Ο ναός της Αυλίδειας Αρτέμιδος. Όπου πας η Ελλάδα σε πληγώνει...

Ο ναός της Αρτέμιδος εν Αυλίδι ανακαλύφθηκε το 1941. Η Αυλίδα βρίσκεται στην ομώνυμη βοιωτική ακτή στο νότιο Ευβοϊκό, πολύ κοντά στη νέα γέφυρα της Χαλκίδας και λίγα χιλιόμετρα μακρυά από τον γνωστό οικισμό Φάρος Αυλίδας, όπου και ο φάρος του πολεμικού ναυτικού. Στο ναό της Αυλίδειας Αρτέμιδος διαδραματίστηκε το γεγονός της θυσίας της Ιφιγένειας -που τελικά αντικαταστάθηκε από μια έλαφο- προκειμένου να δώσουν οι θεοί άνεμο για να αποπλεύσει ο στόλος των Αχαιών και όλων των Ελλήνων ενωμένων για την Τροία. Ο στόλος ήταν συγκεντρωμένος στον Ευβοϊκό κόλπο.

Ο αρχαιολογικός χώρος ήρθε στο φως μόλις το 1956 με τις ανασκαφές του Ι. Θρεψιάδη. Ο δρόμος ακριβώς έξω απο τον αρχαιολογικό χώρο, που μάλιστα τον τέμνει, φέρει το όνομά του. 

Τον αρχαιολογικό χώρο μπορεί να δει κάποιος από τον δρόμο. Είναι τυπικά μη επισκέψιμος εφόσον συρματόπλεγμα και πόρτα εμποδίζει την είσοδο ή τον προστατεύει.

Όπου πας η Ελλάδα μάς πληγώνει. 

Στο ιερό της Αυλίδειας Αρτέμιδος δέσποζε το Ιερό και Ιερά Κρήνη. Ο ναός αποτελείτο από πρόναο με δωρικούς κίονες, σηκό (σηκός: ο κυρίως χώρος στους αρχαίους ελληνικούς ναούς όπου φυλασσόταν το άγαλμα του/της θεάς) με σειρά ιωνικών κιόνων που διαιρείτο σε τρια κλήτη και άδυτο. Δυο αγάλματα του Απόλλωνα και της Αρτέμιδας στέκονταν στην είσοδο του αδύτου. Πολλά αρχαιολογικά ευρήματα, αγάλματα και τράπεζες προσφορών βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές. Επιπλέον, υπήρχαν βοηθητικοί χώροι για τους επισκέπτες και προσκυνητές του ιερού.

Ο π. Αντώνιος Φραγκάκης παρουσιάζει την διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας με αφορμή το θέμα που προέκυψε με τον ομολογητή Μητροπολίτη Μόρφου κο Νεόφυτο. Γ' μέρος

Στην παρούσα ανάρτηση θα παρουσιάσουμε το τρίτο μέρος συνέντευξης του π. Αντωνίου Φραγκάκη, ιεροκήρυκος της ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Αρκαδίας της Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
Στην συνέντευξη θίγονται όλα τα φλέγοντα θέματα που απασχολούν ή πρέπει να απασχολούν τον σύγχρονο αγωνιζόμενο άνθρωπο εξαιρέτως δε τον αγωνιζόμενο ορθόδοξο χριστιανό. Άλλωστε αφορμή της συνέντευξης στάθηκε το ζήτημα, που προέκυψε με τον ομολογητή και αγωνιστή Μητροπολίτη Μόρφου κο Νεόφυτο.

 

  ***

 Ὑπάρχει ἕνα αἱρετικότατο ἐνδοεκκλησιαστικό μόρφωμα, πού ξεκίνησε
ἀπό τήν ἐκκοσμικευμένη καί ἐκφιλοσοφημένη ρωσική θεολογία

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πῶς ἑρμηνεύετε τήν ἀντίθετη ἄποψη προσώπων τῆς Ἐκκλησίας, πού μιλοῦν γιά ἐλευθερία στόν προσωπικό χῶρο μέχρι ἀμνήστευσης τῆς ὁμοφυλοφιλίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεῖτε, ὑπάρχει ἕνα αἱρετικότατο ἐνδοεκκλησιαστικό μόρφωμα, πού ξεκίνησε ἀπό τήν ἐκκοσμικευμένη καί ἐκφιλοσοφημένη ρωσική θεολογία. Λέγεται περσοναλισμός. Αὐτό εἶναι ἡ πεμπτουσία καί ἡ βάση τῆς «μεταπατερικῆς θεολογίας», πού λυμαίνεται τόν ἡσυχασμό, ἤτοι τήν ἐν μετανοίᾳ ἀσκητική θεραπευτική πρακτική τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως. Ξεκίνησε ἀπό τό σύνθημα «ἀγάπη καί ἐλευθερία», πού προωθήθηκε στήν ἐκκλησιαστική ἀγωγή, καί κατέληξε νά συνδέει τήν ἀνάγκη μέ τήν φύση καί τήν θέληση μέ τήν γνώμη ἐκείνου πού ὑποστασιάζει τήν φύση. Ἐπομένως, ὅπως π.χ. δέν εὐθύνεται κάποιος γιά τό χρῶμα τῶν ὀφθαλμῶν του, δέν εὐθύνεται καί γιά τόν σεξουαλικό προσανατολισμό του, γιατί εἶναι ἀναγκαιότητα τῆς φύσεως. Δέν τό θεωροῦν δαιμονική ὑποβολή πού γίνεται δεύτερη φύση ἀπό τήν ἀποδοχή καί τήν καλλιέργεια τῆς προαιρέσεως. Ἑπομένως ὅλα ἔπειτα ἀπλοποιοῦνται. Ἐδῶ βρίσκεται ἡ οὐσία τοῦ προβλήματος. Ὁ ἀείμνηστος μεγάλος σύγχρονος Γέροντας Ἀναστάσιος ὁ Κουδουμιανός ἔλεγε -σᾶς διαβεβαιῶ στήν ἱερωσύνη μου- γι᾽ αὐτό, «ὅτι αὐτό συνιστᾶ ἰσλαμοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας». Ἔλεγε ἀκόμη: «Αὐτοί ἰσχυρίζονται: καλά νά περνᾶμε ἐδῶ μέ τήν ἀπόλαυση τῶν ἡδονῶν, καλά καί στήν οὐράνια Βασιλεία, λόγῳ τῆς ἰδεολογικής ἀποδοχῆς τῆς πίστεως». Ἔχουμε δηλαδή μία ἰδεοληψία χωρίς θεραπευτικό ἀντίκρυσμα στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ὅταν μιλᾶνε γιά ἀγάπη, δέν τό κάνουν μέσα ἀπό τήν προοπτική τῆς καθάρσεως ἀπό τά πάθη, ὥστε νά εἶναι ἐξωτερίκευση μετοχῆς στήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ πού εἶναι Ἀγάπη, ἀλλά μέσα ἀπό τήν ἰδεολογική κατοχύρωση τῶν παθῶν τους, ὁπότε τρομάζεις μπροστά στόν ἐμπαθέστατο τρόπο πού κατοχυρώνουν αὐτή τή θεωρία, εἰρωνεύονται, ἀπειλοῦν, φωνασκοῦν, συκοφαντοῦν κ.λπ. ὅποιον τούς ἀμφισβητήσει. Δέν εἶναι καρπός πνευματικῆς ζύμωσης, ἀλλά ἔκφραση ἰδεοληψίας, εἶναι ἀγαπισμός. Καί ὁ κάθε –ισμός ἔχει φανατισμό, γιατί αἰσθητοποιεῖ ἄρρωστο ψυχισμό.

π.Αντώνιος Φραγκάκης

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τί εἶναι φανατισμός;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εἶναι ἀρρώστεια ψυχική, ὅπως καί ἄν ἐκδηλώνεται. Εἴτε ὡς ἰδεολογικός φανατισμός, εἴτε ὡς πολιτικός, εἴτε ὡς θρησκευτικός κ.λπ. Εἶναι ἡ ἀπουσία βιώματος, πού ἀντικαθίσταται ἀπό πεισμώδη ἐπίδειξη πνεύματος. Ὁ φανατισμός δέν εἶναι δύναμη ἀλλά ἀδυναμία, ὅπως ὁ σπασμός. Ἄλλο ζωηράδα τοῦ σώματος καί ἄλλο σπασμωδικότητα. Τό πρῶτο μαρτυρεῖ ὑγεία, τό δεύτερο ἐπικίνδυνη σωματική ἀγκύλωση. Ὁ φανατικός προβάλλει καί πολεμᾶ στούς ἄλλους καταστάσεις, πού ὑποφώσκουν μέσα του καί δέν τολμᾶ νά τίς ἀντιμετωπίσει συνειδητά. Γιά νά κατευνάσει τόν ἐσωτερικό ἔλεγχο προβάλλει μέ βίαιο τρόπο

Ο π. Αντώνιος Φραγκάκης παρουσιάζει την διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας με αφορμή το θέμα που προέκυψε με τον ομολογητή Μητροπολίτη Μόρφου κο Νεόφυτο. Β' μέρος

Στην παρούσα ανάρτηση θα παρουσιάσουμε το δεύτερο μέρος συνέντευξης του π. Αντωνίου Φραγκάκη, ιεροκήρυκος της ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Αρκαδίας της Αρχιεπισκοπής Κρήτης. 

Στην συνέντευξη θίγονται όλα τα φλέγοντα θέματα που απασχολούν ή πρέπει να απασχολούν τον σύγχρονο αγωνιζόμενο άνθρωπο εξαιρέτως δε τον αγωνιζόμενο ορθόδοξο χριστιανό. Άλλωστε αφορμή της συνέντευξης στάθηκε το ζήτημα, που προέκυψε με τον ομολογητή και αγωνιστή Μητροπολίτη Μόρφου κο Νεόφυτο.

 ***

Δέν ἔχει καμία σημασία τό DNA, ἀλλά τό τί ἡ ψυχή ἀφήνει ὡς ἴχνη πάνω του καί τό τί θέλει ἡ ἴδια.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἐφ’ ὅσον ἀναφέρεστε σ’ αὐτό, πῶς ἡ ποιότητα ζωῆς τῶν γονέων ἐπηρεάζει τά παιδιά ἀπό τήν ἐμβρυακή τους κατάσταση; Ἔχει γίνει πολύς θόρυβος τελευταία γι’ αὐτό τό θέμα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ἡ ροπή τοῦ DNA εἶναι καθοριστική στήν πορεία τοῦ ἀνθρώπου. Τό DNA ἀφορᾶ στό σῶμα, στήν σάρκα, στό κρέας τοῦ ἀνθρώπου. Ἀρχικῶς, δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν ψυχή. Ὅταν ὅμως ἡ ψυχή ἐνώνεται μέ τό σῶμα, καί ἐνώνεται «ἐξ ἄκρας συλλήψεως» (δηλ. ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς σύλληψης τοῦ ἀνθρώπου), ἔρχεται σέ ἄμεση ἐπαφή μέ τά ἐνεργά ψυχικά ἀποτυπώματα πού ἄφησαν οἱ γεννήτορές μας καί οἱ προπάτορές μας πάνω στούς θύλακες τοῦ βιολογικοῦ DNA. Ὅλοι αὐτοί μᾶς μεταγγίζουν βιβλία, γενεαλογικά δελτία, δηλαδή γραμμώσεις συμπεριφορᾶς, γιατί ἡ λειτουργία τῆς ψυχῆς ἀποτυπώνεται σάν στάση ζωῆς, σάν συμπεριφορά θετική ἤ ἀρνητική καί στό σῶμα. Ὑπ’ αὐτή τήν ἔννοια λέγει ὁ ἅγιος Πορφύριος ὅτι μέσα μας κουβαλᾶμε τούς αἰῶνες!.

Αὐτές οἱ γραμμώσεις τοῦ σώματος, ὅταν ἐξ ἄκρας συλλήψεως ἔρθουν σέ ἐπαφή μέ τήν ψυχή, ἡ ὁποία δέν προέρχεται ἀπό τούς γονεῖς μας ἀλλά ἀπ’ εὐθείας ἀπό τόν Θεό, προσλαμβάνει τά πνευματικά χαρακτηριστικά τοῦ ὑλικοῦ ἀπό τό ὁποῖο προερχόμαστε. Ἡ κάθε ψυχή δέν ἔχει κληρονομικότητα. Ἔχει τελειότητα. Προέρχεται ἄμεσα ἀπό τόν Θεό. Προσλαμβάνει, ὅμως, τά ζωντανά σημάδια πού ἄφησαν πάνω στό βιολογικό γονιδίωμα οἱ ψυχές πού ζωοποίησαν καί δραστηριοποίησαν τά σώματα τῶν γονιῶν καί τῶν παππούδων μας. Αὐτά κολλᾶνε πάνω στήν ἀρτιγέννητη ψυχή κάθε ἐμβρύου κατά 30% καί ἀποτελοῦν βασικό γνώμονα στήν ἐξέλιξή της. Τήν ἀναλογία 30% πνευματικό γονιδίωμα καί 70% προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου, τήν ἀνέφερε σέ πνευματικά του παιδιά ὁ ἅγιος Πορφύριος. Πάμπολλες φορές τό 70% εἶναι συνέχεια τοῦ 30%, ὅπου θεμελιώνεται ὁ τρόπος ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτά εἶναι οἱ τάσεις, ἡ προῖκα ζωῆς, οἱ κατευθυντήριες γραμμώσεις, πού δίνουν οἱ προγενέστεροι στούς ἐπιγενομένους. Πάνω σ’ αὐτό τό μυστήριο ἐδράζεται ἡ λειτουργία καί τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος συνολικά. Κληρονομοῦμε γονιδιακά τήν φθορά καί τήν θνητότητα.

π.Αντώνιος Φραγκάκης

Βέβαια ἡ προαίρεση μπορεῖ νά τά ἀλλάξει αὐτά, γιατί δέν εἴμαστε καταδικασμένοι καί ὅμηροι τῆς κληρονομικότητάς μας. Δέν ἔχουμε ἀπόλυτο προορισμό. Ἡ προαίρεση δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν σκέψη, μέ τήν λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου, εἶναι κίνηση τῆς ψυχῆς πού, ὅταν φωτισθεῖ ἀπό τόν Θεό, προτιμᾶ τό ἀγαθό, καί ἀντιλαμβάνεται ὅτι τό κληροδότημα πού ἔχουμε μέσα μας καί μᾶς πιέζει εἶναι ἀντίθετο μέ τόν αἰώνιο προορισμό μας. Ὁπότε δέν παραδιδόμαστε σ’ αὐτό, ἀλλά τό ἐκλαμβάνουμε ὡς στάδιο ἀγῶνα. Ὅταν δέν ὑπάρχει θεία χάρις, τότε τό 30% ζυμώνει τό 70%. Ἀντίθετα ὁ πνευματικός ἀγώνας, ἡ μετάνοια ὡς βίωμα διαρκείας καί ἡ καθαρή ἐξομολόγηση, ἀφανίζουν ἀπό τήν κυτταρική μνήμη ὅλα τά ἀρνητικά βιώματα καί τίς παραστάσεις πού ἀφομοιώσαμε ἀπό τό γενετικό ὑλικό τῶν γονέων καί τῶν ἄμεσων προγόνων μας (μέχρι 7ης γενεᾶς περίπου). Γι’ αὐτό

Ο π. Αντώνιος Φραγκάκης παρουσιάζει την διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας με αφορμή το θέμα που προέκυψε με τον ομολογητή Μητροπολίτη Μόρφου κο Νεόφυτο. Α' μέρος

Στην παρούσα ανάρτηση θα παρουσιάσουμε το πρώτο μέρος συνέντευξης του π. Αντωνίου Φραγκάκη, ιεροκήρυκος της ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Αρκαδίας της Αρχιεπισκοπής Κρήτης. Ο π. Αντώνιος είναι Πατερικότατος ποιμένας, έχει μελετήσει εκτενώς τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας και έχει γνωρίσει και συναναστραφεί πολλούς σύγχρονους Αγίους Γέροντες.

Στην συνέντευξη θίγονται όλα τα φλέγοντα θέματα που απασχολούν ή πρέπει να απασχολούν τον σύγχρονο αγωνιζόμενο άνθρωπο εξαιρέτως δε τον αγωνιζόμενο ορθόδοξο χριστιανό. Άλλωστε αφορμή της συνέντευξης στάθηκε το ζήτημα, που προέκυψε με τον ομολογητή και αγωνιστή Μητροπολίτη Μόρφου κο Νεόφυτο. Έχουμε πολλά να ωφεληθούμε πνευματικά αν μελετήσουμε τις απαντήσεις του π.Αντωνίου βασιζόμενες πάντα στην διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.

(σημ. οι επισημάνσεις με bold είναι δικές μας)

 

Ακολουθεί το Α' μέρος της συνέντευξης:

Συνέντευξη τοῦ ἀρχιμανδρίτη Ἀντωνίου Φραγκάκη με αφορμή τον Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο στὸν Δημήτριο Κυριακόπουλο (4.8.2019)

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πατέρα Ἀντώνιε, πέρυσι ξέσπασε ἕνας θόρυβος δημοσιογραφικός λόγῳ τῶν θανατηφόρων πυρκαγιῶν στό Μάτι Ἀττικῆς. Αἰχμή τοῦ δόρατος, θά λέγαμε, ἡ λέξη «ὀργή Θεοῦ», «θεομηνία» κτλ. Εἶναι σωστές αὐτές οἱ ἐκφράσεις; Κάποιοι κληρικοί καί θεολόγοι μιλοῦν μόνο γιά τήν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὅσοι μίλησαν γιά «ὀργή Θεοῦ», χρησιμοποίησαν προφητικό και πατερικό ὅρο πού ὁδηγεῖ στήν μετάνοια. Οἱ ἀγαπολόγοι-μεταπατερικοί καθησυχάζουν τίς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων μέ ὅσα προτεσταντικά ἐκφέρουν καί τούς ἀφήνουν ἕρμαια στά πάθη τους. Εἶναι οἱ νέοι Ὡριγενιστές, πού δημιουργοῦν τήν αἴσθηση ὅτι ὅλοι χωροῦν στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀθεράπευτοι, μέ τά πάθη τους, ἀφοῦ τάχα ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὅλα τά δέχεται καί ὅλα τ’ ἀναχωνεύει. Οἱ λέξεις «ὀργή», «παιδαγωγία» κ.λπ. εἶναι ὅροι τῆς Συμβολικῆς Θεολογίας.

 

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, π.Αντώνιος Φραγκάκης και ο άγιος Γέροντας Αναστάσιος Κουδουμιανός (+2013)

Ἀποφατική καί Συμβολική θεολογία

Ἔχουμε τήν Ἀποφατική Θεολογία, πού δέν μπορεῖ νά ἐκφράσει τίποτα ἀπολύτως περί τοῦ Θεοῦ, καί τήν Συμβολική Θεολογία, πού χρησιμοποιεῖ σύμβολα, παραστάσεις, ὀνόματα ἀπό τόν παρόντα κόσμο γιά να αἰσθητοποιήσει τήν θεία πραγματικότητα. Π.χ. τί σημαίνει ὅτι ὁ Θεός εἶναι Πατέρας; Ἤ τί σημαίνει Υἱός; Αὐτά τά ἀποδίδουμε μέ ὅσα ξέρουμε ἀπό τήν γήινη-

Μια πρώτη απάντηση στην εγκύκλιο του Μητροπολίτη Σικάγου κ. Ναθαναήλ σχετικά με την τοποθέτηση του Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου

Σεβασμιότατε κε Ναθαναήλ,

Γράφετε στην εγκύκλιό σας ό,τι είναι ντροπή ακόμη και να παραφράσετε τα σχόλια του Μητροπολίτη Μόρφου κου Νεοφύτου σχετικά με την ομοφυλοφιλία. Εσείς μπορεί να ντρέπεστε, αλλά εμείς χαιρόμαστε που ο Μητροπολίτης κ. Νεόφυτος τοποθέτησε την αλήθεια σχετικά με το θέμα αυτό, όπως ακριβώς την εξέφρασε ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης και την εκφράζουν όλοι οι παλαιοί και σύγχρονοι Πατέρες και Άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησία μας.

Στο δεύτερο σημείο των επισημάνσεών σας –όπως γράφετε- από την διδασκαλία της Εκκλησίας μας σημειώνετε πως οι Άγιοι της Εκκλησίας κάνουν λάθη και πρακτικά και ηθικά. Χρησιμοποιείτε το επιχείρημα ό,τι ο Μέγας Βασίλειος σε λόγο του έκανε –παρ’ ότι- ήταν Μέγας και Άγιος της Εκκλησίας μας, λάθος όταν έγραφε στην ‘’Εξαήμερον’’[1] ότι οι ισχυρές βροχοπτώσεις έχουν σαν συνέπεια την εμφάνιση βατράχων και χελιών σε μια ‘’αυθόρμητη/αυτόματη - γέννηση/αναπαραγωγή’’.

Σας διαφεύγει ό,τι –όπως σημειώνει ο μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης[2] (+2001) : ‘’…ο θεόπτης δυνάται να γνωρίζει τον τρόπο ερεύνης των φυσικών φαινομένων, όχι όμως από την θεοπτίαν, αλλά από τον επιστήμονα. Και ο επιστήμων δύναται να γίνει θεόπτης, αλλά όχι μέσω της επιστήμης του, αλλά μόνον μέσω του θεόπτου. Ο θεόπτης δύναται να είναι κατά κόσμον εγγράμματος ή αγράμματος. Ο επιστήμων δύναται να είναι κατά Θεόν εγγράμματος ή αγράμματος.

Ο Θεόπτης είναι θεόπνευστος και ομιλεί απλανώς περί Θεού και οδηγεί αλαθήτως προς τον Θεόν, αλλά δεν είναι αλάθητος εις τα αφορώντα τας θετικάς και άλλας επιστήμας θέματα, περί των οποίων δύναται να γνωρίζει μόνον όσα γνωρίζουν οι σύγχρονοί του επιστήμονες’’.

Επομένως, σεβασμιότατε κ. Ναθαναήλ, αυτό που αναφέρει στην Εξαήμερόν του ο Μέγας Βασίλειος μπορεί να είναι επιστημονικό λάθος, αλλά η τοποθέτηση του Αγίου Πορφυρίου στο θέμα της ομοφυλοφιλίας –θέμα που αφορά άμεσα την πνευματική πορεία του ορθοδόξου χριστιανού εφόσον πρόκειται για πάθος/αμάρτημα και απόκλιση από το φυσιολογικό (παρά φύσιν)- είναι απλανής τοποθέτηση ενός Θεόπτη Αγίου (του Πορφυρίου) ο οποίος μας οδηγεί ‘’αλαθήτως προς τον Θεόν’’.

Γιατί λοιπόν επικαλείστε ένα επιστημονικό λάθος του Μεγάλου Βασιλείου για να υπονομεύσετε την απλανή και Θεόπνευστη τοποθέτηση των Αγίων μας (και συγκεκριμένα του Αγίου Πορφυρίου) σε θέματα σωτηριολογικά και πνευματικά;

Σκέψεις πάνω στις πρόσφατες δηλώσεις του Σεβασμιωτάτου Μόρφου…

Με θλίψη μου διάβασα την θύελλα αντιδράσεων που ξεσήκωσε η πρόσφατη ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ.κ. Νεοφύτου σχετικά με την ομοφυλοφιλία και τα αίτιά της, τόσο από τα κόμματα της Κύπρου, την Εκκλησία της Κύπρου, τους συλλόγους ομοφυλοφίλων κλπ.

Διαπιστώνει κανείς πόσο υλιστική έχει γίνει σήμερα η κοινωνία μας, υπό την έννοια ότι αντιλαμβάνεται τα πράγματα μόνο υπό το πρίσμα της λογικής και της ύλης, χωρίς να αφήνει καθόλου περιθώρια στην πνευματική διάσταση των πραγμάτων, την ερμηνεία τους σύμφωνα με το επέκεινα, την πέρα και πάνω από την ύλη λογική. Επίσης, διαπιστώνει κανείς πόσο ξένη έχει γίνει σήμερα για τους πολλούς η διδασκαλία της Εκκλησίας μας, σε βαθμό που να τους φαίνεται εντελώς αλλότρια, ξένη, επιθετική, ρατσιστική, καρπός μίσους και στείρας οπισθοδρόμησης.

Κι όμως, η διδασκαλία της Εκκλησίας μας είναι τόσο παλιά όσο και σύγχρονη, και παραμένει πάντοτε διαχρονική. Η διδασκαλία της δεν αλλάζει καθώς περούν τα χρόνια και οι αιώνες, διότι ο άνθρωπος, ασχέτως των τεχνολογικών ή άλλων εξελίξεων που συμβαίνουν στον ρου της Ιστορίας, παραμένει ο ίδιος στην ουσία και στο βάθος του.

Ένας από τους σκοπούς της Εκκλησίας είναι η θεραπεία του ανθρώπου από τα πάθη, τα οποία αποτελούν την ασθένεια του ανθρώπου και την αιτία των θλίψεων και των δοκιμασιών του, από την αρχή του κόσμου έως σήμερα. Η θεραπεία του ανθρώπου από τα πάθη (πορνεία, υπερηφάνεια, φθόνος, οργή, φιλαργυρία κλπ.), σύμφωνα πάντα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, γίνεται με την έμπρακτη μετάνοια και την μυστηριακή ζωή (εξομολόγηση, εκκλησιασμός, θεία μετάληψη) ώστε να καταστεί σώος και υγιής, ψυχικά και πνευματικά.