Ο ατρόμητος Εθνομάρτυρας Κυδωνιών Γρηγόριος (+3.10.1922), Γ' μέρος

Το Αϊβαλί ρήμαξε. Απομείνανε στην πολιτεία λιγοστοί άνθρωποι, ο Μητροπολίτης Γρηγόριος, ο πρωτοσύγκελος Αρσένιος, οι παπάδες, τα ορφανά κ' οι γέροι στο ορφανοτροφείο και στο Γηροκομείο, κι όσοι χρειαζόντανε για να δουλεύουν στις μηχανές, που βγάζανε τα λάδια και τα σαπούνια, για να τρώνε και να πλύνουνται οι άπλυτοι και βρώμικοι στην ψυχή και στο σώμα. Τότε έγραψε ο Δεσπότης το παρακάτω πρακτικό, που καταχωρήθηκε στον κώδικα της Δημογεροντίας:

''Τετέλεσται! Το έργον της καταστροφής επετελέσθη! Εν τη φορά των μεγάλων ανατροπών, απωλέσθησαν και αι ζωτικαί και ακμαίαι υλικαί και ηθικαί δυνάμεις της περιλάμπρου πόλεως των Κυδωνιών. Το ζοφερόν σκότος της ερημώσεως, της προελθούσης εκ του μετοικισμού και της διασποράς των τέκνων αυτής, ήπλωσε τας ειδεχθείς αυτού πτέρυγας και εξήλειψε τα ρόδα της δροσερής μορφής της Αιολίδος παρθένου και την παρουσίασε νεκράν προ των οφθαλμών, του έκπληκτου παρατηρητού. Αλλ' όχι! Η απαράμιλλος εις κάλος και ζωτικότητα Αιολίς παρθένος, δεν αποθνήσκει. Υπό το στήθος αυτής ευρίσκονται πνεύμονες, τους οποίους δεν θα κατορθώσει να καταστρέψει η οδύνη και καρδία, γνωριζομένη εκ των ευγενών παλμών της. Δεν θα παρέλθει πολύς χρόνος και το κάλλος, όπερ διεσώθη και εν τη πρώτη καταστροφή, θέλει περιβάλλει ως στέφανος αφθίτου δόξης το αγνόν μετωπό της, το οποίο δεν ηδυνήθησαν να ωχράνωσιν οι εμπτυσμοί, τα ραπίσματα και ο ακάνθινος στέφανος.

Γρηγόριος Αρχιεπίσκοπος Κυδωνιών

Τετέλεσται! Η ιστορικωτάτη πόλις μας ετάφη ως νεκρά. Και ήδη, αναχωρούντες σήμερον και ημείς, μετά των τεσσαράκοντα πέντε ορφανών του Ορφανοτροφείου και τριάκοντα γερόντων του Γηροκομείου, ίνα φάγωμεν μετά του ποιμνίου ημών το πικρόν του μετοικισμού και του πλάνητος βίου άρτον, τίθεμεν επί του τάφου αυτής την παγεράν της καταστροφής πλάκα, επ' ελπίδι λίαν προσεχούς Αναστάσεως, καθ' ήν τα τέκνα αυτής, δοκιμασθέντα και καθαρθέντα, ως χρυσός εν χωνευτηρίω θα επανέλθωσιν απηλλαγμένα πλέον ανθρωπίνων ταπεινών παθών, ίνα άρωσι τον λίθον, εμφυσήσωσι την ζωήν εις την νεκροφανή μάρτυρα πόλιν και συνεχίσωσι τα μεγάλα έργα της αδελφοσύνης, της φιλανθρωπίας, της εκπαιδεύσεως και πάσης άλλης υλικής και ηθικής προόδου.

Ο ατρόμητος Εθνομάρτυρας Κυδωνιών Γρηγόριος (+3.10.1922), Β' μέρος

...Μόλις, όμως υπογράφτηκε η ειρήνη και χάσανε οι Τούρκοι τα νησιά της Μικράς Ασίας, αγριέψανε πάλι και άρχισαν τον διωγμό καταπάνω στους Έλληνες. Το Αϊβαλί το είχανε στο στόχαστρο πάντα. Από τα γύρω χωριά φθάνανε στο Αϊβαλί και με βάρκες περνούσανε τη νύχτα στην Μυτιλήνη. Ο δεσπότης Γρηγόριος έγραφε γράμματα στο Πατριαρχείο αλλά τόσο αυτό όσο και η Ελληνική κυβέρνηση, τού έγραφαν να μην αφήνει τους χριστιανούς να φεύγουν.

Οι Τούρκοι τον κατηγορούσαν πως εμποδίζει τους χριστιανούς να φύγουν και του δίναν να καταλάβει ό,τι σύντομα θα φύγουν κι άλλοι.

Ο Μητροπολίτης απήντησε με θάρρος στον τούρκο διοικητή της αστυνομίας: 

''Είμεθα πολίται Οθωμανοί νομοταγείς και εφ' όσον υποβαλλόμεθα χάριν της Πατρίδος εις θυσίας αίματος και χρήματος (διότι η πόλις αύτη πληρώνει πολλάς χιλιάδας λίρας εις την κυβέρνησιν), δικαιούμεθα να ζητήσουμε την προστασίαν της. Έχομεν εκ του συντάγματος τα αυτά δικαιώματα με σάς, διότι τούτο δεν αναγνωρίζει κυρίαρχον και προνομιούχον φυλήν και υπόδουλον τοιαύτην... 

Εάν θέλετε να μάς διατάξετε, να το κάνετε επισήμως, αφού μάς πληρώσετε τας κοινωνικάς και ατομικάς περιουσίας και όχι με τοιαύτα άτιμα και χαμερπή μέσα, μεταχειριζόμενοι τους φενταήδες σας και όλα τα κακοποιά στοιχεία, κατακρεουργούντες παιδιά και γέροντας και ατιμάζοντες ανυπερασπίστους παρθένους. Εντροπή σας! Θέλετε να λέγεσθε πολιτισμένοι. Όχι μόνον τον ανθρωπισμόν σας ατιμάζετε, αλλά και την θρησκεία σας υβρίζετε, διότι πράττετε τα ενάντια προς αυτήν. Ο προφήτης σας λέγει εις το Κοράνιον ''προστατεύετε τον αδύνατον, του οποίου ετάχθητε προστάται από τον Αλλάχ'', και σεις κάμνετε το αντίθετον. Το αίμα των αθώων θυμάτων θα ζητήσει μιαν ημέρα εκδίκηση από τον δίκαιον Κριτήν. Δεν είσθε ούτε καλοί άνθρωποι, ούτε καλοί μουσουλμάνοι''.

ο Μητροπολίτης Κυδωνιών Γρηγόριος και θύματα της θηριωδίας των οθωμανών

Ο διοικητής ντράπηκε κ' είπε: 

Ο ατρόμητος Εθνομάρτυρας Κυδωνιών Γρηγόριος (+3.10.1922), Α' μέρος

Βιογραφικά Μητροπολίτη Κυδωνιών Γρηγορίου

Ο μετέπειτα Μητροπολίτης Κυδωνιών κος Γρηγόριος γεννήθηκε στην Μαγνησία της Μικράς Ασίας στα 1864. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Ωρολογάς ή Αντωνιάδης. Σπούδασε την θεολογία στην Σχολή της Χάλκης και χειροτονήθηκε διάκος με το όνομα Γρηγόριος, στην Εκκλησία της Σχολής, στα 1889. Υπηρέτησε την Εκκλησίας σαν πρωτοσύγκελλος, ιεροκήρυκας και καθηγητής θρησκευτικών στην Θεσσαλονίκη, στις Σέρρες και την Δράμα.

Όπου έζησε, αγαπήθηκε και τιμήθηκε, για τα χαρίσματα, που είχε, γιατί ήταν χαρακτήρας σοβαρός και καθαρός, είχε ψυχή ευγενικιά και η ζωή του ήταν χριστιανική, με πάσαν σεμνότητα. Γεννημένος αγωνιστής, με μια ζωή γεμάτη σκληρότητα και κινδύνους, έκρυβε, ωστόσο, μέσα του μια ψυχή ποιητική και ευαίσθητη. 

Μητροπολίτης Στρωμνίτσης

Το 1902 έγινε Μητροπολίτης Στρωμνίτσης. Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τον διόρισε εκεί, διότι ένας τέτοιος πολεμιστής δεσπότης χρειαζόταν σε εκείνα τα μέρη, που τα ρήμαζε το βουλγαρικό κομιτάτο.

Ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος (Κλεομβράτος), πρώην Σιατίστης, γράφει: ''Οι χριστιανοί ήσαν ραγιάδες και των Τούρκων και των Βουλγάρων. Ετέλουν υπό δυο ζυγούς. Οι Μητροπολίται της Μακεδονίας δεν ήσαν μόνον οι πνευματικοί ποιμένες, αλλά και οι απόστολοι του Έθνους. Αι Μητροπόλεις των ήσαν πραγματικαί εθνικαί επάλξεις. Οι περισσότεροι από αυτούς ανεδείχθησαν, κατά την εποχήν εκείνην, αληθώς ατρόμητοι πρόμαχοι της Ελληνικής Χριστιανοσύνης, και δι' αυτό ήσαν αντικείμενο έχθρας και μίσους των εχθρών του Ελληνισμού ως συνέβη τότε με τον Δράμας Χρυσόστομο, τον Κοζάνης Φώτιον, Στρωμνίτσης Γρηγόριον και άλλους''.

Μητροπολίτης Κυδωνιών κος Γρηγόριος

Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας

Η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Των Ελληνικών πληθυσμών του Πόντου, που σφαγιάστηκαν και ατιμάστηκαν από το κίνημα των Νεοτούρκων κατά την περίοδο 1914-1923.

Οι μαζικές διώξεις στον Πόντο ξεκίνησαν με την μορφή εκτοπίσεων το 1915. Όλοι οι -αναγκαστικά- στρατολογημένοι Έλληνες Πόντιοι στον Οθωμανικό στρατό θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την ήττα των Τούρκων απέναντι στους Ρώσους και μεταφέρθηκαν στα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού). Στην Επαρχία της Κερασούντας κάηκαν από τους τούρκους 88 χωριά σε τρείς μήνες με αφορμή κάποιες λιποταξίες Ελλήνων. Το 1916 μεγάλο μέρος Ποντίων εκτοπίστηκαν από τις περιοχές Σινώπης και Κερασούντας προς την ενδοχώρα της Μικράς Ασίας. Μόνον στην Επαρχία Αμάσειας 72.375 από τους 136.760 Έλληνες εκτοπίστηκαν και το 70% αυτών πέθαναν από τις κακουχίες. 

 

 
Κατά την διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου εξορίστηκαν συνολικά 235.000 Πόντιοι και 80.000 μετανάστευσαν στην Ρωσία. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Μητροπολίτου Τραπεζούντας Χρύσανθου τα θύματα των Ελλήνων Ποντίων μέχρι και το τέλος του 1916 ανήλθαν σε 100.000 ψυχές.

Στις 29 Μαΐου ο αιμοδιψής Κεμάλ αναθέτει στον τσέτη Τοπάλ Οσμάν μαζικές επιχειρήσεις διώξεων των Ελλήνων Ποντίων. Ο Τοπάλ Οσμάν οργάνωσε και εκτέλεσε: εκτοπίσεις, βιασμούς, σφαγές και πυρπολήσεις εις βάρος του Ελληνικού πληθυσμού του Πόντου κι ιδιαίτερα της Σαμψούντας. Από τους 25.000 Έλληνες της περιοχής της Μπάφρας και του Ααζάμ σφαγιάστηκε το 90%. 

σφαγιασθέντες Πόντιοι (φώτο)

Ο μελετητής και πρόσφυγας ο ίδιος Γεώργιος Βαλαβάνης ήδη από το 1925 καταγράφει τον αριθμό των σφαγιασθέντων Ελλήνων Ποντίων ο οποίος ανέρχεται στους 353.000 Έλληνες.

Φρενάρισε το κακό που μας βρίσκει τα τελευταία χρόνια. Και εμείς, λάτρεις σου αμετάθετοι και αμετακίνητοι...Γέροντας Γρηγόριος της Ι.Μ.Δοχειαρίου

Ένα μικρό απόσπασμα από την έμπονη, ομολογιακή και ενίοτε σκληρή, αλλά πάντα με αγάπη γραφίδα του μακαριστού Γέροντα και Ηγουμένου της Ι.Μ.Δοχειαρίου Αγίου Όρους: 

Κύριε, βοήθα.

Θόλωσαν τα νερά και δεν βλέπουμε την ομορφιά του βυθού της θάλασσας.
Κύριε, συγκράτησε τους μεγαλοδιανοούμενους.
Φρενάρισε το κακό που μας βρίσκει τα τελευταία χρόνια.
 

Και εμείς, λάτρεις σου αμετάθετοι και αμετακίνητοι.
«Θεέ μου, Θεέ μου, ἱνατί ἐγκατέλιπές μας;»

Ξωμάντρι τοῦ διαβόλου κατήντησε ἡ Ἑλλάδα καὶ κάθε ἄθεος καὶ ἀντίχριστος καὶ διεφθαρμένος βρίσκει καταφύγιο στὴν χώρα αὐτὴ τῶν μαρτύρων καὶ τῶν Ἁγίων.

Ὑπάρχει λύσσα καταστροφῆς αὐτοῦ τοῦ πανάρχαιου λαοῦ ποὺ λέγεται Ἑλληνισμὸς καί τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ποιός θὰ ἀπαντήξη τὸ κακό;

Οἱ ἄθεοι κρατοῦντες ἢ ὁ πάπας ποὺ ἔχει γίνει -ἀλλοίμονο- τὸ μεγάλο προσκύνημα τῶν ὀρθοδόξων;

Δυστυχῶς ὅπως καταντήσαμε καὶ ὄστια θὰ φᾶμε καὶ κοράνι θὰ κρατᾶμε.

(†) Γρηγόριος ο Αρχιπελαγίτης

''Ύβρις και Νέμεσις'', ομιλία του δρ. Θεοφάνη Μαλκίδη για την Μακεδονία μας

Η συγκλονιστική ομιλία του Θεοφάνη Μαλκίδη Δρος Κοινωνικών Επιστημών,Μέλους της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, στην κοπή της βασιλόπιτας του Πανελλήνιου Συλλόγου Απογόνων Μακεδονομάχων "Ο Παύλος Μελάς" στις 12.1.19 στην Αίθουσα Τελετών της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

 

πηγή: εδώ

το blog δρ. Θεοφάνη Μαλκίδη, εδώ

Ο Μεγάλος Δούκας Λουκάς Νοταράς. Η γενναία στάση του απέναντι στον Σουλτάνο και το μαρτυρικό τέλος του.

Ο Λουκάς Νοταράς υπήρξε ο 2ος στην Πολιτειακή τάξη μετά τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ' Παλαιολόγο στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ήταν -θα λέγαμε σήμερα- ο Πρωθυπουργός και αρχιστράτηγος των ενόπλων δυνάμεων. Η οικογένεια των Νοταράδων προήρχετο από την Πελοπόννησο. Και κυρίως απ' την Μονεμβασιά. Το αρχικό τους επώνυμο ήταν: Σοφιανοί. Μετά το επώνυμο τους άλλαξε, προφανώς λόγω κάποιου εκ της οικογενείας που ήταν νοτάριος. Νοτάριος, λέξη λατινική, που σημαίνει τον ταχυγράφο, τον συμβολαιογράφο, τον γραμματικό. Μετά την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους προγόνους μας -δεδομένου ό,τι από το 1204-1261 την είχαν καταλάβει οι Φράγκοι- η οικογένεια των Νοταράδων μετέβη στην Βασιλεύουσα. 

Ο Μεγάλος Δούκας Λουκάς Νοταράς στην Άλωση φρουρούσε τον Κεράτιο κόλπο από το Πετρίο μέχρι την πύλη της Αγίας Θεοδοσίας Κωνσταντινουπόλεως, με 100 ιππείς και 500 σφενδονήτες και τοξότες. Δυο από τους κύριους ιστορικούς, που έγραψαν για την Άλωση της Πόλεως, ο Δούκας και ο Κριτόβουλος ο Ίμβριος καταγράφουν τα σχετικά με τον Μεγάλο Δούκα. Ο άλλος ιστορικός, ο Γεώργιος Σφραντζής, υπήρξε ενωτικός και είχε μεγάλη αντιπαλότητα με τον Λουκά Νοταρά, επομένως η καταγραφή του δεν είναι πειστική. 

Ο Δούκας και ο Κριτόβουλος εκφράζονται με θερμά και επαινετικά λόγια για την συμπεριφορά του Νοταρά στο πεδίο της μάχης. 

Συγκεκριμένα, ο Δούκας αναφέρει: «Ο Μέγας Δούκας Λουκάς Νοταράς, μαζί με πεντακόσιους άνδρες, περιπολούσε, εμψύχωνε τους στρατιώτες παντού όπου κι αν ήσαν, κι εντόπιζε αυτούς που παραμελούσαν το καθήκον τους. Καθημερινά συνέβαινε αυτό» …

Ο Λουκάς Νοταράς υπήρξε ανθενωτικός και ήταν σφόδρα πολέμιος σε οποιαδήποτε έκπτωση από τους ιερούς κανόνες και την παρακαταθήκη των Αγίων Πατέρων χάριν μιας ψευδοενώσεως με τους παπικούς. 

***

Παρακάτω καταγράφουμε τα συμβάντα του μαρτυρίου του Λουκά Νοταρά και μελών της οικογενείας του, όπως τα περιγράφει ο π. Ανανίας Κουστένης σε απομαγνητοφωνημένη ομιλία του την 25η Ιουνίου 1997: 

Ο Μεγάλος Δούκας Λουκάς Νοταράς συνελήφθη (μετά την Άλωση) υπό του Σουλτάνου και εσκέφθη ο σουλτάνος με τους συμβούλους του να τον κάνει διοικητή της Πόλεως. Γιατί εσκέφθη ό,τι είναι άξιος και να οργανώσει την Πόλη, μετά τους βανδαλισμούς και όλα αυτά τα οποία έγιναν και η Πόλη έκειτο πλέον σε ερείπια. Γιατί όλοι οι άλλοι τους οποίους είχε ο σουλτάνος ήταν άχρηστοι οι περισσότεροι. Και άξεστοι και βάρβαροι και άνθρωποι της αρπαγής και της απάτης. 

''Κι έκανε τραπέζι, μετά στους συμβούλους του ο Μεχμέτ, ο Μωάμεθ, έφαγαν, ήπιαν, μέθυσαν και τι κάνει; Διέταξε ο σουλτάνος να του φέρουν το μικρό γιό του Νοταρά, που ήταν ένα πανέμορφο αγόρι δέκα-δώδεκα χρονών, για να ικανοποιήσει τις κατώτερες ορέξεις του. 

''Νύχτα κτύπησαν την πόρτα του μεγάλου δούκα και του είπαν την διαταγή του σουλτάνου. 

''Να πείτε στον σουλτάνο, που σάς έστειλε, πως η δική μας πίστη δεν επιτρέπει τέτοιες πράξεις'', απάντησε ο Νοταράς ήρεμα και αποφασιστικά. 
''Τα παιδιά μου κι εγώ είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Δεν θα δεχθούμε ποτέ αυτό το κακό. Αυτά να τα πείτε στον αμοιρά σας''.

Ουκ εάλω η ρίζα, ουκ εάλω το φως! Νικηφόρος Βρεττάκος

"Ουκ εάλω η ρίζα, ουκ εάλω το φως! Ενυπάρχει στο φως η ψυχή σου, στη ρίζα το σώμα σου. Ουκ εάλω η βασιλεύουσα ψυχή των Ελλήνων"

Νικηφόρος Βρεττάκος

Το 1453 χάσαμε την Πατρίδα μας, σώσαμε όμως την Πίστη και την Ψυχή μας.

Για Αιώνες ήμασταν οι κοσμοκράτορες της Γης. Από την Ουράνια Υπερδύναμη ζητάγαμε και παίρναμε την δύναμη να στεκόμαστε βράχοι στις αναρίθμητες επιθέσεις.

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μόλις έγινε Χριστιανική ξεκίνησε να δέχεται επιθέσεις από όλες τις πλευρές του Ορίζοντα, λες και οι διάφορες βαρβαρικές εθνότητες ήταν συνεννοημένες μεταξύ τους ή λες και κάποιος τις έσπρωξε προς την Κωνσταντινούπολη.

Όποιος είναι του Χριστού δέχεται άλλον πόλεμο από αυτόν που δεν είναι.

Ο Ναός της του Θεού Σοφίας στην Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη

 Τα χρόνια πριν το 1453 το Γένος μας άρχισε να χάνει τον Αόρατο Πόλεμο κατά της αμαρτίας. Άρχισε να υποχωρεί έναντι της Πίστης και έφτασε στο σημείο να διαπραγματεύεται με τους αντίχριστους της Δύσης την προδοσία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης.

Είμαστε πρώτα Χριστιανοί και μετά Έλληνες. Όποιος διαχρονικά το ακύρωσε αυτό, έχασε και τα δύο.

Το 1453 η Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη δεν ήταν η Αγία Πόλη των Ελλήνων, άλλα ό,τι είναι και σήμερα η νεοελληνική Πατρίδα μας. Οι αναθυμιάσεις από την αμαρτία έφτασαν ως τον Ουρανό και αφού απορρίψαμε τον Θεό μείναμε μόνοι με τις δικές μας αδύναμες δυνάμεις μπροστά σε ένα ρυπαρό και ανελέητο εχθρό.