένη. Στο τέλος αποκάμνανε οι χωριάτες και την σκεπάσανε με βαριές πέτρες και έτσι δεν ξαναφάνηκε. 

 

Ο όλεθρος των παρά φύσιν σαρκικών αμαρτημάτων και των εκτρώσεων

Οι άνθρωποι ικανοποιούμε τα διαβλητά (=κατηγορητέα) ψυχοσωματικά μας πάθη (3φ=φιληδονία, φιλαργυρία, φιλοδοξία, φθόνος, κακία κ.ο.κ.) με λογισμούς, με λόγια και με έργα.

Για να συνειδητοποιήσουμε την αμετανόητη αμαρτωλότητά μας, ο Πατέρας μας και Γιατρός μας, ο Χριστός μας, επιτρέπει παιδαγωγικά να βιώνουμε τα επίχειρα (=αποτελέσματα) της αμετανόητης αμαρτωλότητάς μας.

Τα διαβλητά μας πάθη –όπως προαναφέραμε- ικανοποιούμε συνεχώς όλοι μας και περισσότερο εγώ (σας το εξομολογούμαι) με λογισμούς, λόγους και έργα. Τα επίχειρα είναι τα λεγόμενα βάσανα (λοιμοί, λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, πυρκαγιές, πόλεμοι ψυχροί ή θερμοί κ.ο.κ.). Αν και λόγω της πωρωμένης και επίμονης αμετανόητης αμαρτωλότητάς μας είμαστε ‘’σκληρόπετσοι’’ και ‘’αναίσθητοι’’ και πρέπει να φάμε πολύ ξύλο σαν παλιόπαιδα που είμαστε, ευτυχώς για εμάς, η Μανούλα μας η Υπεραγία Θεοτόκος και τα αδελφάκια μας, οι Άγιοι Άγγελοι και οι Άγιοι Άνθρωποι -ζωντανοί (επίγειοι) και κεκοιμημένοι-, παρακαλούν τον Χριστό μας να παιδαγωγηθούμε ελαφρά. Ας πούμε ο Χριστός να μας ρίξει 2-3 αντί για 10 ‘’ξυλιές’’.

 

Ιδιαίτερη παιδαγωγία από τον Χριστό μας πάσχουμε λόγω των σαρκικών μας αμαρτημάτων όπως η ομοφυλοφιλία ή οι παρά φύσιν σαρκικές σχέσεις μεταξύ ετεροφυλοφίλων εκτός και κυρίως εντός του ιερώτατου και Αγιότατου ορθοδόξου Γάμου

Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Πισιδίας κυρός Σωτήριος με σπουδαία προσφορά στην Μικρά Ασία και την εκεί Εκκλησία μας

Εκοιμήθη σε ηλικία 93 ετών ο Μητροπολίτης Πισιδίας κυρός Σωτήριος (Τράμπας). Ο μακαριστός Ιεράρχης υπήρξε ο πρώτος Μητροπολίτης Κορέας αναπτύσσοντας πλούσιο ιεραποστολικό και κηρυκτικό έργο. 

Ο Μητροπολίτης Πισιδίας κυρός Σωτήριος

Ο μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Σωτήριος γεννήθηκε στην Άρτα το 1929.

Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1951. Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Λειμώνος Λέσβου. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1956 και Πρεσβύτερος το 1960.

Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Μηθύμνης (1956-1960), ως στρατιωτικός Ιεροκήρυκας (1965-1968) και ως Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1968-1973).

Το 1975 μετέβη στην Κορέα. Στις 21 Μαρτίου 1993 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Ζήλων, βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Νέας Ζηλανδίας με έδρα την Σεούλ της Κορέας.

Στις 20 Απριλίου 2004 εξελέγη Μητροπολίτης της νεοσύστατης Μητροπόλεως Κορέας. Το 2008 παραιτήθηκε οικειοθελώς από Μητροπολίτης Κορέας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έκανε δεκτή την παραίτησή του και τον εξέλεξε στις 27 Μαΐου του ιδίου έτους Μητροπολίτη Πισιδίας. Από της θέσεως αυτής εργάστηκε με ένθεο ζήλο για την αναγέννηση εκ της τέφρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας στις περιοχές της δικαιοδοσίας του. Αγόρασε και ανακαίνισε κατεστραμένους ναούς στις πόλεις Αττάλεια και Αλάγια και ανοικοδόμησε νέο ναό στην Σίδη. Επίσης εγκατέστησε ιερείς σε κάθε ναό οι οποίοι ξαναλειτουργούν μετά από εκατό περίπου χρόνια σιωπής στην Μικρά Ασία.

Αυτοθυσία και αποτελεσματικότητα απο τις ειδικές δυνάμεις Δασοπυρόσβεσης τότε, το μακρινό 1993. Απο τότε...

Το παρακάτω κείμενο αντλήσαμε απ' εδώ. Το προβάλουμε διότι δείχνει το φρόνημα αυτοθυσίας, αυταπάρνησης, ομαδικότητας και αποτελεσματικότητας που διέκρινε τότε -δεκαετία του 1990- μεγάλο κομμάτι του λαού μας και επομένως και μεγάλο τμήμα των ενστόλων μας. 

Ένα πνεύμα θυσίας που με τον καιρό χάθηκε και στην θέση του μπήκε, δυστυχώς, η πολιτική ορθότητα και το ''εκτελούμε εντολές''. Τα αποτελέσματα τραγικά και όλο και γίνονται τραγικότερα. Μετά και από την εσκεμμένη(;) καταστροφή της Εύβοιας και την αθλιότητα αξιωματικών και λοιπών του πυροσβεστικού σώματος να εκτελέσουν το καθήκον τους, τι να πει κανείς; Όποιος διαφωνεί ας δει αυτό.

Τα πράγματα όμως δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Η χώρα μας βρίσκεται σε συνεχή απειλή σε όλους τους τομείς: οικονομικό με τα μνημόνια, πολιτικό με πολιτικούς που δεν νοιάζονται για την πατρίδα μας, θρησκευτικό με δεσποτάδες αδιάφορους για τον λαό μας και εθνικό με συνεχείς απειλές απο Τούρκους, Αλβανούς και τα εκατομμύρια των λαθραία εισερχομένων μεταναστών. 

Αν λοιπόν υπάρχει κάτι που μπορεί να αναστήσει την Ελλάδα μας είναι το πνεύμα θυσίας, αυταπάρνησης και αλληλοβοήθειας. Ας αφήσουμε τα παλληκάρια -του τότε- να μάς το διδάξουν αλλά και πίσω απο αυτούς κάποιους κρατικά ιστάμενους που το έλεγε η καρδιά τους, τολμούσαν και οργάνωναν όπως έπρεπε έστω ένα μικρό μέρος του κρατικού μηχανισμού. 

***

 

Το «Τάγμα της Φωτιάς»: Η θυσία ομάδας Ελλήνων καταδρομέων με το μοιραίο ελικόπτερο

 

Το καλοκαίρι του 1992 ήταν στην Ελλάδα ένα από τα χειρότερα σε επίπεδο οικολογικής καταστροφής, καθώς οι πυρκαγιές έκαναν στάχτη περισσότερα από 1 εκατομμύριο στρέμματα.

Το 1993 η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποφασίζει να αντιδράσει. Η ιδέα είναι να δημιουργηθεί μια ομάδα άμεσης δράσης για τη δασοπυρόσβεση, που θα διαθέτει το know how και τον εξοπλισμό ώστε να επεμβαίνει στις εστίες της φωτιάς προτού η κατάσταση γίνει ανεξέλεγκτη.

Τα πεζοπόρα τμήματα θα έπρεπε να είναι αερομεταφερόμενα και ευέλικτα, έχοντας τη δυνατότητα να βρεθούν εκεί που δεν μπορούσαν να φτάσουν εναέρια μέσα και υδροφόρα οχήματα.

Έτσι, μέσω της Γενικής Γραμματείας Δασών το Υπουργείο Γεωργίας ιδρύει το 1ο Τάγμα Ειδικών Δυνάμεων Δασοπυρόσβεσης. Το στελέχωσαν πρώην καταδρομείς και αλεξιπτωτιστές, περνώντας 15 ημέρες σκληρής εκπαίδευσης, πρωί-βράδυ, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων στο Μεγάλο Πεύκο. Μέσω μιας ταχύρρυθμης και επίπονης εκπαίδευσης 160 ωρών, οι εκπαιδευόμενοι σκληραγωγήθηκαν στην επιβίωση σε δύσκολες συνθήκες μέσα στο δάσος, ενώ απέκτησαν ειδικές γνώσεις πάνω στις ιδιαιτερότητες των δασικών εκτάσεων. Οι εκπαιδευτές ήταν Καναδοί και εργάζονταν για την καναδική εταιρία που είχε διαθέσει 16 ελικόπτερα για τις ανάγκες της εκπαίδευσης.

Στο τέλος της εκπαίδευσης, αφού αξιολογήθηκαν όλοι οι υποψήφιοι, πιστοποιήθηκαν το 60% – οι 200 καλύτεροι και έλαβαν τα διπλώματά τους σε ειδική εκδήλωση, παρουσία εκπροσώπων όλων των σχετικών κρατικών φορέων. Η ομάδα αυτή των «Δασοκομάντος» επονομάστηκε «το Τάγμα της Φωτιάς».

Η Άλωση, η εισβολή και η κατάσχεση

Ανήμερα της αποφράδας ημέρας ίσως το σημαντικότερο είναι να γράψει κάτι κανείς, για να μην επαναληφθεί μία νέα Άλωση... Επειδή εκεί κοντά είμαστε και όχι στο... και του χρόνου στην Πόλη....
Καθημερινά δυστυχώς η κυβέρνηση ολοένα και περισσότερο ταυτίζει την εξωτερική της πολιτική της με την υπηρέτηση των πλέον ανθελληνικών συμφερόντων των ΗΠΑ. Και ακούει κανείς ανθρώπους όπως ο Δένδιας και ο Συρίγος να προσπαθούν να πείσουν (ποιον είναι αλήθεια ένα ερώτημα..... εμάς ή τον εαυτό τους πρωτίστως;) ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι πράξη ηθικά απαράδεκτη και παράνομη σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ενώ η αντίστοιχη εισβολή της Τουρκίας πχ. στην Κύπρο ή ακόμη και απολύτως πρόσφατα στην Συρία είναι κάτι άλλο.... Να καταγγέλλουν τον Πούτιν ως εγκληματία πολέμου ενώ να σιωπούν για τον Ερντογάν....Εσχἀτως να υποστηρίζουν ότι οι Ιρανοί διαπράττουν πειρατεία καταλαμβάνοντας τα δύο ελληνόκτητα πλοία, ενώ το ελληνικό κράτος νόμιμα κατέλαβε το ιρανικών συμφερόντων πλοίο στο Αιγαίο και απάντλησε το πετρέλαιό του ως προϊόν τρομοκρατίας! 

 

Και δικαίωμά τους είναι να επιθυμούν να χάσουν την όποια αξιοπιστία διαθέτουν, το πρόβλημα όμως είναι ότι με τις ενέργειες αυτές και τις δηλώσεις τους έχουν θέσει την Ελλάδα σε κατάσταση σχεδόν εμπόλεμη με την Ρωσία και τώρα και με το Ιράν! Και ερωτάται: με ποιον σχεδιασμό; Ή με ποιο ορατό ή απώτερο όφελος; Εκτός και αν έχουμε φτάσει πλέον σε τέτοιο σημείο αφασίας, ώστε να θεωρούμε τις δηλώσεις Στόλτεμπεργκ και Μπλίνκεν να τα βρούμε με την Τουρκία ως θετικές για τα ελληνικά συμφέροντα!

Εις μνημόσυνον αιώνιον Ευαγγελία Κλέττα (1931-2022)

Έφυγε την Τετάρτη το βράδυ, 25 Μαΐου 2022 η κα Ευαγγελία Κλέττα, πνευματικό τέκνο του π. Μάρκου Μανώλη και πνευματική μας μητέρα και αδελφή.

Γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1931 στην Κάρπαθο. Έζησε εκεί τα πρώτα παιδικά της χρόνια όπου και βίωσε την παράδοση και ευσέβεια των νησιωτών. Μικρό κορίτσι ήλθαν με την οικογένειά της στην Αθήνα. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Κηφισιάς. ‘’Κορίτσι της κατοχής’’ όπως συνήθιζε να λέει. Ο πατέρας της έκοβε -κρυφά από τους Γερμανούς- ξύλα από την Πεντέλη και τα μετέφεραν προς πώληση στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Όλος αυτός ο δρόμος με τα πόδια! Πολλές φορές σήκωνε και η ίδια το καρότσι όπως μου έλεγε.

Μια φορά καθώς κατέβηκαν από την Πεντέλη τούς σταμάτησαν οι Γερμανοί αιφνιδιάζοντάς τους. Ο πατέρας της τρομοκρατήθηκε, υπήρχε απαγόρευση μετακινήσεων. Εκείνη δεν τα έχασε. Στεκόταν δίπλα στο καρότσι. Τελικά με την βοήθεια του Θεού, όπως πάντα έλεγε, συνέβη ο αξιωματικός να είναι Αυστριακός και επιεικής οπότε και τους άφησε να προχωρήσουν. Μάλιστα της έδωσε και μια πρόκα για να στηρίξει τον τροχό του καροτσιού που είχε βγει από την θέση του. Λίγη ώρα πριν οι Γερμανοί είχαν συλλάβει πολλούς που έκαναν την ίδια δουλειά για να επιβιώσουν. Δύσκολα χρόνια.

Είδε με τα μάτια της να πουλάει οικογένεια 10 στρέμματα γης στην Κηφισιά για 2 τσουβάλια αλεύρι. Το έλεγε με πόνο. Οι άνθρωποι ξεπουλιόντουσαν για να ζήσουν. Στην Πεντέλη μάζευαν βελανίδια και με βούτυρο από την αμερικανική βοήθεια έφτιαχναν βελανιδόπιτα. Μου έλεγε: ‘’τρώγεται το βελανίδι;’’. Το χτυπούσαν στο γουδί να μαλακώσει. Δεν γινόταν αλλιώς.

Ευαγγελία Κλέττα (+25.5.2022)

Μεγάλωσε. Έγινε κοπέλα πανέμορφη. Πολλοί την ήθελαν στην γειτονιά της. Εκείνη δεν έκανε εκπτώσεις στην Πίστη της και στο ήθος της. Την έβλεπες και έλαμπε. Γαλανά μάτια, φωτεινό πρόσωπο, ξανθά μαλλιά. Κάποιος τους επισκέφτηκε στο σπίτι τους. Μίλησε με τον πατέρα

Εκοιμήθη ο πατέρας Τίτος Μπουρλάκης, ιερομόναχος και πνευματικός πολλών ψυχών.

Εκοιμήθη την Παρασκευή 11 Ιουνίου 2022 ο π. Τίτος Μπουρλάκης. Ιερομόναχος και πνευματικός. Υπήρξε εκπαιδευτικός στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Υπηρέτησε απο το 1988 έως το 2000 στον ιερό ναό Αγίας Σοφίας Ψυχικού. Αφιερώθηκε κατόπιν στην ανέγερση του ιερού μετοχίου της ιεράς Μονής Παναγίας Γαλακτοτροφούσης στη Νέα Δάφνη Μεγάρων όπου και έκτισε περικαλλή ιερό ναό επ' ονόματι του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. 

Το ιερό μετόχι είναι φροντισμένο απο τα χέρια του ενώ υπάρχουν και κελιά και λοιπά κτίρια προς εξυπηρέτηση των αναγκών των πιστών.

π.Τίτος Μπουρλάκης και π. Μάρκος Μανώλης (+16.4.2010)

Στην ανωτέρω φωτογραφία ο πολυσέβαστος -κεκοιμημένος πλέον- πατέρας Τίτος Μπουρλάκης και ο επίσης κεκοιμημένος παπά Μάρκος Μανώλης (+16.4.2022), πνευματικός προσϊστάμενος του ''Ορθοδόξου Τύπου'' και εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Διονύσου. Ο παπά Μάρκος υπήρξε και κτήτωρ του νεοανεγερθέντος ιερού ναού Αγίου Διονυσίου, Διονύσου Αττικής.